Στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκεται η πιθανότητα μιας πεντακομματικής Βουλής, κάτι που θα αναδιαμορφώσει ριζικά τις ισορροπίες στο νομοθετικό σώμα και θα επιβάλει νέες μορφές συνεννόησης και συναίνεσης.
Τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων
Η πρόσφατη δημοσκόπηση του SIGMA (Οκτώβριος 2025) δείχνει πως ο ΔΗΣΥ διατηρεί μικρό προβάδισμα με 18,5%, ακολουθούμενος από το ΑΚΕΛ με 18%. Το ΕΛΑΜ συνεχίζει την ανοδική του πορεία αγγίζοντας το 12%, ενώ το νεοσύστατο ΑΛΜΑ φαίνεται να καταγράφει ένα εντυπωσιακό 10%. Το ΔΗΚΟ παραμένει στο 7%, ενώ πιο κάτω, οι Οικολόγοι/Συνεργασία Πολιτών κινούνται γύρω στο 2%, και ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ πέφτουν στο 1–1,5%.
Τα τρία μικρότερα κόμματα (ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ, Οικολόγοι) κινούνται επικίνδυνα κοντά στο εκλογικό όριο του 3,6%. Κανένα δεν έχει εξασφαλισμένη παρουσία στη νέα Βουλή, ενώ ένα ποσοστό αναποφάσιστων κοντά στο 20% δείχνει ότι το τελικό αποτέλεσμα θα κριθεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
Οι μεγάλοι πόλοι και το «νέο τρίγωνο»
Η πολιτική σκακιέρα φαίνεται να συγκροτείται γύρω από τρεις βασικούς πόλους:
ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ, που συνεχίζουν τη μάχη για την πρωτιά, αλλά χωρίς παλαιότερα επίπεδα συσπείρωσης.
ΕΛΑΜ, το οποίο εδραιώνεται ως τρίτη δύναμη με διψήφιο ποσοστό και ισχυρή βάση στις νεότερες ηλικίες.
ΑΛΜΑ, ένα νέο πολιτικό σχήμα που λειτουργεί ως καταφύγιο για απογοητευμένους ψηφοφόρους του Κέντρου και της Δεξιάς.
Αυτή η νέα διαμόρφωση αφήνει ελάχιστο χώρο στα παραδοσιακά μικρά κόμματα που στήριξαν επί δεκαετίες την κοινοβουλευτική πολυφωνία.
Το υπαρξιακό στοίχημα των μικρότερων κομμάτων
Η ΕΔΕΚ, η ΔΗΠΑ και οι Οικολόγοι βρίσκονται μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Με τα σημερινά δεδομένα, κανένα από τα τρία κόμματα δεν φαίνεται να εξασφαλίζει με βεβαιότητα την είσοδό του στη Βουλή. Η ΕΔΕΚ, επιχειρεί να επαναφέρει τον σοσιαλδημοκρατικό της χαρακτήρα, αλλά δυσκολεύεται να ξεπεράσει τα εσωτερικά ρήγματα των τελευταίων ετών. Η ΔΗΠΑ, παρά τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, φαίνεται να μην αποκομίζει εκλογικό όφελος, καθώς πολλοί ψηφοφόροι του Κέντρου θεωρούν τη στάση της ασαφή. Οι Οικολόγοι, τέλος, διατηρούν μια σχετικά ισχυρή βάση, αλλά αντιμετωπίζουν το διαχρονικό πρόβλημα περιορισμένης απήχησης πέραν των θεμάτων περιβάλλοντος και διαφάνειας.
Χωρίς μια ουσιαστική ανανέωση προσώπων, μηνυμάτων και προγραμματικού λόγου, τα κόμματα αυτά κινδυνεύουν να βρεθούν εκτός του νέου κοινοβουλευτικού χάρτη, κάτι που θα σηματοδοτήσει μια βαθιά αλλαγή, στη φυσιογνωμία της κυπριακής πολιτικής.
Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές αναμένεται να αποτελέσουν ορόσημο ανασχηματισμού του πολιτικού συστήματος. Το ενδεχόμενο μιας πεντακομματικής Βουλής παραμένει υπαρκτό αλλά αβέβαιο.
Η έκβασή του θα κριθεί από το αν τα μικρότερα κόμματα καταφέρουν να ανακτήσουν αξιοπιστία και δυναμική ή αν θα παρασυρθούν από το κύμα της πόλωσης.
Η Κύπρος φαίνεται να οδεύει σε μια περίοδο νέων ισορροπιών, όπου οι παραδοσιακοί παίκτες καλούνται να επαναπροσδιοριστούν και οι μικρότεροι να αποδείξουν αν μπορούν να επιβιώσουν σε ένα πολιτικό πεδίο που αλλάζει γρηγορότερα από ποτέ.
