Μπορεί τώρα στη Γαλλία η συζήτηση να έχει μετατεθεί στο πώς διάολο θα καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση το νεοσύστατο Νέο Λαϊκό Μέτωπο της ευρύτερης αριστερής συμμαχίας με το δεύτερο τη τάξει Μαζί του Μακρόν, που κατάφεραν να κόψουν τη φόρα στην ακροδεξιά της Λεπέν από το να αρπάξει την εξουσία, όμως η δημοκρατία πάντα βρίσκει τον τρόπο.
Αυτό όμως που έμεινε στην ιστορία ήταν αναμφισβήτητα τα γρήγορα αντανακλαστικά που επέδειξαν τα αριστερά κόμματα (Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, Σοσιαλιστικό Κόμμα, Οικολόγοι, Κομμουνιστικό Κόμμα και άλλα μικρότερα αριστερά και οικολογικά σχήματα)σπεύδοντας να σχηματίσουν τη συμμαχία Νέο Λαϊκό Μέτωπο λίγες μέρες μετά την αιφνιδιαστική προκήρυξη των πρόωρων εκλογών από τον πρόεδρο Μακρόν. Όμως ακόμα πιο εντυπωσιακή ήταν η κίνηση του Νέου Λαϊκού Μετώπου αμέσως μετά τον α’ γύρο των βουλευτικών εκλογών να αποσύρει τους υποψηφίους του από τις “τριγωνικές” εκλογικές περιφέρειες στις οποίες είχαν έρθει τρίτοι προκειμένου να μην διασπαστεί η ψήφος προς τα δημοκρατικά κόμματα και να ενισχυθούν έτσι οι υποψήφιοι της ακροδεξιάς. Το φαντάζεστε; Δεκάδες υποψήφιοι βουλευτές παραιτήθηκαν στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στους δύο γύρους, βάζοντας το καλό της χώρας πάνω από το προσωπικό και το κομματικό.
Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή απ’ ότι συμβαίνει στην Κύπρο. Στη Γαλλία τα δημοκρατικά αντανακλαστικά λειτουργούν ταχύτατα και αποτελεσματικά, στην -σαφώς εξυπνότερη- Νήσο των Αγίων χρησιμεύουν μόνο ως υλικό για βαρύγδουπα λογύδρια που σε ρίχνουν σε κώμα απ’ τη βαρεμάρα. Στην πράξη είναι σκουριασμένα. Παροπλισμένα. Στη Γαλλία σχηματίστηκε σε χρόνο μηδέν ενιαίο μέτωπο κατά της ακροδεξιάς γιατί η τελευταία αναγνωρίζεται ακόμα ως εχθρός της δημοκρατίας, ως πισωγύρισμα σε σκοτεινές εποχές. Εδώ όσο αυξάνεται η δημοφιλία της τόσο περισσότερο φλερτάρουν μαζί της.
Πολύ πριν τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών τα κόμματα του -κατ’ ευφημισμόν- Κέντρου γνώριζαν από τις δημοσκοπήσεις για την προέλαση του ΕΛΑΜ και δεν έκαναν το παραμικρό για να την αποτρέψουν. Εάν ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ, Οικολόγοι και Volt (που δεν έχει καμία σχέση με τα υπόλοιπα ιδεολογικά αλλά θα συμμετείχε στην ανάγκη) κατέβαιναν με κοινό ψηφοδέλτιο, θα συγκέντρωναν έστω και με μειωμένες δυνάμεις ποσοστό κοντά στο 20% που θα κρατούσε αυτόματα το ΕΛΑΜ εκτός ευρωβουλής. Επανειλημμένα οι πολιτικοί αρχηγοί ρωτήθηκαν προεκλογικά για το ενδεχόμενο συνεργασίας των κομμάτων του -κατ’ ευφημισμόν- Κέντρου και όλοι τους ήταν άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Κάποιοι δεν ήθελαν να μοιραστούν την έδρα τους, άλλοι ήταν σίγουροι ότι θα βγάλουν και κάποιοι τρίτοι ονειρεύονταν εξωπραγματικά ποσοστά. Όλοι πάντως ανεξαιρέτως νοιάστηκαν μόνο για το μαγαζάκι τους (που έγινε μετά πάγκος της λαϊκής), την καρέκλα, την πολιτική τους επιβίωση (αστείο, αν σκεφτείτε ότι κάποιοι απ’ αυτούς δεν θα υπάρχουν μέχρι τις βουλευτικές) ή την υστεροφημία τους (λέμε τώρα). Κανείς δεν νοιάστηκε για την επέλαση της ακροδεξιάς μέχρι που γύρισε και τους δάγκωσε στον κώλο (ο ΔΗΣΥ πχ επιτέθηκε με μεγαλύτερη ζέση εναντίον του ΑΚΕΛ ενώ έριξε κάποιες νερόβραστες βολές κατά του ΕΛΑΜ που του άρπαξε και κοτζάμ αντιπρόεδρο). Αν πραγματικά ανησυχούσαν για την άνοδο της ακροδεξιάς θα είχαν κάνει κάτι να ανακόψουν την πορεία των μαυροντυμένων παιδιών. Αντίθετα προσδέθηκαν στο άρμα της αντιμεταναστευτικής ρητορικής σε μια προσπάθεια να της μοιάσουν. Και τους γύρισε φυσικά μπούμερανγκ γιατί ο κόσμος προτίμησε τελικά τους original ρατσιστές από τις τσιόφτες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Εορτολόγιο: Ποιοι γιορτάζουν σήμερα, 22 Δεκεμβρίου
• Πυρκαγιά σε εγκαταλελειμμένη οικία στη Λευκωσία - Διασωληνωμένο ένα πρόσωπο
• Οι 10+1 χριστουγεννιάτικες ταινίες που αξίζεις να δεις αυτές τις γιορτές - Δείτε trailers
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις