Για να κατανοήσετε καλύτερα αυτό για το οποίο φωνάζουν εδώ και καιρό οι οργανώσεις αναπήρων, δηλαδή την τελείως λανθασμένη και παραπλανητική φιλοσοφία φιλανθρωπικών πανηγυριών όπως ο Ραδιομαραθώνιος, δείτε το παράδειγμα του ΡΙΚ που έχει αναλάβει εργολαβικά τον τελευταίο καθώς αποτελεί μαζί με τη Eurovision τις δύο μοναδικές φορές το χρόνο (όταν δεν έχει Μουντιάλ ή Ολυμπιακούς) που βγαίνει από τον τάφο του για να μας θυμίσει τη μάλλον θλιβερή, αναχρονιστική αλλά πάντα ακριβοπληρωμένη ύπαρξή του.
Η κυβερνητική (και όχι δημόσια, ούτε καν κρατική) τηλεόραση έχει αγκαλιάσει αποκλειστικά τον “θεσμό της αγάπης” όπως θα το έκανε οποιοσδήποτε με φασόν “αποστολή”, βαθιές κρατικές τσέπες, υπεράριθμο προσωπικό και άπλετο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του και ταυτόχρονα είναι αναγκασμένος να επιδείξει κοινωνικό έργο. Συνεπώς θα λέγαμε ότι είναι οι ανάπηροι που επιτελούν φιλανθρωπικό έργο για το δυσκίνητο, αργόσχολο, κρατικοδίαιτο ΡΙΚ και όχι το αντίθετο καθώς του δίνουν μια φορά το χρόνο την ευκαιρία να επιτελέσει “κοινωνικό έργο” (βασικά να επιτελέσει οποιοδήποτε έργο) και να μας πει “κοιτάξτε, δεν πάνε ολότελα στον βρόντο τα 35 εκατ. που σκάτε κάθε χρόνο για να βλέπετε τα ίδια γαμημένα σκετς απ’ τα 70s”. Αλλά κι αυτό ακόμα εντάσσεται στην κατηγορία you had ONE fucking job γιατί, με τις ευλογίες του μεγάλου αφεντικού του κράτους, ο Ραδιομαραθώνιος, όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ο Πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Παραπληγικών, Δημήτρης Λαμπριανίδης “ξεκίνησε, με στόχο την κοινωνική ενσωμάτωση και την αποδοχή των παιδιών με νοητική αναπηρία ειδικότερα και κατέληξε ένα λαμπερό πάρτι με στόχο να μαζέψουν ψίχουλα σε σχέση με τα χρήματα που χρειάζονται κάθε χρόνο τα παιδιά με αναπηρίες και τα παιδιά με προβλήματα υγείας. Κάποτε βέβαια είχαν τόσες καταθέσεις που κουρεύτηκαν”.
Το πόσο πραγματικά όμως νοιάζεται το ΡΙΚ που συνδυάζει τη φιλανθρωπία με το γνώριμο αρχοντοχωριάτικο κλάμουρ (από το γκλάμουρ και την κλαμούρα που πέφτει) το έδειξε με την αντισυναδελφική, ύπουλη και απάνθρωπη μεταχείριση της Δέσποινας Ρούσου, της υπαλλήλου με πολλαπλή σκλήρυνση και σε τροχοκάθισμα που επιχείρησαν να πετάξουν έξω από το “Πρωινό δρομολόγιο” μετά από 33 χρόνια στο πλαίσιο μιας “ανανέωσης” της ραδιοφωνικής εκπομπής που όπως φάνηκε άρχιζε και τελείωνε με την αποπομπή της Δέσποινας απ’ αυτή. Το θέμα έφτασε μέχρι την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλή όπου η διεύθυνση του ΡΙΚ τα άκουσε χοντρά από τους βουλευτές γεγονός που οδήγησε στη δημόσια συγγνώμη του προέδρου του ΔΣ Γιώργου Κέντα και στην οργισμένη παραίτηση-μαϊμού του Διευθυντή Ειδήσεων του ΡΙΚ, Γιαννάκη Νικολάου (παραμένει κανονικά στη θέση του) που θεώρησε ότι δεν τον στήριξε η διοίκηση στην απόπειρά του να απομακρύνει τη Δέσποινα από το πόστο της. Μετά το φιάσκο της Βουλής η Συντεχνία της ΕΥΡΙΚ έβγαλε μια κατάπτυστη ανακοίνωση υπέρ της διεύθυνσης και εναντίον της εργαζόμενης Δέσποινας (ακριβώς το... πνεύμα του συνδικαλισμού) και με την οποία ζητούσε να παραπεμφθεί σε... ιατρικό συμβούλιο που θα αποφασίσει εάν είναι ικανή να συνεχίσει να εργάζεται στο ΡΙΚ (προφανώς διαθέτουν αρκετό τακτ για να προτείνουν να την πετάξουν απλά στον Καιάδα).
Το point με το παράδειγμα του ΡΙΚ είναι ότι κυριολεκτικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να το παίξει με τα λεφτά του φιλάνθρωπος ακόμα κι αν στην πραγματική ζωή αδιαφορεί για τα δικαιώματα των αναπήρων ή/και δυσκολεύει τη ζωή τους. Το να πετάξεις ένα δεκάευρω σε έναν κουμπαρά ή να στείλεις εισφορά με ένα μάνα-μου-ρε-το-καημένο SMS καθώς αράζεις στον καναπέ βλέπεις ανάπηρα παιδιά να παρελαύνουν από την οθόνη σου, είναι το μόνο εύκολο. Το ουσιαστικό -και άρα δυσκολότερο- είναι ο σεβασμός. Το να μην παρκάρεις στη θέση των αναπήρων (ή να παρκάρεις ξυστά στη διπλανή εμποδίζοντας την πρόσβαση στην πόρτα), το να μην καβαλάς το πεζοδρόμιο ή να φράζεις τη ράμπα διέλευσης, να μάθεις στα παιδιά σου ότι η ράμπα πρόσβασης στη θάλασσα ΔΕΝ είναι βατήρας για βουτιές και ότι τα ειδικά παιχνίδια στο πάρκο απευθύνονται ΜΟΝΟ σε παιδιά με αναπηρίες και δεν αντέχουν τα βίαια τραντάγματα και τις κλωτσιές (με τους γονείς να κάθονται και στις δύο περιπτώσεις και να καμαρώνουν), να διαθέτεις στο κτήριο, το γραφείο, το εστιατόριο ή το μουσείο σου ράμπα διέλευσης και τουαλέτα για ανάπηρους στο ισόγειο και αν είσαι σχολείο να ΜΗΝ επιλέγεις για εκδρομές τα υποστατικά που δεν διαθέτουν ή τα λεωφορεία χωρίς τις απαιτούμενες θέσεις. Και είσαι το γαμημένο κράτος να κάνεις actually αυτό που πρέπει ώστε να εξαλειφθεί κάθε είδους διάκριση, με οποιοδήποτε κόστος, παρά να παίρνεις σβάρνα τα κανάλια για να ευλογάς τα γένια σου για όσα (ελάχιστα) έχουν γίνει και να εξαγγέλλεις αυτά που ΘΑ (ΑΝ) γίνουν ποζάροντας δίπλα σε ανάπηρους λες και είναι αξεσουάρ.
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί είναι προτιμότερο το δεκάευρω;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Προκάλεσε ανησυχία σε εμπορικό κέντρο και επιτέθηκε σε Αστυνομικό – Χειροπέδες σε 45χρονο
• Οι βροχές που «πλημμύρισαν» Πάφο και Λεμεσό με αριθμούς - Δείτε τον χάρτη και την ανάλυση
Πυρκαγιά σε εργοστάσιο: Ανασύρθηκε η απανθρακωμένη σορός του άτυχου ηλεκτρολόγου
Ανασύρθηκε από το εργοστάσιο στη Δρομολαξιά, η απανθρακωμένη σορός του άτυχου ηλεκτρολόγου, ο οποίος έχασε τη ζωή του καθώς εγκλωβίστηκε μετά την πυρκαγιά που ξέσπασε το πρωί της Κυριακής 03 Νοεμβρίου.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
