«Εσείς κυρίες μου, εδώ έχετε αποδείξει ότι είστε στην πρώτη γραμμή αυτού του κινήματος. Έχετε μεγάλο μερίδιο στο ισλαμικό μας κίνημα. Το μέλλον της χώρας μας εξαρτάται από την υποστήριξή σας (...). Ένα έθνος του οποίου οι σεβαστές γυναίκες διαδηλώνουν με σεμνή ενδυμασία [χιτζάμπ] για να εκφράσουν την αποστροφή τους προς το καθεστώς του Σάχη - ένα τέτοιο έθνος θα είναι νικηφόρο (...). Γυναίκες από όλα τα επίπεδα της κοινωνίας συμμετείχαν στις πρόσφατες διαδηλώσεις, τις οποίες ονομάζουμε «δημοψήφισμα των δρόμων». Οι γυναίκες πολέμησαν πλάι-πλάι με τους άνδρες στον αγώνα για την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους».
Αυτά έλεγε ο Αγιατολάχ Χομεϊνί για τη συμβολή των γυναικών στην επανάσταση του 1979 μετά την ανατροπή του Σάχη και πριν επιβάλλει ένα από τα χειρότερα θεοκρατικά, καταπιεστικά, μισογύνικα καθεστώτα του πλανήτη. Βλέπετε τότε οι γυναίκες, αν και κυκλοφορούσαν ελεύθερες, φορούσαν μίνι ή μπικίνι, σπούδαζαν, διασκέδαζαν και γενικά ασπάζονταν τον δυτικό τρόπο ζωής που είχε ουσιαστικά επιβάλλει το φιλοδυτικό μεν αλλά εξίσου καταπιεστικό καθεστώς του Σάχη, ήταν πρόθυμες να βγουν στους δρόμους μαζί με τους υπόλοιπους Ιρανούς με την παραπλανητική πεποίθηση πως θα εγκαθιστούσαν μια ισλαμική σοσιαλιστική ουτοπία όπου ο λαός θα ευημερούσε συνδυάζοντας Κοράνι και Μανιφέστο. Χωρίς να γνωρίζουν φυσικά ότι με εκείνον τον αγώνα έβαζαν ουσιαστικά ταφόπλακα στις βασικές τους ελευθερίες. Ότι ως γυναίκες δεν θα είχαν πλέον πρόσωπο να δείξουν στην κοινωνία. Κυριολεκτικά. Τον Ιούλιο του 1980 η ισλαμική κυβέρνηση κηρύττει υποχρεωτικό το χιτζάμπ στον δημόσιο τομέα και τρία χρόνια αργότερα για όλες τις γυναίκες της χώρας και τις επισκέπτριες.
Τέσσερις δεκαετίες μετά από εκείνα τα εμψυχωτικά λόγια, οι Ιρανές είναι ξανά στους δρόμους και οι επίγονοι του Χομεϊνί αποδεικνύονται πολύ χειρότεροι από τον στρατό και τους λακέδες του Σάχη.
H 22χρονη Mahsa Amini συνελήφθη από την “αστυνομία ήθους” (Gasht-e-Ershad που σημαίνει “περίπολο καθοδήγησης”), μία υπηρεσία της ιρανικής Αστυνομίας με καθήκον την επιτήρηση του σεμνού ντυσίματος που επιβάλλει ο ισλαμικός νόμος Σαρία. Αν και ο νόμος αυτός ορίζει σε άντρες και γυναίκες να ντύνονται σεμνά και με φαρδιά ρούχα που να μην τονίζουν μέρη του σώματος, η “αστυνομία ήθους” στοχεύει σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες τις οποίες συλλαμβάνει σε δημόσιους χώρους αν δεν φορούν σωστά το χιτζάμπ ή φαίνεται δέρμα ή/και τα μαλλιά και τις σέρνει στα τμήματα για “επιμόρφωση” και σύνεση. Από μια τέτοια “επιμόρφωση” σε αστυνομικό τμήμα η νεαρή Mahsa έπεσε σε κώμα και εξέπνευσε λίγο αργότερα. Η δολοφονία της ξεσήκωσε τις Ιρανές που με κίνδυνο της ζωής τους βγήκαν στους δρόμους, στις μαζικότερες συγκεντρώσεις από το 1979 (το Ιράν δεν είναι από τις ευκολότερες χώρες για διαδηλώσεις) που ήδη μετρούν δεκάδες νεκρούς. Βλέπετε το τυραννικό καθεστώς ξέρει τι σημαίνει να διαδηλώνει ο ιρανικός λαός εναντίον ενός τυραννικού καθεστώτος και δεν θα επιτρέψει να έχει την τύχη του Σάχη. Μιλάμε για άοπλες γυναίκες όλων των ηλικιών που πήραν τους δρόμους κρατώντας πλακάτ, τηλεβόες και τα χιτζάμπ τους, και έρχονται αντιμέτωπες με πάνοπλους αστυνομικούς και στρατιώτες που δεν διστάζουν να βαρέσουν ή και να πυροβολήσουν στο ψαχνό. Είναι απίστευτα γενναίες αλλά και απελπιστικά μόνες.
Θα προσέξατε φαντάζομαι την ηχηρή απουσία κατά τ’ άλλα λαλίστατων γυναικείων (αριστερόστροφων) οργανώσεων από τις εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τον αγώνα των Ιρανών γυναικών σε όλον τον κόσμο. Μόνο μία αυθόρμητη συγκέντρωση πολιτών και ακτιβιστών του Pride έξω από την ιρανική πρεσβεία στη Λευκωσία με μπροστάρισα τη βουλευτή και πάντα συνεπή αγωνίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων Αλεξάνδρα Ατταλίδου και με ηχηρές απουσίες. Καμία έκπληξη εδώ. Βλέπετε το Ιράν είναι στενός σύμμαχος της Ρωσίας και θανάσιμος εχθρός της Δύσης, συνεπώς φαντάζει ως ένα εξιδανικευμένο ρομαντικά ανυπάκουο και απροσάρμοστο κράτος που ορθώνει ανάστημα απέναντι στον Δυτικό ιμπεριαλισμό. Κάπως έτσι βλέπουν και τη Ρωσία γι’ αυτό και η αντίστοιχη σιωπή των αμνών μπροστά στους εκατοντάδες βιασμούς Ουκρανών γυναικών από Ρώσους στρατιώτες κατά τη συνεχιζόμενη εισβολή και κατοχή της χώρας από τις ορδές του παρανοϊκού Πούτιν. Κακά τα ψέματα, η διαμαρτυρία είναι πιο γλυκιά όταν οι “κακοί” της υπόθεσης είναι Δυτικοί ή έστω απλοί καπιτάλες δεξιοί. Άλλωστε και η Τεχεράνη δήλωσε πως οι διαδηλώσεις δεν έχουν καμία σχέση με τον θάνατο της Mahsa (η οποία δεν πέθανε λένε από ξυλοδαρμό αλλά από καρδιακή ανεπάρκεια) αλλά υποκινούνται από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και άλλους δηλωμένους εχθρούς του Ιράν. Σας θυμίζει κάτι αυτή η ρητορική; Σαν μουσική στ’ αυτιά των συντρόφων.
Μιλώντας για δεξιούς, εδώ συναντάς το άλλο άκρο του παραλογισμού. Γέμισαν τα σόσιαλ με μπηχτές, ειρωνικά σχόλια και πύρινα ποστ κυρίως δεξιών και υπερσυντηρητικών ότι η Αριστερά δεν συμπαραστέκεται στις Ιρανές γιατί είναι υπέρ της μαντίλας ή του χιτζάμπ, φέρνοντας ως παράδειγμα τη συμπαράσταση σύσσωμου του προοδευτικού κόσμου προς τη μαθήτρια που εκδιώχθηκε από το Λύκειο του διαβόητου Σέπου επειδή φορούσε μαντήλα. Αυτό που δεν μπορούν (βασικά δεν θέλουν) να καταλάβουν αυτοί που υποκριτικά κόπτονται δήθεν για την “καταπίεση” των μουσουλμάνων από τη θρησκεία τους ενώ ταυτόχρονα επικροτούν την επιβολή του χριστιανισμού σε ΟΛΟ το φάσμα της κυπριακής κοινωνίας. Για τη μαθήτρια το να φοράει μαντήλα για θρησκευτικούς λόγους σε μια χώρα που δεν την επιβάλλει ΕΙΝΑΙ επιλογή και όποιος της το απαγορεύει ή την τιμωρεί γι’ αυτό δεν είναι καλύτερος από τους άντρες της Gasht-e-Ershad. Αυτή ακριβώς η ΕΠΙΛΟΓΗ είναι που διαχωρίζει τα δημοκρατικά (και -αυτό μπορεί να σοκάρει τους συντρόφους- κυρίως Δυτικά) κράτη από θεοκρατίες τύπου Ιράν ή προσωποπαγή καθεστώτα όπως η Ρωσία. Αλλά αυτές τις μαλακίες λες και γράφεις όταν ουσιαστικά προβάλλεις τα ισλαμοφοβικά (και ξενοφοβικά) σου αντανακλαστικά παρά εκφράζεις γνήσιο ενδιαφέρον για ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες. Γιατί αν ίσχυε το τελευταίο δεν θα κυριαρχούσαν -με την ανοχή σου- οι χριστιανοταλιμπάν και δεν θα γινόμασταν Ιράν της Μεσογείου (θυμηθείτε τις αποβολές μαθητών στη Λάρνακα λόγω κουρέματος).
Κι ενώ στη Δύση προοδευτικοί και συντηρητικοί συναγωνίζονται για το ποιος υποστηρίζει περισσότερο τις Ιρανές, εκείνες συνεχίζουν να σκίζουν τα χιτζάμπ πληρώνοντας το βαρύ τίμημα να διαδηλώνεις σε μια “Δημοκρατία” που υποτίθεται πως γεννήθηκε απ’ αυτές ακριβώς τις διαδηλώσεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
