Μήπως τελικά η Ένωση δεν είναι και τόσο κακή ιδέα; ‘Οταν φτάνεις στο 2024 και προτάσεις ως τον σημαντικότερο λόγο για υλοποίηση ενός παράτολμου, πανάκριβου και αμφιλεγόμενου οφέλους έργου τη... γεωπολιτική του αξία και τη σύνδεση με τη μαμά-πατρίδα παρά, ας πούμε, το τεράστιο κόστος, τα ασαφή οικονομικά στοιχεία και το υψηλό ρίσκο ματαίωσής του, τότε ίσως και να μην μας αξίζει να υπάρχουμε ως ανεξάρτητο κράτος.
Απεναντίας, είναι πλέον ολοφάνερο πως η ανεξαρτησία ήταν ίσως η χειρότερη ιδέα που είχαμε μετά φυσικά το ορθόδοξος-παπάς-πρόεδρος-κοσμικού-κράτους-με-18%-του-πληθυσμού-μουσουλμάνους, αφού εκτός του ότι του αλλάξαμε το Σύνταγμα και τα φώτα μόλις στα τρία χρόνια, παραδώσαμε το μισό στους Τούρκους με την άκρατη ηλιθιότητά μας κι έκτοτε το αφήσαμε έρμαιο να το λυμαίνονται μια χούφτα πολιτικά και άλλα τόσα επιχειρηματικά τζάκια. Οι πρώτοι στην πλειοψηφία τους ανίκανοι (ή στην καλύτερη περίπτωση κατώτεροι των περιστάσεων), οι δεύτεροι άπληστοι , αδίστακτοι και όταν βρίσκουν τα σκούρα (ή θέλουν να φάνε κι άλλο) μετατρέπονται σε γκράντε πατριώτες που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους να στραγγαλίσουν κάθε πιθανότητα λύσης και να διατηρηθεί το στάτους κβο και ο πάντα κερδοφόρος ανένδοτος που μισό αιώνα τώρα χτίζει καριέρες, φήμες και εξοχικά.
Η ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας - Κύπρου δεν είναι κάποιο αόριστο κι ανώδυνο εμψυχωτικό σύνθημα τύπου Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Θράκη Αιγαίο Κύπρος (αλήθεια, θυμάστε αυτή την παπαριά;) να το πετάς ανέξοδα να χαίρονται οι ιθαγενείς σε κάθε σου επίσκεψη αλλά ένα χειροπιαστό μεγαλεπήβολο έργο που μπορεί να αγγίξει τα 4 δισ. κόστος. Ή ακόμα μία καταστροφή που περιμένει να συμβεί - ανάλογα με τον βαθμό εμπιστοσύνης που έχετε στην παρούσα κυβέρνηση. Αναγκαίο μεν έργο (δεν μπορούμε να μείνουμε εσαεί αποκομμένοι από την υπόλοιπη Ευρώπη) αλλά ουσιαστικά χωρίς εγγυήσεις ότι α) θα έχουμε όντως φθηνότερο έργο β) ότι η Τουρκία δεν θα το εμποδίσει και γ) ότι δεν θα κληθούμε πάλι οι μαλάκες της υπόθεσης να πληρώσουμε ακόμα ένα clusterfuck κληρονομιά του Αναστασιάδη.
Μη γελιέστε. Εάν το έργο ήταν 100% foolproof θα είχαμε μέχρι τώρα 7 ανακοινώσεις, 3 τελετές θεμελίωσης και καναδυό κλασικά εγκαίνια με κορδέλες και υπερμεγέθη ψαλίδια. Μιλάμε άλλωστε για τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Γνωρίζοντας τον άνθρωπο και τη σχεδόν μεταφυσική του σχέση με τη δόξα και την προβολή, εάν το έργο ήταν σιγουράκι δεν θα το είχε ήδη τυπώσει σε μπλουζάκια να τα φοράνε όλοι οι υπουργοί, αξιωματούχοι και συνεργάτες σε ΚΑΘΕ τους δημόσια εμφάνιση; Το έργο μπάζει από παντού και ορθώς η κυβέρνηση κάνει δεύτερες και τρίτες σκέψεις πριν βάλει την τελική υπογραφή - όποιος καίγεται στο χυλό της μαρίνας Λάρνακας και του τερματικού φυσάει και το (ελληνικό) γιαούρτι. Ο Πρόεδρος ξέρει πως έχει μπροστά του ακόμα τρεισήμισι χρόνια διακυβέρνησης, αρκετός χρόνος ώστε αν κάτι πάει στραβά να σκάσει στα μούτρα του παραμονές των ερχόμενων προεδρικών - κι αυτό το χρειάζεται όσο κι ένα εξάνθημα στο πρόσωπο λίγα λεπτά πριν από διακαναλική. Το έργο αντιμετωπίζει δύο σοβαρά ζητήματα που δεν μπορούν -μέχρι στιγμής- να εγγυηθούν: βιωσιμότητα και κίνδυνος καθυστέρησης ή/και ματαίωσης λόγω γεωπολιτικών εξελίξεων. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εμφανίστηκε πολύ πιο λογικός από πολλούς Κύπριους μαμαπατριδάκηδες που θέλουν το έργο... χθες: "Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αν εξασφαλιστεί η οικονομική βιωσιμότητα του έργου, το έργο θα γίνει. Και οι όποιοι γεωπολιτικοί κίνδυνοι θα ξεπεραστούν" είπε, αν και δεν διευκρίνισε πως θα επιτευχθεί αυτό, όταν η εξασφάλιση αυτή καθαυτή (η ορθότερα η απουσία της) είναι το πρόβλημα. Θα εμφανιστούν στη σύσκεψη της Τρίτης στη Λευκωσία ξαφνικά μαγικές λύσεις; Θα βγάλουν λαγό απ’ το καπέλο; Ή μήπως θα διασκεδαστούν οι όποιοι φόβοι ώστε να παρακαμφθούν οι αντιστάσεις της Κύπρου;
Το πρόβλημα είναι πως βάζουμε (πάλι) το άρμα μπροστά από το άλογο. Οι αόριστοι “γεωπολιτικοί λόγοι” και οι άρρηκτοι δεσμοί με τη μαμά πατρίδα ακούγονται ωραία, εμψυχωτικά και αρκούντως πατριωτικά όταν στήνεις κάποια φωτογενή τριμερή με αόριστη ατζέντα και πολλές βαρύγδουπες (και καθησυχαστικά μακροπρόθεσμες) ανακοινώσεις. Για ένα έργο που μπορεί μεν να ωφελήσει αλλά έχει εξίσου μεγάλη πιθανότητα να σε θάψει, χρειαζόμαστε κάτι πιο χειροπιαστό και συγκεκριμένο, όπως μελέτες βιωσιμότητας, τελικό κόστος, projections οφέλους κλπ, που δυστυχώς στο παρόν στάδιο είναι ακόμα τοπίο στην ομίχλη.
Η μόνη ηλεκτρική διασύνδεση που συμφέρει την Κύπρο είναι αυτή με την Τουρκία, ξέρω, λάθος μαμά πατρίδα κι επιπλέον απαιτεί προηγούμενη λύση του Κυπριακού (ενδεχόμενο τόσο ορατό όσο κι ένας βρικόλακας στον καθρέφτη). Εάν όμως θέλουμε σώνει και καλά ηλεκτρική διασύνδεση με την Ελλάδα, υπάρχει φθηνότερη και πιο συμφέρουσα λύση: Ένωση... χθες και μοιράζεται το κόστος ισομερώς σε περίπου 11 εκατ. Έλληνες. Για να δούμε πόσοι από αυτούς που σήμερα... αυτοπυρπολούνται για την Ένωση θα απαρνηθούν τα προνόμια της ανεξαρτησίας (και τη δυνατότητα να μας κυβερνούν άνθρωποι που σε ένα κανονικό κράτος δεν θα έπαιρναν άδεια ούτε για πάγκο στη λαϊκή) για να γίνουμε μια (απομακρυσμένη) περιφέρεια της Ελλάδας. Άσε που ρώτησε κανείς την τελευταία εάν όντως ενδιαφέρεται;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Ελπίδα Ιακωβίδου: Βρέθηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία με την πρώην σύντροφο του Τζώνη Καλημέρη
• Ανήλικος από την Κύπρο έστελνε μηνύματα για βόμβες στα αεροδρόμια της Ελλάδας
• Αερόσακοι Takata: Πώς απαντούν οι αντιπροσωπείες αυτοκινήτων για τις χρεώσεις στον έλεγχο;
ΠτΔ στο Economist: Φάρος ελπίδας για την περιοχή η επανένωση Κύπρου
Μια ανεξάρτητη και επανενωμένη Κύπρος είναι καίριας σημασίας για την περιοχή μας, την Ευρώπη και τον κόσμο, ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, κατά τον χαιρετισμό του στο 20ό ετήσιο συνέδριο του περιοδικού Economist, οι εργασίες του οποίου άρχισαν την Πέμπτη στη Λευκωσία, σημειώνοντας παράλληλα ότι η επανένωση της Κύπρου μπορεί να αποτελέσει φάρο ελπίδας και για την περιοχή
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
