Ο Ραδιομαραθώνιος ήρθε κι έφυγε, η ελεημοσύνη προσφέρθηκε, πολιτικοί, φορείς και ανθυποσελέμπριτις φωτογραφήθηκαν με ανάπηρους, συνειδήσεις ησύχασαν, καθήκοντα εξετελέσθησαν. Όλα καλά. Κάναμε τη φιλανθρωπία μας για φέτος, του χρόνου πάλι, άσχετα αν μας έκραξε το μισό σύμπαν με πρώτους και καλύτερους τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Τους ανάπηρους που δεν ζητάνε λύπηση ή ελεημοσύνη αλλά μόνο αυτό που δικαιούνται: ίσες ευκαιρίες. Τα φώτα του φιλανθρωπικού πανηγυριού που προκρίνει την ελεημοσύνη αντί για τα δικαιώματα των αναπήρων έσβησαν και οι τελευταίοι βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με τη στυγνή πραγματικότητα.
Η Μαρία είναι η μητέρα ενός παιδιού με αναπηρία που φοιτά σε νηπιαγωγείο της Λεμεσού. Σχεδόν τρεις μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους και ακόμα δεν έχει προσληφθεί ο απαιτούμενος αριθμός συνοδών για την εξυπηρέτηση των αναγκών που προκύπτουν. Συγκεκριμένα στο νηπιαγωγείο εργάζονται δύο συνοδοί, οι οποίες εξυπηρετούν επτά παιδιά που φοιτούν στην μονάδα ειδικής εκπαίδευσης και ένα παιδί που φοιτά στην γενική τάξη. Τα δύο από τα επτά παιδιά, καθώς και το παιδί που είναι στην γενική τάξη, χρειάζονται διαρκή επίβλεψη, συνεπώς το πρόγραμμα των παιδιών δεν μπορεί να ακολουθηθεί όπως έχει οριστεί από την ειδική δασκάλα της μονάδα ούτε όμως και η ένταξή τους στη γενική τάξη, με αποτέλεσμα τα παιδιά μας να στερούνται ουσιαστικής εκπαίδευσης αλλά και συμμετοχής, που είναι αμφότερα σημαντικά και απαραίτητα για τη μόρφωση, την ανάπτυξη και την κοινωνικοποίησή τους.
Βασικά τα παιδιά που δικαιούνται συμμετοχή στη γενική τάξη - και ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι γι’ αυτά- δεν μπορούν να το πράξουν γιατί ο ελλιπής αριθμών συνοδών τα περιορίζει στην ειδική τάξη όπου πρέπει οι τελευταίοι να παρευρίσκονται λόγω της διαρκούς φροντίδας που χρειάζονται κάποια από τα παιδιά. Επίσης όπως αναφέρει η Μαρία -και οι άλλοι γονείς- σε αλλεπάλληλες επιστολές που έχουν στείλει σε κάθε αρμόδιο- ανησυχούν και για την ασφάλεια των παιδιών τους καθώς ο μη επαρκής αριθμός συνοδών οδηγεί σε σε ελλιπή επιτήρηση και φοβούνται πως “είναι ζήτημα ημερών να προκληθεί κάποιο ατύχημα στο σχολείο”. “Αντιλαμβάνεστε πόσο σημαντικό είναι για εμάς να νιώθουμε ότι τα παιδιά μας φοιτούν σε ένα ασφαλές περιβάλλον, που δεν τα στοχοποιεί, δεν τα ματαιώνει και δεν πλήττει την αξιοπρέπεια τους μπροστά στα μάτια των υπολοίπων παιδιών” σημειώνεται στην επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας.
Οι γονείς του νηπιαγωγείου έστειλαν στις 18 Οκτωβρίου σχετική επιστολή προς την Υπουργό Παιδείας και τους δόθηκαν προφορικά οδηγίες να προχωρήσουν με ένσταση στην Επαρχιακή Επιτροπή Ειδικής Εκπαίδευσης Λεμεσού. Στη συνέχεια η Μαρία μετέβη στο επαρχιακό γραφείο Ειδικής απ’ όπου έλαβε οδηγίες όπως στείλει πρώτα αίτημα στην Επιτροπή και ακολούθως ανάλογα με την απάντηση να προχωρήσει αν χρειάζεται σε ένσταση. Δηλαδή λες και δεν είναι ήδη ζόρικη η καθημερινότητα αυτών των γονέων, έχουν και το ανάλγητο κράτος να τους κάνει μπαλάκι ανάμεσα στις υπηρεσίες, στραγγαλίζοντάς τους με αχρείαστες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Η Μαρία δαπάνησε ήδη πολλές εργάσιμες μέρες για να ανακαλύψει τις σωστές διαδικασίες με συνέπεια να αντιμετωπίζει πρόβλημα με την εργασία της (δεν είναι να λατρεύεις την ...πολυδιαφημισμένη φροντίδα και προστασία της εργαζόμενης μητέρας, πόσο μάλλον μιας με ανάπηρο παιδί;). Μετά από μέρες η Μαρία ενημερώθηκε πως το θέμα συζητήθηκε σε συνεδρίαση της Επαρχιακής Επιτροπής, η οποία έχει στα χέρια της λίστα με τα σχολεία που χρειάζονται επιπλέον σχολικούς συνοδούς, και ότι θα προωθηθεί στην Κεντρική Επιτροπή στη Λευκωσία απ’ όπου θα λάβει την τελική απάντηση. Σημειώστε πως το Υπουργείο Παιδείας δεν μπήκε καν στον κόπο να απαντήσει.
Η ανεπαρκής στελέχωση των σχολείων με συνοδούς συνεπάγεται με κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών με αναπηρίες και αυτό το γνωρίζουν καλά όσοι διαιωνίζουν αυτή την ανεπάρκεια προφασιζόμενοι πότε οικονομική δυσκολία και πότε χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Το αποτέλεσμα όμως είναι πάντα το ίδιο: Τα ανάπηρα παιδιά στερούνται μόρφωσης, συμπερίληψης, σωστής φροντίδας και κοινωνικοποίησης επειδή κάποιοι είτε δεν κάνουν σωστά της δουλειά τους, είτε απλά αδιαφορούν γιατί κάτι που γι’ αυτούς είναι απλά έγγραφα και σφραγίδες για κάποιους συνανθρώπους μας είναι όλη τους η ζωή.
Είναι ντροπή για ένα υποτίθεται σύγχρονο, ευρωπαϊκό κράτος να συζητάμε ακόμα το θέμα των συνοδών. Αν οι αρμόδιοι φρόντιζαν να περνούν περισσότερο χρόνο ακούγοντας τα ανάπηρα παιδιά και τους γονείς τους από το να ποζάρουν στους Ραδιομαραθώνιους, πολλά απ’ αυτά τα προβλήματα θα είχαν λυθεί εδώ και χρόνια. Αλλά πλέον είναι ολοφάνερο ποιες είναι οι προτεραιότητές τους...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Έσπασαν παράθυρα και έβαλαν φωτιά σε αίθουσα - Νέοι βανδαλισμοί σε Γυμνάσιο στη Λευκωσία
• Αναβλητικότητα: Τι σημαίνει και με ποιους τρόπους μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε
• Αρχίζει να «ντύνεται» στα λευκά το Τρόοδος – Έπεσαν οι πρώτες νιφάδες –Δείτε βίντεο
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
• Ο Έλον Μασκ ψηφίζει Φειδία... για πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
