Η δίψα για την απελευθέρωση φώλιαζε για καιρό στις καρδιές των Ελλήνων της Κύπρου και η 1η Απριλίου του 1955 έμελε να ήταν η μέρα που θα σημάδευε την ιστορία του τόπου μας. Τις πρώτες πρωινές ώρες, εκρήξεις και βομβαρδισμοί σήμαναν την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. που διήρκησε 4 χρόνια.
Προκηρύξεις κρυμμένες στις σάκες μαθητριών, γραμμένες στους τοίχους στέλνοντας το μήνυμα της απελευθέρωσης. Αγωνιστές από κάθε γωνιά της Κύπρου, από τον αχυρώνα στο Λιοπέρτι μέχρι το κρησφύγετο στο Μαχαιρά, από τα κρατητήρια μέχρι την αγχόνη κοιτούσαν κατάματα τον θάνατο και έπαιρναν τον δρόμο για την Λευτεριά.
Ήταν 1η Απριλίου του 1955, έμοιαζε σαν ψέμα κι όμως ήταν πέρα για πέρα αληθινό. Εξηνταεφτά χρόνια από την έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, τιμούμε σήμερα ευλαβικά τους Ήρωες θαυμάζοντας το σθένος και το μεγαλείο της ψυχής τους. Η δική τους θυσία μας κοιτάζει καθημερινά και μας κρίνει αναλόγως αν σταθήκαμε αντάξιοι του μεγαλείου της.
Ήταν απλά κάτι αμούστακα παλικάρια, μα «ζωή σε 'σας ο θάνατος και αθάνατοι θα μείνετε»
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δύο χρόνια μετά τις προεδρικές εκλογές και τα όσα τον «πλήγωσαν», ο ΔΗΣΥ έλαβε την απόφαση μέσα από το καταστατικό συνέδριο που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, να πράξει αυτό, που δεν τολμούσε να πράξει, αμέσως μετά τις εκλογές.
