Το μνημόσυνο της Μ. είχε μια γλυκόπικρη ιδιομορφία. Αν και η συχωρεμένη ήταν βέρα Κυπραία, γέννημα θρέμμα Στροβολιώτισσα, έχοντας ζήσει στην αγαπημένη της πόλη μέχρι τα βαθιά γεράματα (επίσης οδηγούσε μέχρι τα 90 προκαλώντας τρόμο σε όποιον είχε την ατυχία να βρεθεί στο αμάξι μαζί της) κι αφήνοντας πίσω μια μικρή περιουσία και κάτι μακρινούς συγγενείς, στο πεντάχρονο μνημόσυνο ήταν παρούσες μόνο Φιλιππινέζες.
Για την ακρίβεια τη λιτή, φτωχική εκδήλωση με τους ελάχιστους παρευρισκόμενους, τα λιγοστά αλλά περιποιημένα και προσφερόμενα με αγάπη εδέσματα οργάνωσε η Ε, η κοπέλα από τις Φιλιππίνες που φρόντιζε τη Μ. τα τελευταία -σχεδόν- 20 χρόνια της ζωής της, μαζί με λιγοστές φίλες και συγγενικά πρόσωπα της Ε. που είχαν γνωρίσει από πρώτο χέρι τη ζεστή και μεγάλη καρδιά της εκλιπούσας. Οι Κύπριοι μακρινοί συγγενείς άφαντοι. Δεν μπήκαν καν στον κόπο.
Γιατί λοιπόν να αναφέρονται οι εθνικότητες σε μια ιστορία που έχει να κάνει καθαρά με την ανθρωπιά, τον χαρακτήρα και την ενσυναίσθηση των ηρωίδων της; Γιατί νιώθετε να έρχεται ακόμα ένα αντιρατσιστικό κείμενο και η (απ’ ότι φαίνεται αναπόφευκτη) σύνδεση με τον θάνατο του 24χρονου Anisur Rahman από το Μπαγκλαντές στη Λεμεσό;
Προφανώς γιατί ξέρετε ποιον διαβάζετε και κυρίως γνωρίζετε καλά που ζείτε.
Το ηθικό δίδαγμα (και χρησιμοποιώ τον όρο χαλαρά λόγω της κακής μου σχέσης με την ερμηνεία της λέξης “ηθική”) της παραπάνω -πέρα για πέρα αληθινής ιστορίας- δεν έχει να κάνει με “καλές Φιλιππινέζες” και “κακούς Κυπραίους” γιατί απλούστατα αυτή είναι μια εντελώς άστοχη, άκυρη και ανακριβής γενίκευση - όπως είναι άλλωστε ΟΛΕΣ οι γενικεύσεις, εξαιρείται μόνο το δόγμα “όλοι οι ρατσιστές είναι μπετόστοκοι” καθώς είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο. Αντίθετα έχει να κάνει με καλούς, ευαίσθητους και συμπονετικούς ανθρώπους και μερικούς εχμ.. όχι και τόσο. Τις εθνικότητες τις προσθέτουμε προαιρετικά και μόνο για εκείνους που δεν βλέπουν πέρα απ’ αυτές - και τη μύτη τους γενικότερα. Τις τρίβουμε στη μούρη του κάθε κομπλεξικού, μισάνθρωπου ξενοφοβικού που επιμένει να κρίνει καταγωγές και όχι χαρακτήρες, που στήνει κρεμάλες για ολόκληρους λαούς όταν εγκληματήσει ένας και πανηγυρίζει για τον θάνατο του νεαρού Anisur επειδή “δεν είχε χαρτιά” αλλά θα σκαρφιστεί χίλιες δυο δικαιολογίες για να ξεπλύνει διεφθαρμένους, απατεώνες, δολοφόνους, βιαστές και παιδεραστές αν είναι “δικοί του”. Νομίζετε είναι τυχαίο ότι όλοι και όλες σχεδόν οι “ποιος ξέρει τι θα του’ κανε κι αυτή” για τα θύματα βιασμών και γυναικοκτονιών είναι ταυτόχρονα και ρατσιστόμουτρα του κερατά; Όταν αγοράζεις μίσος παίρνεις όλο το πακέτο. Νόμος.
Δυστυχώς ζούμε σε μια χώρα όπου πρέπει να μοιράζεσαι ιστορίες σαν αυτή όχι μόνο για να τονίσεις το προφανές, το αυτονόητο, το στοιχειώδες, την κοινή λογική ότι δηλαδή δεν παίζει ρόλο η καταγωγή για να διαπράξεις μια καλή ή κακή πράξη (που σήμερα και ένα 8χρονο καταλαβαίνει ευκολότερα από έναν στενόμυαλο μεσήλικα) αλλά και να δώσεις ανθρώπινη υπόσταση στους αποανθρωποιημένους πλέον -από τη νομιμοποίηση της ρητορικής μίσους από την ακροδεξιά και τα “δημοκρατικά” δεκανίκια της- αλλοδαπούς κατοίκους του νησιού. Που πρέπει μια χούφτα συνάδελφοι να ψάχνουμε να βρούμε και να ποστάρουμε το όνομα και τη φωτογραφία του αδικοχαμένου Anisur Rahman γιατί Αρχές και mainstream ΜΜΕ δεν θα ασχοληθούν πέρα από τη βολική ανωνυμία του “παράνομος μετανάστης από το Μπαγκλαντές”, μια περιγραφή που τον υποβιβάζει σε στατιστικό στοιχείο, τον ξεγυμνώνει από οτιδήποτε ανθρώπινο που μπορεί και να προκαλέσει συμπάθεια, ενεργοποιεί τα ρατσιστικά αντανακλαστικά και Είναι ευκολότερο να μισείς τον “παράνομο μετανάστη που ζει σε βάρος μας και πήδηξε από τον 5ο προκειμένου να αποφύγει έναν νόμιμο έλεγχο της Αστυνομίας” παρά τον “24χρονο Anisur Rahman που δούλευε σαν το σκυλί για λογαριασμό κάποιου Κυπραίου για να στέλνει χρήματα στην οικογένειά του στο Μπαγκλαντές και ζούσε παστωμένος με άλλους 10 σε γκρεμούλι που τους νοίκιαζε με το κεφάλι κάποιος αετονύχης Κυπραίος και πήδηξε από τον 5ο μέσα στον πανικό του όταν μπάτσος μπούκαρε παράνομα μέσα στο δωμάτιό του”. Ξεψύχησε τσακισμένος στο πάτωμα ενός βρώμικου μπαλκονιού με σπασμένο κεφάλι και διαλυμένη σπονδυλική στήλη για μερικά κωλόχαρτα. Για τον υπερβάλλοντα ζήλο μιας Αστυνομίας που κυνηγάει παράτυπους μετανάστες τη στιγμή που ο υπόκοσμος κάνει πάρτι με βόμβες, εκτελέσεις και εμπρησμούς με ποσοστό εξιχνίασης χαμηλότερο κι από τη μέση τηλεθέαση του ΡΙΚ2.
Μίσησε αυτό μαλάκα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
