Ούτε ΕΝΑΣ αποκλεισμένος 

Ο πολιτισμός μας, ξέρετε αυτόν που έρχονται οι ξένοι και τον αλλοιώνουν, εκτός του ότι τρέχει από τα μπατζάκια μας, φαίνεται επίσης από τον τρόπου που αντιμετωπίζουμε ως κράτος και κοινωνία τους συμπατριώτες μας με αναπηρίες.

Έχει χυθεί ανυπολόγιστη ποσότητα μελανιού (ακόμα μία φράση υπό εξαφάνιση αφού κανείς δεν γράφει με πένα από φτερό σαν τον Μαρκήσιο ντε Σαντ) να γράφουμε τα αυτονόητα, τα κοντά-στον-νου, αυτά που εντάσσονται στην κοινή λογική η οποία στην Κύπρο δεν είναι κοινή αλλά ούτε καν λογική: ότι η ανεμπόδιστη πρόσβαση των ανθρώπων με αναπηρίες σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ έχουμε πρόσβαση όλοι οι υπόλοιποι, είναι δικαίωμα εκείνων και υποχρέωση του κράτους. Δεν είναι “εξυπηρέτηση”, δεν είναι “βοήθεια”, ούτε γαμημένη ελεημοσύνη. Ούτε φυσικά κάτι για το οποίο στέλνεις 5 ευρώ με SMS στον Ραδιομαραθώνιο και ξεμπερδεύεις (και την επομένη πηγαίνεις πάλι σαν γνήσιος μπετόστοκος κάγκουρας και παρκάρεις στη θέση των αναπήρων). Αλλά όταν έχεις γίνει κράτος από σπόντα (κι αυτό μισό εδώ και 50 χρόνια) το οποίο διαχρονικά κυβερνούν παχύδερμα που βλέπουν τους ανάπηρους ως αξεσουάρ για προεκλογικές ή φιλανθρωπικές σέλφι, φτάνουμε στο 2024 να συζητάμε ακόμα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όπως η πρόσβαση σε εκλογικό κέντρο ή ψηφοδέλτια σε Μπράιγ.

Μ’ αρέσει που μικροί νομίζαμε πως το 21ο αιώνα θα υπάρχουν ιπτάμενα αυτοκίνητα. Προς το παρόν βολευτείτε με φαξ και μονοπάτια τυφλών όπου ξεφυτρώνουν κολώνες και παγκάκια.

Λίγο πριν τις διπλές εκλογές η Επιτροπή Προστασίας Ατόμων με Νοητική Αναπηρία μας μεταφέρει τις καταγγελίες ατόμων με αναπηρία που ψήφισαν στο παρελθόν ‘η τουλάχιστον προσπάθησαν να το κάνουν. Καταγγέλλουν λοιπόν ότι συχνά τα εκλογικά κέντρα είναι ακατάλληλα, δεν είναι προσβάσιμα για όλα τα άτομα με κινητικά προβλήματα ή άλλες αναπηρίες, δεν διαθέτουν ράμπες ή έχουν ψηλά παραβάν/πάγκους. Επίσης δεν υπάρχει διερμηνεία στη νοηματική γλώσσα, δεν προβλέπονται ψηφοδέλτια σε Μπράιγ για τυφλούς παρά μόνο επιτρέπεται συνοδός παραβιάζοντας έτσι το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα και τη μυστική ψήφο, υπάρχει δυσκολία να διαβάσουν τα ονόματα των υποψηφίων, δεν προσφέρεται βοήθεια για να κατανοήσουν πώς είναι ένα ψηφοδέλτιο ενώ πολλές φορές γονείς, συνοδοί ή ακόμα και το προσωπικό του εκλογικού κέντρου επιβάλλουν στον ψηφοφόρο με αναπηρία ποιον να ψηφίσει. Τέλος δεν προσφέρεται η δυνατότητα να είναι και οι ίδιοι υποψήφιοι, στις τηλεοπτικές πολιτικές συζητήσεις δεν υπάρχουν υπότιτλοι ή διερμηνεία στη νοηματική και υπάρχει δυσκολία στο να κατανοήσουν τους πολιτικούς και το πρόγραμμα τους (αν σας παρηγορεί, αυτό είνα πρόβλημα για όλους μας).

Η αλήθεια είναι πως έχουν γίνει σημαντικά βήματα τα τελευταία χρόνια σε ό,τι αφορά την προσβασιμότητα των ΑμΕΑ στις εκλογές (όπως πχ προσπαθούν να αντιστοιχήσουν προσβάσιμα κτήρια με ανάπηρους μέσω εκλογικών καταλόγων και σε συνεννόηση με συνδέσμους), όμως ξέρουμε ότι θα έχουν πετύχει πραγματικά όταν δεν θα υπάρχει ούτε ένα αποκλεισμένο άτομο με αναπηρία από τη διαδικασία. Ας πούμε πόσο δύσκολο ή δαπανηρό είναι να τυπώσεις ψηφοδέλτια σε Μπράιγ και να τα στείλεις στα εκλογικά κέντρα όπου ψηφίζουν άτομα με προβλήματα όρασης που μπορείς να εντοπίσεις από το αντίστοιχο μητρώο; Δεν είναι ότι λείπουν οι υπάλληλοι από το δημόσιο ή το χρήμα, θέληση δεν υπάρχει και το στοιχειώδες ενδιαφέρον. Που επιμένω, δεν είναι θέμα ανθρωπιάς αλλά υποχρέωσης.

Βλέπετε είναι πολύ πιο εύκολο για όλους εμάς που διατηρούμε ακόμα τις βασικές λειτουργίες του σώματος και του μυαλού μας να πούμε “έλα μωρέ, δεν μπορεί να του πει ο συνοδός τι να ψηφίσει και το κάνει μεγάλο θέμα;” ή “ας μην πάει να ψηφίσει να μην ταλαιπωρηθεί” από το να στρώσουν κάποιοι τον κώλο τους κάτω και να δουλέψουν για να διορθώσουν αυτές τις κραυγαλέες ανισότητες σε βάρος συμπατριωτών μας που δεν ζήτησαν να είναι ανάπηροι.

Αλλά μιλάμε πάντα για τη χώρα όπου ακόμα και τα seatracs (οι ράγες που τοποθετούνται σε παραλίες ώστε να έχουν πρόσβαση στη θάλασσα οι άνθρωποι σε τροχοκάθισμα) θεωρούνται παιχνίδι ή βατήρες για βουτιές από παιδιά με τους "περήφανους" γονείς να κάθονται να τα καμαρώνουν - όταν δεν τα ενθαρρύνουν. Η φωτο είναι από το καινούργιο seatrac στην παραλία Γιάννα Μαρί στον Πρωταρά την οποία πόσταρε ο Πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Παραπληγικών Δημήτρης Λαμπριανίδης ο οποίος σχολίασε το αυτονόητο: “Όσοι δεν τα χρειάζεστε μην τα ενοχλείτε και μην  αφήνετε ενήλικες ή παιδιά να περπατούν στις ράγες γιατί συχνά δημιουργούνται βλάβες. Εξηγήστε στα παιδιά γιατί δεν είναι παιχνίδι, σίγουρα θα καταλάβουν”.

Τα παιδιά θα καταλάβουν Δημήτρη μου, για τους γονείς δεν είμαι και τόσο σίγουρος...

 

 

 

.

 

 

Ειδήσεις σήμερα:

Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις