Ο πρώην επιθετικός της ΑΕΛ, Ορλάντο Σα, παραχώρησε συνέντευξη στην ιστοσελίδα tribunaexpresso.pt , όπου αναφέρθηκε μεταξύ άλλων και στο πέρασμα του από τη Λεμεσιανή ομάδα.
Αναλυτικά όσα ειπώθηκαν για την παρουσία του στην ΑΕΛ…
Για το πως κατέληξε στην ΑΕΛ: «Εκείνο το καλοκαίρι ήταν ένα από τα σκληρότερα καλοκαίρια που είχα στην καριέρα μου. Επειδή υπήρχαν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, υπήρχαν συμφέροντα που υποτίθεται ότι ήταν συγκεκριμένα και ένας παίκτης τα περιμένει, αλλά δεν συμβαίνουν. Υπήρχες ενδιαφέρον από την Ισπανία, την Ιταλία και την Αγγλία, και είχα μεγάλες προσδοκίες γιατί είχα την ευκαιρία στην Premier League, ήμουν ακόμη νεαρός, αλλά οι πόρτες ήταν κλειστές. Κατέληξα στην ΑΕΛ καθώς είχα φίλους σε αυτή την ομάδα που ήταν πρωταθλήτρια Κύπρου και θα αγωνιζόταν σε ευρωπαϊκούς αγώνες».
Ποιοι ήταν οι φίλοι που είχε στην Κύπρο: «Δεν ήταν φίλοι, φίλοι, αλλά τους ήξερα. Ο Monteiro ήταν εκεί, γνωριστήκαμε στην ομάδα των νέων. Ήταν ο Paulo Sérgio, ένας παίκτης που έπαιξε στην Guimarães. Και ο πρόεδρος με πίεσε σκληρά, μου πρόσφερε ένα συμβόλαιο που δεν περίμενα. Δεν ήθελα να πάω εκεί καθόλου, αλλά σήμερα λέω ότι δεν το μετανιώνω, ήταν χτυπάς πάτο. Είναι σαν το άλμα σε ένα τραμπολίνο, μερικές φορές πρέπει να πάμε κάτω και στη συνέχεια να κάνουμε ένα υψηλότερο άλμα. Και αποδείχθηκε ότι ήταν καλό, ήμουν ο κορυφαίος σκόρερ εκεί».
Για την πρώτη εντύπωση στην ΑΕΛ, αν ήταν αυτό που περίμενε: «Όχι. Μετά από μερικές μέρες που ήμουν εκεί, μίλησα στο σύλλογο για να φύγω. Για διάφορους λόγους. Επειδή βρήκα μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ένιωσα ότι είχα κάνει λάθος. Ο σύλλογος είχε συνθήκες αλλά δεν ήταν οι ιδανικές συνθήκες σε σχέση με τις συνθήκες ενός συλλόγου της Premier League ή ενός συλλόγου της Πορτογαλίας.
Για τον Jorge Costa ως προπονητή: «Ήταν άψογος, έκανα καλή φιλία μαζί του. Έχει μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που μου αρέσει, ένα άτομο με χαρακτήρα. Αν όλοι ήταν τόσο ειλικρινείς και απλοί όσο ήταν αυτός πάντα μαζί μου, ο κόσμος του ποδοσφαίρου θα ήταν ένας καλύτερος κόσμος».
Τι του άρεσε περισσότερο και τι λιγότερο στην Κύπρο: «Αυτό που μου άρεσε λιγότερο ήταν η έλλειψη επαγγελματισμού και έλλειψη εμπειστοσύνης που υπάρχουν στη χώρα. Δεν αναφέρομαι ιδιαίτερα στους ανθρώπους του συλλόγου, αναφέρομαι γενικά. Είναι πολύ καλύτερα, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά προβλήματα και πολλοί ερασιτεχνισμοί».
Αν υπάρχει κάποια αστεία ιστορία: «Θυμάμαι ότι είχα συμπαίκτες μου που στο τεστ ούρων γέμιζαν λίγο και μετά γέμιζαν το υπόλοιπο με νερό [γελάει]. Μερικές φορές την ημέρα πριν από το παιχνίδι είχαμε ένα μπάρμπεκιου και είχα συμπαίκτες μου που έπιναν ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, έλεγαν ότι ήταν καλό να πίνεις ένα ποτήρι κόκκινο πριν το παιχνίδι για να κοιμηθείς καλύτερα. Κάποιοι συμπαίκτες μου ήταν στην παραλία και πήγαιναν κατευθείαν στην προπόνηση. Είχαν περάσει την ημέρα στην παραλία με την οικογένειά τους, πήγαιναν στο σπίτι, έκαναν ντους, έπαιρναν τα ποδήλατά τους και πήγαιναν στην προπόνηση. Σαν να κάνει διακοπές με φίλους».
Αν του άρεσε η Λεμεσός: «Με την γυναίκα μου προσαρμοστήκαμε πολύ καλά. Μπορεί να μιλάω έτσι αλλά αγάπησα την Λεμεσό. Μου άρεσε πραγματικά η πόλη και πήγα ξανά πρόσφατα εκεί. Είναι πολύ πιο εξελιγμένη. Η κυπριακή νοοτροπία είναι λίγο ελληνική νοοτροπία που πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Κερδίζουν, επενδύουν, κερδίζουν, επενδύουν και είναι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται αν έχουν καλό αυτοκίνητο ή όχι. Συνήθως ταξιδεύουν με τα αυτοκίνητα διαλυμένα και να ζουν στα σπίτια των γονιών μέχρι 40 χρόνια. Κάνουν παιδιά πολύ αργότερα. Θέλουν να απολαύσουν τη ζωή, να κάτσουν σε μια καφετέρια και να πίνουν φραπέ για τρεις, τέσσερις ώρες. Αν τους ζητήσεις να λύσουν κάτι, είναι πάντα αύριο, αύριο θα το λύσουν. Τους ρωτάς μια χάρη και λένε, «Ω, θα το δούμε αύριο». Και αύριο αν έχουν κάτι να κάνουν, λένε, «Άσε με να δω, μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα το δούμε».
Για τον Λιτό Βιντιγκάλ: «Ήταν μαζί του που κατάφερα να σκοράρω σχεδόν κάθε παιχνίδι. Με βοήθησε πολύ. Με βοήθησε να φύγω από την Κύπρο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί μου που λένε αυτό και αυτό, αλλά εγώ για τον Λίτο δεν έχω τίποτα να πω. Σε σχέση με μένα ήταν πάντα ένα εξαιρετικά σωστός και με σεβασμό. Μετά από λίγες μέρες προπονήσεων , μου είπε: «Ε αγόρι, αν θέλεις, θα σε βγάλω από δω, αλλά πρέπει να το θέλεις». Και μετά μου είπε: «Ε αγόρι, τι κάνεις εδώ; Είσαι διακοπές; Θέλεις να βγείς από εδώ ή όχι;». Είχα αρχίσει να αναπτύσσω την κυπριακή νοοτροπία. Το πρώτο εξάμηνο μου στην Κύπρο ήταν τραγικό. Κατά τους πρώτους μήνες δεν είχα κεφάλι εκεί, ήθελα να φύγω. Ζήτησα εξαντλητικά να φύγω. Δεν με άφηναν και από τη στιγμή που ο Λίτο έφτασε, του είπα ότι απογοητεύομαι και απάντησε: «Αν με βοηθήσεις, θα σε βοηθήσω». Τα πράγματα άρχισαν να πάνε καλύτερα, μέχρι τον Ιανουάριο η πολωνική Λέγκια πλήρωσε ένα εκατομμύριο ευρώ για να με βγάλει από εκεί».
Μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα: «Ναι, στην Κύπρο με εξέλεξαν ως τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος και αυτό ήταν καλό γιατί είχα μερικούς ενδιαφερόμενους συλλόγους. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην Κύπρο και να έχεις ενδιαφερόμενους συλλόγους που πάνε στην Κύπρο για να πληρώσουν για να αποκτήσουν έναν παίκτη. Αλλά για να φύγω, έπρεπε να αφήσω κάποιους μισθούς πίσω».
Για το τι εννοεί άφησε μισθούς πίσω: «Ο πρόεδρος δεν ήθελε να με πουλήσει. Είπε ακόμα ότι θα μου πλήρωνε τους μισθούς που ήταν σε καθυστέρηση και θα έκανα νέο συμβόλαιο, αλλά του είπα: «Συγγνώμη, αλλά δεν θα χάσω αυτή την ευκαιρία. Μπορώ επιστρέψω εδώ διακοπές μαζί σου μια μέρα, αλλά σε παρακαλώ, έχω την ευκαιρία να φύγω από εδώ, να πάω στον πρωταθλητή της Πολωνίας, σε μια ομάδα που με θέλει πραγματικά, αφήστε με να φύγω». Συνειδητοποίησε ότι πραγματικά ήθελα να πάω και τελικά καταλήξαμε σε συμφωνία».
Για την πρώτη εντύπωση στην ΑΕΛ, αν ήταν αυτό που περίμενε: «Όχι. Μετά από μερικές μέρες που ήμουν εκεί, μίλησα στο σύλλογο για να φύγω. Για διάφορους λόγους. Επειδή βρήκα μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα. Ένιωσα ότι είχα κάνει λάθος. Ο σύλλογος είχε συνθήκες αλλά δεν ήταν οι ιδανικές συνθήκες σε σχέση με τις συνθήκες ενός συλλόγου της Premier League ή ενός συλλόγου της Πορτογαλίας.
Για τον Jorge Costa ως προπονητή: «Ήταν άψογος, έκανα καλή φιλία μαζί του. Έχει μια ξεχωριστή προσωπικότητα, που μου αρέσει, ένα άτομο με χαρακτήρα. Αν όλοι ήταν τόσο ειλικρινείς και απλοί όσο ήταν αυτός πάντα μαζί μου, ο κόσμος του ποδοσφαίρου θα ήταν ένας καλύτερος κόσμος».
Τι του άρεσε περισσότερο και τι λιγότερο στην Κύπρο: «Αυτό που μου άρεσε λιγότερο ήταν η έλλειψη επαγγελματισμού και έλλειψη εμπειστοσύνης που υπάρχουν στη χώρα. Δεν αναφέρομαι ιδιαίτερα στους ανθρώπους του συλλόγου, αναφέρομαι γενικά. Είναι πολύ καλύτερα, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά προβλήματα και πολλοί ερασιτεχνισμοί».
Αν υπάρχει κάποια αστεία ιστορία: «Θυμάμαι ότι είχα συμπαίκτες μου που στο τεστ ούρων γέμιζαν λίγο και μετά γέμιζαν το υπόλοιπο με νερό [γελάει]. Μερικές φορές την ημέρα πριν από το παιχνίδι είχαμε ένα μπάρμπεκιου και είχα συμπαίκτες μου που έπιναν ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, έλεγαν ότι ήταν καλό να πίνεις ένα ποτήρι κόκκινο πριν το παιχνίδι για να κοιμηθείς καλύτερα. Κάποιοι συμπαίκτες μου ήταν στην παραλία και πήγαιναν κατευθείαν στην προπόνηση. Είχαν περάσει την ημέρα στην παραλία με την οικογένειά τους, πήγαιναν στο σπίτι, έκαναν ντους, έπαιρναν τα ποδήλατά τους και πήγαιναν στην προπόνηση. Σαν να κάνει διακοπές με φίλους».
Αν του άρεσε η Λεμεσός: «Με την γυναίκα μου προσαρμοστήκαμε πολύ καλά. Μπορεί να μιλάω έτσι αλλά αγάπησα την Λεμεσό. Μου άρεσε πραγματικά η πόλη και πήγα ξανά πρόσφατα εκεί. Είναι πολύ πιο εξελιγμένη. Η κυπριακή νοοτροπία είναι λίγο ελληνική νοοτροπία που πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Κερδίζουν, επενδύουν, κερδίζουν, επενδύουν και είναι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται αν έχουν καλό αυτοκίνητο ή όχι. Συνήθως ταξιδεύουν με τα αυτοκίνητα διαλυμένα και να ζουν στα σπίτια των γονιών μέχρι 40 χρόνια. Κάνουν παιδιά πολύ αργότερα. Θέλουν να απολαύσουν τη ζωή, να κάτσουν σε μια καφετέρια και να πίνουν φραπέ για τρεις, τέσσερις ώρες. Αν τους ζητήσεις να λύσουν κάτι, είναι πάντα αύριο, αύριο θα το λύσουν. Τους ρωτάς μια χάρη και λένε, «Ω, θα το δούμε αύριο». Και αύριο αν έχουν κάτι να κάνουν, λένε, «Άσε με να δω, μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα το δούμε».
Για τον Λιτό Βιντιγκάλ: «Ήταν μαζί του που κατάφερα να σκοράρω σχεδόν κάθε παιχνίδι. Με βοήθησε πολύ. Με βοήθησε να φύγω από την Κύπρο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί μου που λένε αυτό και αυτό, αλλά εγώ για τον Λίτο δεν έχω τίποτα να πω. Σε σχέση με μένα ήταν πάντα ένα εξαιρετικά σωστός και με σεβασμό. Μετά από λίγες μέρες προπονήσεων , μου είπε: «Ε αγόρι, αν θέλεις, θα σε βγάλω από δω, αλλά πρέπει να το θέλεις». Και μετά μου είπε: «Ε αγόρι, τι κάνεις εδώ; Είσαι διακοπές; Θέλεις να βγείς από εδώ ή όχι;». Είχα αρχίσει να αναπτύσσω την κυπριακή νοοτροπία. Το πρώτο εξάμηνο μου στην Κύπρο ήταν τραγικό. Κατά τους πρώτους μήνες δεν είχα κεφάλι εκεί, ήθελα να φύγω. Ζήτησα εξαντλητικά να φύγω. Δεν με άφηναν και από τη στιγμή που ο Λίτο έφτασε, του είπα ότι απογοητεύομαι και απάντησε: «Αν με βοηθήσεις, θα σε βοηθήσω». Τα πράγματα άρχισαν να πάνε καλύτερα, μέχρι τον Ιανουάριο η πολωνική Λέγκια πλήρωσε ένα εκατομμύριο ευρώ για να με βγάλει από εκεί».
Μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα: «Ναι, στην Κύπρο με εξέλεξαν ως τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος και αυτό ήταν καλό γιατί είχα μερικούς ενδιαφερόμενους συλλόγους. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην Κύπρο και να έχεις ενδιαφερόμενους συλλόγους που πάνε στην Κύπρο για να πληρώσουν για να αποκτήσουν έναν παίκτη. Αλλά για να φύγω, έπρεπε να αφήσω κάποιους μισθούς πίσω».
Για το τι εννοεί άφησε μισθούς πίσω: «Ο πρόεδρος δεν ήθελε να με πουλήσει. Είπε ακόμα ότι θα μου πλήρωνε τους μισθούς που ήταν σε καθυστέρηση και θα έκανα νέο συμβόλαιο, αλλά του είπα: «Συγγνώμη, αλλά δεν θα χάσω αυτή την ευκαιρία. Μπορώ επιστρέψω εδώ διακοπές μαζί σου μια μέρα, αλλά σε παρακαλώ, έχω την ευκαιρία να φύγω από εδώ, να πάω στον πρωταθλητή της Πολωνίας, σε μια ομάδα που με θέλει πραγματικά, αφήστε με να φύγω». Συνειδητοποίησε ότι πραγματικά ήθελα να πάω και τελικά καταλήξαμε σε συμφωνία».
Τι του άρεσε περισσότερο και τι λιγότερο στην Κύπρο: «Αυτό που μου άρεσε λιγότερο ήταν η έλλειψη επαγγελματισμού και έλλειψη εμπειστοσύνης που υπάρχουν στη χώρα. Δεν αναφέρομαι ιδιαίτερα στους ανθρώπους του συλλόγου, αναφέρομαι γενικά. Είναι πολύ καλύτερα, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά προβλήματα και πολλοί ερασιτεχνισμοί».
Αν υπάρχει κάποια αστεία ιστορία: «Θυμάμαι ότι είχα συμπαίκτες μου που στο τεστ ούρων γέμιζαν λίγο και μετά γέμιζαν το υπόλοιπο με νερό [γελάει]. Μερικές φορές την ημέρα πριν από το παιχνίδι είχαμε ένα μπάρμπεκιου και είχα συμπαίκτες μου που έπιναν ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, έλεγαν ότι ήταν καλό να πίνεις ένα ποτήρι κόκκινο πριν το παιχνίδι για να κοιμηθείς καλύτερα. Κάποιοι συμπαίκτες μου ήταν στην παραλία και πήγαιναν κατευθείαν στην προπόνηση. Είχαν περάσει την ημέρα στην παραλία με την οικογένειά τους, πήγαιναν στο σπίτι, έκαναν ντους, έπαιρναν τα ποδήλατά τους και πήγαιναν στην προπόνηση. Σαν να κάνει διακοπές με φίλους».
Αν του άρεσε η Λεμεσός: «Με την γυναίκα μου προσαρμοστήκαμε πολύ καλά. Μπορεί να μιλάω έτσι αλλά αγάπησα την Λεμεσό. Μου άρεσε πραγματικά η πόλη και πήγα ξανά πρόσφατα εκεί. Είναι πολύ πιο εξελιγμένη. Η κυπριακή νοοτροπία είναι λίγο ελληνική νοοτροπία που πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Κερδίζουν, επενδύουν, κερδίζουν, επενδύουν και είναι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται αν έχουν καλό αυτοκίνητο ή όχι. Συνήθως ταξιδεύουν με τα αυτοκίνητα διαλυμένα και να ζουν στα σπίτια των γονιών μέχρι 40 χρόνια. Κάνουν παιδιά πολύ αργότερα. Θέλουν να απολαύσουν τη ζωή, να κάτσουν σε μια καφετέρια και να πίνουν φραπέ για τρεις, τέσσερις ώρες. Αν τους ζητήσεις να λύσουν κάτι, είναι πάντα αύριο, αύριο θα το λύσουν. Τους ρωτάς μια χάρη και λένε, «Ω, θα το δούμε αύριο». Και αύριο αν έχουν κάτι να κάνουν, λένε, «Άσε με να δω, μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα το δούμε».
Για τον Λιτό Βιντιγκάλ: «Ήταν μαζί του που κατάφερα να σκοράρω σχεδόν κάθε παιχνίδι. Με βοήθησε πολύ. Με βοήθησε να φύγω από την Κύπρο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί μου που λένε αυτό και αυτό, αλλά εγώ για τον Λίτο δεν έχω τίποτα να πω. Σε σχέση με μένα ήταν πάντα ένα εξαιρετικά σωστός και με σεβασμό. Μετά από λίγες μέρες προπονήσεων , μου είπε: «Ε αγόρι, αν θέλεις, θα σε βγάλω από δω, αλλά πρέπει να το θέλεις». Και μετά μου είπε: «Ε αγόρι, τι κάνεις εδώ; Είσαι διακοπές; Θέλεις να βγείς από εδώ ή όχι;». Είχα αρχίσει να αναπτύσσω την κυπριακή νοοτροπία. Το πρώτο εξάμηνο μου στην Κύπρο ήταν τραγικό. Κατά τους πρώτους μήνες δεν είχα κεφάλι εκεί, ήθελα να φύγω. Ζήτησα εξαντλητικά να φύγω. Δεν με άφηναν και από τη στιγμή που ο Λίτο έφτασε, του είπα ότι απογοητεύομαι και απάντησε: «Αν με βοηθήσεις, θα σε βοηθήσω». Τα πράγματα άρχισαν να πάνε καλύτερα, μέχρι τον Ιανουάριο η πολωνική Λέγκια πλήρωσε ένα εκατομμύριο ευρώ για να με βγάλει από εκεί».
Μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα: «Ναι, στην Κύπρο με εξέλεξαν ως τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος και αυτό ήταν καλό γιατί είχα μερικούς ενδιαφερόμενους συλλόγους. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην Κύπρο και να έχεις ενδιαφερόμενους συλλόγους που πάνε στην Κύπρο για να πληρώσουν για να αποκτήσουν έναν παίκτη. Αλλά για να φύγω, έπρεπε να αφήσω κάποιους μισθούς πίσω».
Για το τι εννοεί άφησε μισθούς πίσω: «Ο πρόεδρος δεν ήθελε να με πουλήσει. Είπε ακόμα ότι θα μου πλήρωνε τους μισθούς που ήταν σε καθυστέρηση και θα έκανα νέο συμβόλαιο, αλλά του είπα: «Συγγνώμη, αλλά δεν θα χάσω αυτή την ευκαιρία. Μπορώ επιστρέψω εδώ διακοπές μαζί σου μια μέρα, αλλά σε παρακαλώ, έχω την ευκαιρία να φύγω από εδώ, να πάω στον πρωταθλητή της Πολωνίας, σε μια ομάδα που με θέλει πραγματικά, αφήστε με να φύγω». Συνειδητοποίησε ότι πραγματικά ήθελα να πάω και τελικά καταλήξαμε σε συμφωνία».
Αν του άρεσε η Λεμεσός: «Με την γυναίκα μου προσαρμοστήκαμε πολύ καλά. Μπορεί να μιλάω έτσι αλλά αγάπησα την Λεμεσό. Μου άρεσε πραγματικά η πόλη και πήγα ξανά πρόσφατα εκεί. Είναι πολύ πιο εξελιγμένη. Η κυπριακή νοοτροπία είναι λίγο ελληνική νοοτροπία που πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Κερδίζουν, επενδύουν, κερδίζουν, επενδύουν και είναι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται αν έχουν καλό αυτοκίνητο ή όχι. Συνήθως ταξιδεύουν με τα αυτοκίνητα διαλυμένα και να ζουν στα σπίτια των γονιών μέχρι 40 χρόνια. Κάνουν παιδιά πολύ αργότερα. Θέλουν να απολαύσουν τη ζωή, να κάτσουν σε μια καφετέρια και να πίνουν φραπέ για τρεις, τέσσερις ώρες. Αν τους ζητήσεις να λύσουν κάτι, είναι πάντα αύριο, αύριο θα το λύσουν. Τους ρωτάς μια χάρη και λένε, «Ω, θα το δούμε αύριο». Και αύριο αν έχουν κάτι να κάνουν, λένε, «Άσε με να δω, μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα το δούμε».
Για τον Λιτό Βιντιγκάλ: «Ήταν μαζί του που κατάφερα να σκοράρω σχεδόν κάθε παιχνίδι. Με βοήθησε πολύ. Με βοήθησε να φύγω από την Κύπρο. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοί μου που λένε αυτό και αυτό, αλλά εγώ για τον Λίτο δεν έχω τίποτα να πω. Σε σχέση με μένα ήταν πάντα ένα εξαιρετικά σωστός και με σεβασμό. Μετά από λίγες μέρες προπονήσεων , μου είπε: «Ε αγόρι, αν θέλεις, θα σε βγάλω από δω, αλλά πρέπει να το θέλεις». Και μετά μου είπε: «Ε αγόρι, τι κάνεις εδώ; Είσαι διακοπές; Θέλεις να βγείς από εδώ ή όχι;». Είχα αρχίσει να αναπτύσσω την κυπριακή νοοτροπία. Το πρώτο εξάμηνο μου στην Κύπρο ήταν τραγικό. Κατά τους πρώτους μήνες δεν είχα κεφάλι εκεί, ήθελα να φύγω. Ζήτησα εξαντλητικά να φύγω. Δεν με άφηναν και από τη στιγμή που ο Λίτο έφτασε, του είπα ότι απογοητεύομαι και απάντησε: «Αν με βοηθήσεις, θα σε βοηθήσω». Τα πράγματα άρχισαν να πάνε καλύτερα, μέχρι τον Ιανουάριο η πολωνική Λέγκια πλήρωσε ένα εκατομμύριο ευρώ για να με βγάλει από εκεί».
Μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα: «Ναι, στην Κύπρο με εξέλεξαν ως τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος και αυτό ήταν καλό γιατί είχα μερικούς ενδιαφερόμενους συλλόγους. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην Κύπρο και να έχεις ενδιαφερόμενους συλλόγους που πάνε στην Κύπρο για να πληρώσουν για να αποκτήσουν έναν παίκτη. Αλλά για να φύγω, έπρεπε να αφήσω κάποιους μισθούς πίσω».
Για το τι εννοεί άφησε μισθούς πίσω: «Ο πρόεδρος δεν ήθελε να με πουλήσει. Είπε ακόμα ότι θα μου πλήρωνε τους μισθούς που ήταν σε καθυστέρηση και θα έκανα νέο συμβόλαιο, αλλά του είπα: «Συγγνώμη, αλλά δεν θα χάσω αυτή την ευκαιρία. Μπορώ επιστρέψω εδώ διακοπές μαζί σου μια μέρα, αλλά σε παρακαλώ, έχω την ευκαιρία να φύγω από εδώ, να πάω στον πρωταθλητή της Πολωνίας, σε μια ομάδα που με θέλει πραγματικά, αφήστε με να φύγω». Συνειδητοποίησε ότι πραγματικά ήθελα να πάω και τελικά καταλήξαμε σε συμφωνία».
Μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα: «Ναι, στην Κύπρο με εξέλεξαν ως τον καλύτερο παίκτη του πρωταθλήματος και αυτό ήταν καλό γιατί είχα μερικούς ενδιαφερόμενους συλλόγους. Δεν είναι εύκολο να είσαι στην Κύπρο και να έχεις ενδιαφερόμενους συλλόγους που πάνε στην Κύπρο για να πληρώσουν για να αποκτήσουν έναν παίκτη. Αλλά για να φύγω, έπρεπε να αφήσω κάποιους μισθούς πίσω».
Για το τι εννοεί άφησε μισθούς πίσω: «Ο πρόεδρος δεν ήθελε να με πουλήσει. Είπε ακόμα ότι θα μου πλήρωνε τους μισθούς που ήταν σε καθυστέρηση και θα έκανα νέο συμβόλαιο, αλλά του είπα: «Συγγνώμη, αλλά δεν θα χάσω αυτή την ευκαιρία. Μπορώ επιστρέψω εδώ διακοπές μαζί σου μια μέρα, αλλά σε παρακαλώ, έχω την ευκαιρία να φύγω από εδώ, να πάω στον πρωταθλητή της Πολωνίας, σε μια ομάδα που με θέλει πραγματικά, αφήστε με να φύγω». Συνειδητοποίησε ότι πραγματικά ήθελα να πάω και τελικά καταλήξαμε σε συμφωνία».
Πατήστε εδώ για να δείτε το δημοσίευμα της συνέντευξης
Διαβάστε Περισσότερα στο: Themasports.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Θλίψη στο κυπριακό ποδόσφαιρο - «Έφυγε» ο Σάμπουριτς
Στην Αθήνα ο Παπαναστασίου - Θα συναντηθεί με τον Υπ. Ενέργειας Ελλάδας για τον GSI
Ο Υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Παπαναστασίου, θα έχει σήμερα στην Αθήνα συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του, Θεόδωρο Σκυλακάκη, σε σχέση με το έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου (GSI).
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
