Η Καντού είναι ένα χωριουδάκι 15 χιλιόμετρα από τη Λεμεσό με περίπου 350 κατοίκους, ήσυχο και σχετικά άγνωστο, εκτός αν μένεις στην περιοχή ή γράφεις ερωτήσεις για το The Chase. Η Καντού έγινε ψιλοviral χάρη στην πινακίδα που βλέπετε στη φωτογραφία και η οποία αναρτήθηκε στην πλατεία του χωριού. Δεν θα αναλύσουμε τους λόγους της ανάρτησης, πιθανότατα κάποιος μπέρδεψε την πλατεία με το Facebook, αφήστε δε που δεν πολυβγάζει νόημα γιατί α) κανένας δεν σε αναγκάζει να μιλάς αγγλικά με οποιονδήποτε β) αν εννοούν τους υποτακτικούς τους είναι επιλογή τους που τους προσέλαβαν χωρίς να μιλούν τη γλώσσα και γ) ας μην σχολιάσουμε τι είδους ελληνικά μιλάει (και κυρίως γράφει) το ακροδεξιό target group στο οποίο απευθύνεται.
Η πινακίδα είναι απλά ακόμα ένα σύμπτωμα της ξενοφοβικής επιδημίας που εξαπλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη του νησιού με κύριο φορέα μια ιδιαίτερα πολωτική και τοξική προεκλογική περίοδο. Και κυρίως από το στρατόπεδο του ΔΗΣΥ όπου ο (επίσημος) υποψήφιός του Αβέρωφ Νεοφύτου έχει χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια και το παίζει Σάνα Μάριν στη Λευκωσία και Βίκτορ Ορμπάν οπουδήποτε αλλού, ανάλογα με το ακροατήριο (που για κάποιο λόγο αγνοεί την ύπαρξη του άλλου και θεωρεί ότι η δική του εκδοχή του Φούλη είναι η μοναδική). Ο έτερος υποψήφιος (ο ανεπίσημος) του ΔΗΣΥ, ο Νίκος Χριστοδουλίδης, κρατά χαμηλούς τόνους στο μεταναστευτικό -πρότεινε μάλιστα ένα Υφυπουργείο Μετανάστευσης που δεν ξέρω ακριβώς ποιο πρόβλημα θα λύσει πέρα ίσως από τις υποσχέσεις δεξιά κι αριστερά- του υποψήφιου για διορισμό- αφήνοντας έτσι χώρο στον πρόεδρο του ΔΗΣΥ να απευθυνθεί στα ταπεινά ένστικτα ενός -κυρίως- αμόρφωτου και απαίδευτου ακροατηρίου που είναι αρκετά απελπισμένο ώστε να χάψει τις ξενοφοβικές φιέστες Αβέρωφ (Κονγκό, παραλήρημα στην Έμπα κλπ) που του υπόσχεται ότι όλα του τα προβλήματα θα λυθούν ως δια μαγείας μόλις ξεκουμπιστούν όλοι οι μετανάστες από το νησί.
Κανείς δεν αντιλέγει ότι το μεταναστευτικό, εργαλειοποιημένο από την Τουρκία ή όχι, είναι πρόβλημα. Σίγουρα υπάρχει οροφή στον αριθμό των μεταναστών και προσφύγων που μπορεί να αντέξει το νησί και σίγουρα όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που έχουν αντικρίσει την κόλαση, έχουν χάσει σπίτια, πατρίδα και οικογένεια και διαβιούν κάτω από εξευτελιστικές, ενίοτε απάνθρωπες συνθήκες η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει και να δημιουργούνται συχνά έκτροπα (θα ήθελα να δω τους μάγκες που φωνάζουν από τον καναπέ, αν θα άντεχε ο καλομαθημένος κώλος τους έστω ένα 24ωρο χωρίς τα βασικά). Όμως εξακολουθεί ως πρόβλημα να παρουσιάζεται σε μια σκόπιμα διαστρεβλωμένη διάσταση προκειμένου να αντληθούν μικροπολιτικά οφέλη σε βάρος ταλαιπωρημένων ανθρώπων που πρακτικά είναι αόρατοι. Δεν ψηφίζουν, δεν επηρεάζουν, δεν γνωρίζουν κανέναν και κανείς δεν τους γνωρίζει, δεν έχουν ονόματα παρά μόνο καταγωγή, κοστίζουν, παρανομούν, εξεγείρονται, προέρχονται από φτωχές εμπόλεμες χώρες με πρόβλημα τρομοκρατίας, είναι στην πλειοψηφία τους σκουρόχρωμοι, μουσουλμάνοι, εν ολίγοις “βάρβαροι” και “απολίτιστοι’ στα μάτια του μέσου Κυπραίου που βλέπει τον εαυτό του ως απόγονο του Αχιλλέα (με το φιζίκ του Brad Pitt στην “Τροία”, έτσι;) και δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα. Το μεταναστευτικό είναι πάνω απ’ όλα ανθρωπιστική κρίση αλλά αντί να νοιαζόμαστε ως κράτος και ως κοινωνία γι’ αυτούς τους ανθρώπους, τους δαιμονοποιούμε ως εύκολους στόχους. Γιατί ο μετανάστης μπορεί να κάνει τον άχρηστο, διεφθαρμένο πολιτικό να φαίνεται μάγκας, τον ανεγκέφαλο, μισάνθρωπο φασίστα να εμφανίζεται ως πατριώτης, τον κηφήνα που βαριέται να δουλέψει ότι είναι άνεργος εξαιτίας του και τις Αρχές να κρύψουν επιμελώς την ανικανότητά τους να εξαλείψουν τη γηγενή εγκληματικότητα κάτω από το χαλάκι μιας πλασματικής έξαρσης της “αλλοδαπής”.
Γι’ αυτό και θα δυσκολευτείς πολύ να βρεις κάποιον να υποστηρίξει τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, τον αιτητή ασύλου, άσχετα αν ο Κύπριος στην πρόσφατη ιστορία του υπήρξε και τα τρία. Γιατί η ρητορική μίσους πνίγει τα πάντα, οι ιαχές για τους παράνομους, τους τρομοκράτες, τους φανατικούς Ισλαμιστές, τους μισθοφόρους της Τουρκίας, τις μουσουλμάνες που γεννοβολάνε για να αλλοιώσουν το δημογραφικό και άλλα τέτοια φαιδρά που πλέον ακούγονται κι από επίσημα χείλη (όπως το ρατσιστικό παραλήρημα Αβέρωφ στην Έμπα) δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στη συζήτηση. Ή είσαι εναντίον τους ή επιθυμείς διάλυση της χώρας. Λες και όποιος ζητάει ανθρώπινη μεταχείριση, σεβασμό, στοιχειώδη διαβίωση και όχι δαιμονοποίηση αυτών των ανθρώπων, θέλει ταυτόχρονα να είμαστε ξέφραγο αμπέλι, να μην υπάρχουν νόμοι ή να έρχονται ανεξέλεγκτα εκατομμύρια πρόσφυγες. Ή να υπάρχουν πρόσφυγες.
Και φτάσαμε στο σημείο όλοι αυτοί που αποδείχθηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν το μεταναστευτικό (γιατί είναι γλυκό το χρήμα τις ΕΕ ειδικά όταν δεν το ξοδεύεις εκεί που πρέπει ή γιατί χρειάζεσαι αυτούς τους δύσμοιρους ως αποπροσανατολισμό από τα δεκάδες σκάνδαλα) ηγούνται του ξενοφοβικού κινήματος που βρίσκει ευήκοα ώτα και μαντρώνει ψηφοφόρους εύκολα, ανέξοδα και ανερυθρίαστα. Μια ματιά το αυτάρεσκο ύφος του ΕΛΑΜίτη στα τηλεοπτικά πάνελ όταν κάποιος από το επιτελείο Αβέρωφ (ή και ο ίδιος) επαναλαμβάνει αδέξια αυτά που ο πρώτος λέει εδώ και χρόνια, αρκεί για να διαπιστώσεις το βάθος του πάτου.
Εδώ που φτάσαμε πάλι καλά να λέμε που κρεμάνε μόνο πινακίδες στις πλατείες...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
