Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν κάτι να πουν, παίρνουν ρίσκα γι’ αυτά που αγαπούν, κάνουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους. Και με αυτό τον τρόπο, καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, τόσο στα εργασιακά τους, όσο και προσφέροντας στον τόπο τους, από το δικό τους μετερίζι.
Του Γιώργου Τάττη
Ο λόγος για τον Σταύρο Ζαχαρία και την παρέα του, ο οποίος άφησε μια καλή εταιρική θέση, άνοιξε καφενείο και κάνει αυτό που του αρέσει. Να ψάχνει γευστικά και ποιοτικά προϊόντα, από την Κύπρο, την Ελλάδα και το εξωτερικό και να τα σερβίρει στους εκλεκτούς του «καλεσμένους».
Δεν το κάνει, όμως, ως μια αγγαρεία που πρέπει να γίνει. Είναι, πλέον, τρόπος ζωής για τον ίδιο. Ερευνά, διαβάζει, ταξιδεύει, επισκέπτεται, δοκιμάζει…
Έτσι, οι προτάσεις του Σταύρου δεν αξιολογούνται μόνο γευστικά. Είναι και προτάσεις πολιτισμού, καθώς θέλει και οραματίζεται ένα νέο τρόπο ζωής, μακριά από «νέα trends», πιο κοντά στην τοπικότητα, στις μυρωδιές του τόπου μας και στις ιστορίες των στενών της Λευκωσίας.
Εξάλλου, «μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξανά συστήσουμε την κουλτούρα μας στο καταναλωτικό κοινό και μόνο έτσι θα μπορέσουμε να στηρίξουμε τους παραγωγούς του τόπου».
Ποιος είναι ο Σταύρος και με τι έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα; Μίλησε μας για τα «7 κλειδιά» και το νέο που φέρατε στην ζωή της Λευκωσίας και στις επιχειρήσεις εστίασης.
Ο Σταύρος είναι ένας τριαντάρης της γενιάς του, παιδί προσφύγων που ήρθε στην Λευκωσία για σπουδές, την ερωτεύτηκε και έριξε άγκυρα. Σπούδασα στην πολυτεχνική σχολή του πανεπιστημίου Κύπρου και ασχολούμαι με την εστίαση εδώ και 13 χρόνια. Αν και δεν πίστεψα ποτέ μου ότι το πτυχίο αποτελεί διαβατήριο στην αγορά εργασίας, εντούτοις έκανα την βόλτα μου στο εταιρικό περιβάλλον και κατάλαβα ότι το γραφείο είναι για εμένα φυλακή.
Για αυτό λοιπόν πριν περίπου ένα χρόνο μαζί με δυο φίλους αναλάβαμε τα «7 κλειδιά». Τα «7 κλειδιά» δεν ήταν ένα τυχαίο μαγαζί. Ήταν από τα αγαπημένα μου στέκια, και το μαγαζί που δούλευα όταν ήμουν φοιτητής. Όσον αφορά το τι νέο φέραμε στην Λευκωσία. Η απάντηση είναι τίποτα νέο. Σε αυτό το χώρο εμείς πιστεύουμε στην φιλοξενία, στην αντιμετώπιση των θαμώνων σαν καλεσμένων και όχι σαν πελατών. Αυτό νομίζω αγαπά ο κόσμος και μας στηρίζει. Θέλουμε τα 7 κλειδιά να αποτελέσουν ένα ζωντανό κύτταρο στην εντός των τειχών πόλη, παρουσιάζοντας ένα άλλο τρόπο έκφρασης. Μια επιστροφή στο είναι μας, στην δημιουργία της παρέας.
Ποιο είναι το όραμα σου και πώς πρέπει να προσεγγίζει ένας νέος την επιχειρηματικότητα;
Οράμα μου, είναι μαζί με την ομάδα να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε χώρους αυθεντικούς που θα ενισχύουν την εντοπιότητα, στηρίζοντας την τοπική παραγωγή, με κύριο μέλημα μας την διαφοροποίηση στην ποιότητα των προιόντων και την αντιμετώπιση των ανθρώπων.
Θέλει τσαγανό. Είναι δύσκολο για όλους να αρνηθείς την σιγουριά. Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, όταν ένας νέος αποφασίσει να προσεγγίσει την επιχειρηματικότητα βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα κοινωνικό καθωσπρεπισμό και είναι σκληρό και δύσκολο. Πιστεύω όμως ότι αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι υπόλογοι πρωτίστως είμαστε στους εαυτούς μας, και αυτούς πρέπει να ακούσουμε.
Ποια είναι τα εφόδια που πρέπει να έχει ένας νέος επιχειρηματίας στο χώρο της εστίασης για να βρει καινοτόμες ιδέες;
Πρώτα να ξεκινήσεις από τα απλά, να μπεις στην δουλειά από τα πιο χαμηλά στρώματα, να δεις την δομή από την αρχή μέχρι το τέλος. Να έχεις όρεξη και χαρά να ακούσεις και να αφουγκραστείς τους πάντες αλλά να ξέρεις ότι το συμπέρασμα και τον επίλογο εσύ θα τα γράψεις. Αυτό θα είναι και η πρόταση σου. Και ταξίδια, σε αμπελοτόπια, σε τυροκομία, σε μπαρ, εστιατόρια, καφέ όχι μόνο στο ύφος που μας αρέσει, σε όλα.
Τι διαφορετικό κομίζει ο Σταύρος και από που αντλεί έμπνευση;
Από τα δρομάκια στο Κουκάκι, τις γειτονίες στα Πετράλωνα, τις ψαροταβέρνες στα μικρά λιμάνια και από αυτή την πόλη που μόνο όταν την περπατήσεις θα νιώσεις τον πόνο της, και μόνο όταν μεθύσεις στην άκρη της θα ακούσεις τον στεναγμό της.
Πολλές σύγχρονες έρευνες για την επιχειρηματικότητα, την πολιτισμική οικονομία, τον τουρισμό, έχουν καταδείξει ότι δεν χάνεται το τοπικό, έναντι του παγκόσμιου, παρά την γενικότερη στροφή προς την παγκόσμια αγορά. Ίσα – ίσα, επιβιώνει και επανέρχεται δριμύτερο.
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Ναι, βλέπουμε μια στροφή της νέας γενιάς να εκτιμά ξανά το χωριό, την παράδοση, την φύση. Να επιδιώκει την εξερεύνηση νέων τόπων και να αποστρέφεται το αστικό περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης. Αυτό όμως είναι μια «νέα τάση», δεν πιστεύω ότι όλο αυτό γίνεται συνειδητά από όλους. Βλέπουμε μαγαζιά πόλης στα χωρία, γουρούνες στον Ακάμα, απρόσεκτες εστίες φωτιάς σε κάμπινκ. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι που ανήκουν σε αυτή την μερίδα, όταν περάσει αυτό το "εναλλάκτικό τρέντ" θα ακολουθήσουν το επόμενο.
Μπορούμε να συνδυάσουμε την επιχειρηματικότητα με την ανάδειξη του τόπου και των ανθρώπων του;
Σαφέστατα, και αν πραγματικά αγαπάμε τον τόπο μας θα πρέπει να βρούμε τις καλύτερες επιλογές από τους παραγωγούς μας προσφέροντας τις στον καταναλωτή. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ξανά συστήσουμε την κουλτούρα μας στο καταναλωτικό κοινό και μόνο έτσι θα μπορέσουμε να στηρίξουμε τους παραγωγούς του τόπου.
Γιώργος Τάττης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Φονικό στη Λεμεσό: Τι κατέδειξε η νεκροτομή - Λύνει άραγε το μυστήριο με τον νεκρό σύζυγο;
ΠτΔ: Οι στόχοι για το 2025 - Οι φήμες για δημιουργία κόμματος και η απάντηση αν έχει ανάγκη το ΔΗΣΥ στη Βουλή
Για τους στόχους του 2025 , για το Κυπριακό, το ΔΗΣΥ και άλλα θέματα μίλησε σε συνέντευξή του στο «Φ», ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας , Νίκος Χριστοδουλίδης.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
