Ένα πράγμα χειρότερο από τη βία είναι η δήθεν δικαιολογημένη βία

Το κλειδί όταν σκάει κοσμοϊστορικό γεγονός είναι να περιμένεις μέχρι τουλάχιστον να έχεις, αν όχι μια ολοκληρωμένη εικόνα, τουλάχιστον ένα μεγάλο μέρος της. Μόλις διαπιστώθηκε ο θάνατος του Kirk, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί ρίχτηκαν στα χαρακώματά τους και παρέμειναν εκεί πετώντας μολότοφ ο ένας στον άλλον, χωρίς ουσιαστικά να βλέπουν τι γίνεται. Οι ομοϊδεάτες του Kirk, πριν ακόμα πήξει το χυμένο αρτηριακό του αίμα, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν “κόμμα δολοφόνων” το Δημοκρατικό, έκαναν λόγο για αριστερό φασισμό, διέδωσαν fake news ότι ο δράστης είναι τρανς με antifa συνθήματα χαραγμένα στις σφαίρες, μίλησαν ανοιχτά για πόλεμο με τους εσωτερικούς εχθρούς της Μεγάλης Αμερικής. Οι Δημοκρατικοί από την πλευρά τους οχυρώθηκαν πίσω από το ενδεχόμενο ο δράστης να είναι όντως δικός τους και επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου ξέπλυμα της αποτρόπαιας πράξης εστιάζοντας στο βεβαρημένο παρελθόν του 31χρονου ακτιβιστή και την εχθρική ρητορική του απέναντι σε πληθυσμιακές ομάδες όπως οι μουσουλμάνοι, οι μετανάστες, οι ΛΟΑΤΚΙ και οι γυναίκες - λες και οι οποιεσδήποτε απόψεις κάποιου δικαιολογούν το να φάει μια σφαίρα στον λαιμό και να καταρρεύσει αιμόφυρτος μπροστά σε χιλιάδες παραταγμένα κινητά.

Αν τα άλματα λογικής ήταν Ολυμπιακό άθλημα κάποιοι θα είχαν γαμηθεί στα χρυσά.

Αν όλοι αυτοί περίμεναν λίγα 24ωρα, μέχρι δηλαδή οι Αρχές εντοπίσουν και συλλάβουν τον φερόμενο δράστη, ίσως το τροπάριο να ήταν διαφορετικό. Βλέπετε, ο 22χρονος Tyler Robinson εκτός από ότι πληροί στο 100% το προφίλ του ενόπλου που ανοίγει πυρ σε δημόσιο χώρο (20άρης λευκός από μεσαία τάξη με συσσωρευμένη οργή για το “σύστημα”, την κυβέρνηση και τις γυναίκες, εύκολη πρόσβαση σε όπλα και πλήρως εθισμένος στο ιντερνετικό μίσος) δεν φαίνεται να έχει ξεκάθαρο κίνητρο. Η οικογένειά του όλοι trigger-happy Ρεπουμπλικάνοι Μορμόνοι κι αν έχετε δει έστω ένα επεισόδιο του Sister Wives ή το αποπνικτικό δράμα Under the Banner of Heaven με τον Andrew Garfield απλά ξέρετε πόσο fucked up μπορεί να γίνει η ζωή τους. Όμως ο ίδιος ο Tyler δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος, σύμφωνα τουλάχιστον με τους οικείους του ενώ η μόνη του αντίδραση όταν έμαθε πως ο Kirk θα μιλούσε σε πανεπιστήμιο της περιοχής του ήταν πως “δεν συμφωνεί με τις απόψεις του”. Επιπρόσθετα χάραξε στις σφαίρες που μετέφερε, φράσεις από video games και creepypasta memes, για να εντείνει τη σύγχυση καθώς ορισμένα παραπέμπουν σε αριστερή ιδεολογία, ενώ άλλοι τον συνδέουν με τους Groypers, την ακροδεξιά, λευκής υπεροχής οργάνωση του Nick Fuentes που έχει κηρύξει τον πόλεμο σε άλλες συντηρητικές οργανώσεις, ανάμεσά τους και την Turning Point του Kirk, που θεωρεί ότι δεν είναι αρκετά ρατσιστικές, ομοφοβικές και εθνικιστικές για να εκπροσωπούν τις “γνήσιες αμερικανικές αξίες” (σκεφτείτε ακροδεξιούς που απεχθάνονται οι ακροδεξιοί!). Όμως μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα κίνητρα του δράστη, μέχρι να μάθουμε αν φταίει το God-fearing, gun-loving Μορμονικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, τα video games, η κουλτούρα της βίας και της τοξικότητας, η ακραία απέχθειά του στην... ακραία ιδεολογία (τι ειρωνεία, έτσι; ) ή απλά το ότι ήθελε σημασία ή δημοσιότητα διαπράττοντας έναν high profile φόνο, με το τοπίο να παραμένει θολό και συγκεχυμένο, μία είναι η επιλογή: επιστροφή στα θεμελιώδη. Όταν δεν είσαι σίγουρος για το ποιος ανήκει που, ποια είναι η σωστή θέση και αν πρέπει να καταδικάσεις εντονότερα τη δολοφονία ή το ποιον του Kirk, καταφεύγεις στη βασική αρχή που δεν είναι ποτέ λάθος: Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να διώκεται, εκφοβίζεται, κακοποιείται και πολύ περισσότερο να δολοφονείται για τις απόψεις του. Τέρμα. Τελεία. Φινίτο. Χωρίς αλλά και αστερίσκους.

Έχοντας αυτό κατά νου, μπορείς να συνεχίσεις οποιαδήποτε συζήτηση. Αλλιώς μην την ξεκινάς καν. Εκτός του ότι έχεις λάθος δεν θα οδηγήσει και πουθενά.

Ο Charlie Kirk ήταν όσα του καταλογίζουν και πολλά περισσότερα. Είπε όντως ότι αξίζει να χαθούν κάποιες ζωές από ένοπλες επιθέσεις ώστε να διασφαλιστεί το συνταγματικό δικαίωμα της οπλοχρησίας. Παράφρασε απόσπασμα από το Λευιτικόν που αναφέρει ότι όποιος άνδρας κοιμάται με άνδρα θα πρέπει να λιθοβολείται μέχρι θανάτου λέγοντας πως είναι “ο τέλειος νόμος του Θεού όσον αφορά σεξουαλικά ζητήματα”. Υπήρξε υπέρμαχος της επιστροφής της γυναίκας στο σπίτι υπό τον σύζυγό της, χαρακτήρισε “κακό άνθρωπο” και “όχι σημαντικό” τον Martin Luther King, θεωρούσε ότι οι εκτελέσεις θανατοποινιτών πρέπει να μεταδίδονται τηλεοπτικά ώστε να μπορούν να τις παρακολουθούν και παιδιά άνω των 12 ετών ενώ ζήτησε από κάποιον “γνήσιο πατριώτη” να πληρώσει την εγγύηση του ακροδεξιού αποβράσματος που το 2022 εισέβαλε στο σπίτι της τότε Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων Nancy Pelosi με σκοπό να την απαγάγει, τραυματίζοντας σοβαρά τον σύζυγό της, Paul στο κεφάλι με σφυρί. Ο Kirk δεν έκρυψε ποτέ την απέχθειά του για φεμινισμό, πρόοδο, μετανάστες, επιστήμη, βασικά ανθρώπινα δικαιώματα (πέρα από τα κεκτημένα των λευκών φυσικά), παγκοσμιοποίηση και γενικά ότι εξοκείλει από το συντηρητικό αφήγημα της Λευκής Χριστιανικής Αμερικής.

Όμως δεν το έκανε από το υπόγειο του πατρικού του κρυμμένος πίσω από μια οθόνη κι ένα ψευδώνυμο. Με σύμμαχο τις βαθιές τσέπες των συντηρητικών επιχειρηματιών που χρηματοδοτούν το ίδρυμα Turning Point (που ίδρυσε στα 18 του!) όργωνε την Αμερική στήνοντας δημόσια debates σε εκπαιδευτικά ιδρύματα όπου εξέφραζε ανοιχτά τις απόψεις του και καλούσε μέλη των τεράστιων ακροατηρίων του να πράξουν το ίδιο δίνοντάς τους το μικρόφωνο. Συμφωνούσες ή διαφωνούσες, λάτρευες ή απεχθανόσουν, δεν είχε καμία απολύτως σημασία. Ο Kirk άκουγε με το ίδιο ενδιαφέρον και έμπαινε άφοβα σε διάλογο μαζί τους. Βέβαια σ’ αυτά τα debates επιστράτευε, όπως κάθε ακροδεξιό ψέκι άλλωστε, fake news, fallacies, επιλεκτικά δεδομένα, ψευδοεπιστημονικές μπούρδες και αποσπάσματα της Βίβλου ως “γεγονότα”, ενώ δημοσιοπούσε μόνο όσα τον έδειχναν να κατατροπώνει τους συνομιλητές του, όμως και πάλι, θέλει κότσια να το κάνεις αυτό δημόσια και χωρίς αίσθηση κινδύνου (αν και κυκλοφορούσε πάντα με σωματοφύλακες). Και αυτό ακριβώς το σκηνικό που τον έκανε το poster boy της νεολαίας MAGA έμελλε να γίνει η σκηνή της δολοφονίας του, κρατώντας μικρόφωνο και τη στιγμή μάλιστα που συζητούσε -μακάβρια ειρωνικά- για mass shootings. Ναι, ο Kirk εκπροσωπούσε ό,τι απεχθάνεται ένας δημοκρατικός, ανοιχτόμυαλος, φιλελεύθερος και προοδευτικός άνθρωπος, όμως το έκανε ανοιχτά, δημόσια, παθιασμένα και σίγουρα δεν του άξιζε να μην ξαναδεί τα παιδιά του γι’ αυτό.

Είναι περίεργο μεν, αλλά όχι απρόσμενο, πως το υποτιθέμενο προοδευτικό κομμάτι μιας κοινωνίας ενώ ηρωοποιεί/αγιοποιεί σχεδόν αμέσως τα θύματα της φασιστικής βίας (από τον George Floyd μέχρι τον Παύλο Φύσσα), στέκεται αμήχανο ή οχυρώνεται πίσω από “ναι μεν αλλά...” όταν ο ακτιβιστής που κείται νεκρός μέσα σε λίμνη αίματος είναι “από τους άλλους” πόσο μάλλον κάποιος σαν τον Kirk που διακήρυττε το μίσος, τις διακρίσεις και τον διχασμό. Γιατί μπορεί να μην ήταν MLK, Malala ή Φύσσας, ήταν όμως το ίνδαλμα εκατομμυρίων συντηρητικών -κυρίως- νέων που ένιωθαν ότι μιλούσε κατευθείαν στην ψυχή και την καρδιά τους. Άρα εναπόκειται σ’ αυτό, το υποτίθεται ανοιχτόμυαλο, φιλελεύθερο κομμάτι της κοινωνίας να καταδικάσει έντονα, ξεκάθαρα και χωρίς αστερίσκους, το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα, να δολοφονείται δηλαδή κάποιος γι’ αυτά που πιστεύει, ακόμα κι αν ο ίδιος δοξάζει τη βία, τη φίμωση ή την καταπίεση. Συμφωνώ ότι τα περισσότερα λεγόμενα του Kirk δεν ήταν “απόψεις” αλλά ποινικά αδικήματα, όμως γι’ αυτά έπρεπε να ενεργοποιηθούν οι ανάλογοι νόμοι, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο στις ΗΠΑ όπου η ελευθερία της έκφρασης υπερσκελίζει συνταγματικά την όποια προσωπική προσβολή.

Οι ιδέες πολεμούνται μόνο με άλλες ιδέες και όχι από όποιον έχει πρόσβαση σε όπλα, διαταραγμένο μυαλό και καλό σημάδι. Η επιλεκτική ευαισθησία είναι χαρακτηριστικό του ακροδεξιού όχλου που δεν βρήκε μισή κουβέντα να πει για τις αλλεπάλληλες δολοφονίες Δημοκρατικών πολιτικών, τις απόπειρες, τους εμπρησμούς, τα mass shootings, την έξαρση των ρατσιστικών, ομοφοβικών και αντισημιτικών εγκλημάτων, όμως θα αξιοποιήσει και εργαλειοποιήσει στο έπακρο τη δολοφονία του Kirk, κηρύσσοντας ουσιαστικά τον πόλεμο στους Δημοκρατικούς/αριστερούς και κανσελάροντας μαζικά όποιον τολμήσει να πει κακή κουβέντα για τον νεκρό ακτιβιστή, ακόμα κι αν απλά επαναλάβει κάποιο από τα εμπρηστικά quotes του (και υποτίθεται πως η cancel culture είναι “woke εφεύρεση” - αντιλαμβάνεστε φαντάζομαι την ειρωνεία). Υποτίθεται πως αυτοί κάνουν τέτοιες μαλακίες, όχι εμείς. Αλλά πλέον δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι’ αυτό. Ας μην ξεχνάμε πως οι υμνητές των δολοφόνων της 17Ν και απολογητές εγκληματιών τύπου Πούτιν, Χαμάς και αγιατολάδων, ΔΕΝ είναι ακροδεξιοί (αν και σε κάποιες περιπτώσεις όπως του Πούτιν κάνουν overlap).

Το μίσος και ο φανατισμός γεννούν βία που με τη σειρά της γεννά περισσότερη βία, αυτό είναι γνωστό από την αυγή της ανθρωπότητας. Δεν έχει καμία σημασία αν πιστεύεις πως η δική σου βία δικαιολογείται γιατί “ο άλλος είναι φασίστας και ο φασισμός πρέπει να τσακίζεται”, είσαι λάθος και -μάντεψε- όχι καλύτερος απ’ αυτόν. Ο Kirk πέθανε με τρόπο που πολύ πιθανό να ενέκρινε ο ίδιος βαθαίνοντας ακόμα περισσότερο το ήδη χαώδες ρήγμα που χωρίζει την αμερικανική - και κατ’ επέκταση Δυτική- κοινωνία που έπρεπε να είναι ενωμένη απέναντι στον παραλογισμό της βίας. Δεν είναι όμως και δυστυχώς γνωρίζουμε πολύ καλά πως σε κλίμα φόβου, ανασφάλειας, κινδύνου και εσωστρέφειας κερδισμένοι βγαίνουν μόνο οι ακραίοι κάθε πλευράς. Αυτοί που δεν θα διστάσουν να σου φυτέψουν μια σφαίρα στο κεφάλι αν κρίνουν πως είσαι woke, προδότης ή φασίστας.

Και πιστεύουν φυσικά πως αυτοί έχουν δίκιο γιατί το λέει η Βίβλος, το Κοράνι, η Τορά, ο “Αγών μου” ή το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.