Οι Κύπριοι, από την αρχαιότητα έως και τα τέλη του 20ου αιώνα, υπήρξαν δεινοί μεταλλευτές και επιδέξιοι μεταλλουργοί. Τα άπειρα κοιτάσματα χαλκού, χάρισαν στο νησί το όνομά του αλλά και μία σημαντική θέση στο εμπόριο από την Εποχή του Χαλκού.
Η σύληση των τάφων επιφανών ιεραρχών από κάποιον που είχε «πρόβλημα με την εκκλησία». Οι τάφοι όσων έγραψαν Ιστορία στο κοιμητήριο του Αγίου Σπυρίδωνα, που έγινε πάρκο
Τον Ιούνιο του 1958, οι Παναγιώτης Γεωργιάδης και Αλέκος Κωνσταντίνου ξεκίνησαν από τα Λειβάδια με εντολή του τομεάρχη Σπηλιών, Χριστάκη Τρυφωνίδη, να πάνε στο Κούρδαλι και να φτιάξουν κρησφύγετο στο σπίτι του Ανδρέα Πατσαλίδη.
Στο ανατολικό παραλιακό μέτωπο της Λεμεσού, σε μία από τις εισόδους, συναντά κανείς την πιο γνωστή περιοχή της πόλης, τον Εναέριο.
Ο πληθυσμός των «Κάρο» δεν ξεπερνά τις 3 χιλιάδες. Είναι μία από τις μικρότερες φυλές της Αφρικής, εγκατεστημένοι για χρόνια στα νότια της Αιθιοπίας.
Το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου 1973, το Πολυτεχνείο ήταν γεμάτο από φοιτητές και άλλους νέους που αντιστέκονταν στη Χούντα των Αθηνών. Η Συντονιστική Επιτροπή των φοιτητών ανακοινώνει στους δημοσιογράφους το επαναστατικό μανιφέστο της εξέγερσης: «Αρχίζοντας πολιτικό αγώνα οι φοιτητές και οι Έλληνες εργαζόμενοι που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους και καλούν τον Ελληνικό Λαό να συσπειρωθεί γύρω τους, να αγωνιστεί μαζί τους ως την τελική νίκη. Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία…».
Στις 16 Νοεμβρίου 1980, δύο διαδηλωτές πέφτουν θύματα της αστυνομικής βίας. Ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η Αθηναία εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλλου είναι οι δύο νεκροί της πιο αιματηρής πορείας του Πολυτεχνείου.
Ο ζωηρός και αυθάδης Γλαύκος που «επαναστάτησε» στο σχολείο. Όταν ο Γυμνασιάρχης του είπε «είσαι αυθάδης» απάντησε «είμαι» και έφυγε από το σχολείο
Στις 15 Νοεμβρίου 1967, ο Γεώργιος Γρίβας – Διγενής με διαταγές του Αρχιεπισκόπου και Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Μακαρίου Γ΄, έβαλε σε εφαρμογή την «Επιχείρηση Γρόνθος» για να αποκαταστήσει την τάξη στο χωριό της Κοφίνου.
Την περίοδο 1963-1964, η βία, οι δολοφονίες και οι δολιοφθορές γνώρισαν τη μεγαλύτερη έξαρση της δεκαετίας των δικοινοτικών ταραχών.
«Στις 31 Μαΐου του 1959 ειδοποιήθηκε η γαλλική αστυνομία, γιατί ένας αυτοκινητιστής είδε «περίεργα φαινόμενα» σε ένα σημείο του Κυκλικού Δρόμου του δάσους Φονταινεμπλώ.
Λίγο πριν την απελευθέρωση της Ελλάδας, η Γκεστάπο πραγματοποίησε την τελευταία εκτέλεση Ελλήνων αντιστασιακών στο Άλσος Δαφνίου, εκεί που σήμερα βρίσκεται ο Διομήδειος Κήπος.
TRENDING NOW
12ºc
