«Φορούσα τα ρούχα της γιαγιάς μου για να μην με βιάσουν». Κατάθεση ψυχής για το ’74 από μια πρόσφυγα που είδε τις βόμβες της εισβολής
Ήταν 05:30 το πρωί και ήχησαν πάλι οι σειρήνες. Στράφηκα και τη ρώτησα πως ένιωσε όταν άκουσε κι αυτή σειρήνες. «Ποιες σειρήνες;», μου απάντησε. «Μακάρι να άκουγα σειρήνες. Εγώ σηκώθηκα και είδα από το μπαλκόνι μου τις βόμβες. Μου το ‘χε πει ο πατέρας μου, πέντε μέρες πριν “Εν να μας πιαν οι Τούρτζιοι κόρη μου, σήκου να φύουμε”. Δεν τον πίστεψα». Έτσι άρχισε η αφήγηση της μητέρας μου.
