Ένα μικρό μαγαζί -από τα πιο ρετρό σημεία της πρωτεύουσας- που για δεκαετίες αποτελούσε σταθερό πρωινό προορισμό για τους μυημένους – και σημείο αναφοράς για ένα από τα πιο φημισμένα γαλακτομπούρεκα του νησιού.
Για σχεδόν μια ολόκληρη ζωή, ο κύριος Γιώργος ξυπνούσε καθημερινά πριν χαράξει. Στις 7 το πρωί άνοιγε την πόρτα του μαγαζιού, φτιάχνοντας γλυκά και αλμυρά για τους περαστικούς, τους εργαζόμενους, τους πιστούς πελάτες. Μια ζωή δοσμένη στην τέχνη της ζαχαροπλαστικής – από τα 14 του χρόνια, όταν έφυγε από το Καμπί του Φαρμακά αναζητώντας δουλειά στη Λευκωσία, μέχρι σήμερα.
Το ζαχαροπλαστείο της οδού Σινά ήταν το τρίτο κατά σειρά στη διαδρομή του στην πρωτεύουσα και λειτούργησε για 27 χρόνια. Παρότι τα τελευταία χρόνια τη σκυτάλη είχε αναλάβει ο γιος του, Θεόδωρος, ο ίδιος δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται πίσω από τον πάγκο. «Το να έρχομαι ακόμα εδώ μου δίνει ζωή», έλεγε. Και μέχρι πρόσφατα, το γαλακτομπούρεκο –το γλυκό που τον έκανε γνωστό σε όλη την Κύπρο– συνέχιζε να βγαίνει από τα χέρια του.
Η βιτρίνα μπορεί να είχε λιγότερα γλυκά σε σχέση με το παρελθόν: λίγα συροπιαστά, μπισκότα, παστούδες, μαρέγγες και κάποια αλμυρά, όμως η ουσία παρέμενε ίδια. Ευγένεια, μεράκι και αγάπη για τη δουλειά.
Με το κλείσιμο του ζαχαροπλαστείου του κυρίου Γιώργου Χρυσάνθου, δεν χάνεται απλώς ένα μαγαζί. Κλείνει ένα κεφάλαιο της καθημερινής ιστορίας της Λευκωσίας. Ένα κομμάτι μνήμης, γεύσης και ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που δύσκολα αντικαθίσταται.

Πηγή: checkincyprus