Επιμέλεια: Ανδρέας Χαραλάμπους
Ο Paul Scharre, πρώην εργαζόμενος του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας της Αμερικής, έγραψε μια αναφορά με τίτλο «Αυτόνομα Όπλα και Λειτουργικοί Κίνδυνοι», στην οποία αναφέρεται στα μελλοντικά όπλα, τα οποία θα μπορούν να επιλέγουν στόχους από μόνα τους.
Ο Scharre διακρίνει ανάμεσα σε ημιαυτόνομα και πλήρως αυτόνομα όπλα, επισημαίνοντας ότι οι διαφορές είναι σημαντικές. Στην περίπτωση του ημιαυτόνομου όπλου, ένας άνθρωπος το επιβλέπει και παρεμβαίνει όποτε είναι αναγκαίο. Αντίθετα, στην περίπτωση του αυτόνομου όπλου, η ζημιά που μπορεί να προκληθεί είναι μεγάλη, καθώς απαιτείται αρκετός χρόνος μέχρι να καταφέρει να παρέμβει ένας άνθρωπος.
Τα μελλοντικά αυτόνομα όπλα μπορεί να έχουν αρκετές διαφορετικές μορφές όπως, παραδείγματος χάρη, drones που θα λειτουργούν χωρίς να ελέγχονται από κάποιον και οπλισμένα ρομπότ που θα λειτουργούν αυτόνομα.
Ο Scharre επισημαίνει ότι «ένα αυτόνομο όπλο θα μπορούσε να στραφεί ενάντια σε λανθασμένους στόχους, γεγονός που θα οδηγήσει σε μεγάλες απώλειες. Επιπλέον, προσθέτει ότι η συγκεκριμένη δυσλειτουργία θα μπορούσε να παρατηρηθεί ταυτόχρονα σε πολλά αυτόνομα όπλα, μια δεδομένη χρονική στιγμή»!
Ακόμη, ως λόγοι, για τους οποίους ένα αυτόνομο όπλο μπορεί να στραφεί ενάντια σε λανθασμένους στόχους, αναφέρονται το hacking και ο χειρισμός από τις αντίπαλες δυνάμεις, τα ελαττώματα στον σχεδιασμό και τα σφάλματα του λογισμικού.
Όσον αφορά τους παραπάνω κινδύνους, ο Scharre επισημαίνει ότι μπορούν να περιοριστούν, ωστόσο τα σενάρια πιθανών ατυχημάτων δεν μπορούν να αποκλειστούν πλήρως.
Ζούμε σε ένα κόσμο, όπου καθημερινά ανακαλύπτουμε νέους τρόπους για να πεθάνουμε…
