Παράλληλα, αναφέρθηκε στα μεγάλα και διαχρονικά ζητήματα που μας ταλανίζουν -από το Κυπριακό και το Μεταναστευτικό, μέχρι την κοινωνική πολιτική και τη στέγαση- επισημαίνοντας ότι «δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις», παρά μόνο «συντονισμένη και ενιαία ευρωπαϊκή δράση».
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει και στους νέους ανθρώπους, τους οποίους καλεί να εμπιστευθούν τους εαυτούς τους, να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά και να πιστέψουν ότι μπορούν να αλλάξουν το ευρωπαϊκό μέλλον.
«Οι νέοι δεν είναι το αύριο, είναι το σήμερα της Ευρώπης», υπογραμμίζει χαρακτηριστικά ο κ. Φουρλάς.
Δείτε αυτούσια την συνέντευξη που έδωσε στη δημοσιογράφο Χριστιάνα Παφίτη:
Ερώτηση: Πώς αισθάνεστε όταν η Κύπρος ακούγεται στο Ευρωκοινοβούλιο; Υπάρχουν θέματα που δεν προβάλλονται αρκετά;
Απάντηση: «Είναι υποχρέωση μας να ακούγεται η Κύπρος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, γι' αυτό είμαστε εδώ, εκπροσωπώντας τους Ευρωπαίους Κύπριους πολίτες. Άρα είναι και υποχρέωση μας και τιμή μας να εκπροσωπούμε την Κύπρο και να αναδεικνύουμε τα θέματα που αφορούν τόσο το εθνικό μας θέμα και αυτά που μας αφορούν ως Κύπρος αλλά και πάρα πολλά άλλα θέματα που αφορούν τους Ευρωπαίους πολίτες στο γενικότερο πλαίσιο. Μην ξεχνάτε ότι ανήκουμε σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια με πάρα πολλά θέματα να βρίσκονται σε εκκρεμότητα και στην επικαιρότητα. Δεν είναι μόνο το Κυπριακό.
Το Κυπριακό είμαστε εδώ για να το υπηρετούμε, να το αναδεικνύουμε και να το προβάλλουμε. Την ίδια ώρα όμως, ως εκλελεγμένοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, είμαστε εδώ για να αντιμετωπίσουμε και τις ανάγκες των υπολοίπων Ευρωπαίων πολιτών και να έχουμε άποψη και θέση για τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν τους Ευρωπαίους και τους Κύπριους πολίτες, που είναι σε πολλές περιπτώσεις καίρια και άπτονται της καθημερινότητας τους. Άρα είμαστε εδώ για να τα αναδεικνύουμε με θέσεις και απόψεις».
Ερώτηση: Κατά την άποψη σας, υπάρχουν κάποια θέματα που δεν προβάλλονται αρκετά στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά θα έπρεπε;
Απάντηση: «Όλα τα θέματα προβάλλονται στο Ευρωκοινοβούλιο. Είναι τόσο μεγάλο το πλέγμα, η συμμετοχή και το φάσμα των Ευρωβουλευτών που ασχολούμαστε από τα πιο σοβαρά όπως πολέμους και χρηματοδοτήσεις μέχρι τα πιο απλά θέματα που αφορούν την καθημερινότητα των πολιτών. Όλα αναδεικνύονται, το θέμα είναι αν δίνονται λύσεις σε αυτά τα προβλήματα. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις για να δοθούν στους Ευρωπαίους πολίτες άμεσα.
Όπως για παράδειγμα το στεγαστικό. Στο στεγαστικό δεν έχουμε βρει ακόμα την χρυσή τομή για να το λύσουμε, όπως επίσης και τα θέματα πρόνοιας, κοινωνικών ασφαλίσεων και υγείας. Όλα αυτά είναι θέματα που, ενώ αναδεικνύονται, δεν μπορείς να τα λύσεις με εύκολο τρόπο. Και επειδή δεν μπορείς να δώσεις λύσεις σε πάρα πολλά θέματα που απασχολούν τους Ευρωπαίους πολίτες, εξού και το ότι αναζητούν άλλες διεξόδους και άλλους τρόπους να εκφράσουν την απογοήτευση τους ή την δυσαρέσκεια τους, οδηγούμενοι προς επιλογές που υπηρετούν τον λαϊκισμό και το άκρο, χωρίς να προτείνουν οτιδήποτε».
Ερώτηση: Ποιο θεωρείτε είναι το πιο κρίσιμο ζήτημα αυτή τη στιγμή για την Κύπρο που μπορεί να μην βρίσκουμε λύση, ακόμη και αν προβάλλεται;
Απάντηση: «Ένα από τα θέματα, πέραν από το Κυπριακό, είναι το μεταναστευτικό. Είμαστε μια χώρα υποδοχής τεραστίων αριθμών, συμφωνά με το μέγεθος μας, αιτητών πολιτικού ασύλου που έρχονται παράνομα ή νόμιμα στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει ακόμα αποτελεσματικούς θεσμούς και τρόπους να αντιμετωπίσει αυτήν την κατάσταση. Είναι κάτι το οποίο συζητούμε, μας ανησυχεί και το προβάλλουμε καθημερινά ως ένα από τα πιο μεγάλα θέματα που αφορούν την Κυπριακή Δημοκρατία. Και ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι μας. Υπάρχουν και άλλες χώρες πρώτης γραμμής που συντάσσονται μαζί μας».
Ερώτηση: Ποια είναι η θέση σας για τη διαχείριση της μετανάστευσης και τον ρόλο της Κύπρου ως χώρα πρώτης γραμμής;
Απάντηση: «Η θέση μου είναι πολύ απλή. Καμία χώρα από μόνη της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το τεράστιο πανευρωπαϊκό θέμα. Δεν υπάρχουν ατομικές ή εθνικές λύσεις που κάθε χώρα μπορεί να λάβει μόνη της. Όπως για παράδειγμα η Ουγγαρία και η Πολωνία που κλείνουν τα σύνορά τους.
Αν θα υπάρξει δραστική αντιμετώπιση, θα πρέπει να υπάρξει έναν κοινό ενιαίο σχέδιο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κοινός τρόπος αντίδρασης. Δυστυχώς για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, έχουμε αφεθεί μόνες μας, τόσο οι μικρές χώρες όσο και οι χώρες πρώτης γραμμής, για να αντιμετωπίζουμε ουσιαστικά αυτό το τεράστιο θέμα, με πάρα πολλές χώρες να κλείνουν τα σύνορά τους. Αποτέλεσμα ήταν το θέμα να μεγεθυνθεί και να αντιμετωπίζουμε πλέον σοβαρό λόγο ύπαρξης ως χώρες. Το σύμφωνο για την μετανάστευση, το οποίο έχουμε ψηφίσει και αποτελεί μαια αρχή, αν και δεν είναι το καλύτερο, θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται το 2026 επί Κυπριακής Προεδρίας.
Είναι μια θετική εξέλιξη, η οποία όμως δεν δίνει αποτελεσματική και τελική λύση στο πρόβλημα. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για το πώς θα αντιμετωπίσει η Ευρώπη το μεταναστευτικό με τους αριθμούς συνεχώς να αυξάνονται, με το να μην δίνονται αποτελεσματικές λύσεις και χωρίς ενιαία γραμμή αντιμετώπισης πανευρωπαϊκά».
Ερώτηση: Υπάρχει κάτι άλλο που βρίσκεται στα σκαριά για το ζήτημα του μεταναστευτικού;
Απάντηση: «Το σύμφωνο, το οποίο θα εφαρμοστεί, είναι μια αρχή. Έχει κάποιους μηχανισμούς που είναι τιμωριτικοί για τις χώρες που δεν δέχονται μετανάστες στο έδαφος τους και έχει αποζημιώσεις για χώρες που δέχονται. Ευνοεί με κάποιους τρόπους τις επιστροφές. Γίνονται κάποια βήματα, χωρίς να υπάρχει όμως αποτελεσματική λύση και επίλυση του προβλήματος συνολικά».
Ερώτηση: Ως πρώην δημοσιογράφος, πώς βλέπετε τη σχέση της πολιτικής με τα ΜΜΕ σήμερα; Χάθηκε η εμπιστοσύνη του κόσμου στην ενημέρωση;
Απάντηση: «Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα κατηγορήσει τη δημοσιογραφία και τα ΜΜΕ. Είμαι επίσης ο τελευταίος άνθρωπος που θα βάλει το κεφάλι του στην άμμο και δεν θα δει την πραγματικότητα, ότι υπάρχει μια διαπλοκή, σε κάποιες περιπτώσεις, της πολιτικής με τα ΜΜΕ.
Υπάρχει πλέον μια απίστευτη ασυδοσία στο τι είναι είδηση, τι είναι fake news, ποιος το προβάλλει, ποιος το λέει. Υπάρχει πλέον μια τεράστια ευθύνη στους πραγματικούς δημοσιογράφους να τα ξεχωρίσουν για να βοηθήσουν τις πολίτες να καταλάβουν τι είναι πραγματική ειδησιογραφία. Αυτήν τη στιγμή βομβαρδίζεται ο πολίτης από εκατοντάδες πηγές, άμεσες ή έμμεσες, οι οποίες δίνουν πολλές φορές μια στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας, χωρίς να έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τον καταιγισμό των fake news που φτάνουν κοντά του.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να νομοθετήσει, προσπαθεί να βρει τρόπους να προστατεύσει τους πολίτες, όμως ειδικά τώρα, με το AI και την εξέλιξη της τεχνολογίας, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, με τρόπους πλέον που δεν μπορείς να αναχαιτίσεις το ψέμα, τα fake news και την προπαγάνδα σε κάποιους τομείς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να βάλει κάποιους όρους, προσπαθεί να βάλει κάποιους περιορισμούς χωρίς όμως να φαίνεται πως είναι αρκετοί».
Ερώτηση: Γενικά η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τρόπο να έρθει πιο κοντά στους πολίτες ή στους νέους που νιώθουν αποκομμένοι;
Απάντηση: «Επιλύοντας τα προβλήματα τους. Ο μόνος τρόπος να έρθεις πιο κοντά στους πολίτες είναι να δείξεις ότι ως οργανισμός, ως σύνολο, ως μια ενιαία οικογένεια μπορείς να προσεγγίσεις τα προβλήματα. Όσο δεν το κάνεις, τόσο να αποκλίνονται οι πολίτες από εσένα και μεγαλώνει αυτή η απόσταση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δυστυχώς έχει χάσει το έρεισμα με τους πολίτες το τελευταίο διάστημα λόγω του ότι δεν κατάφερε να μπει ως παίχτης στα μεγάλα γεγονότα που γίνονται στην περιοχή μας, με αποτέλεσμα να είναι κομπάρσος ή παρατηρητής σε μεγάλα γεγονότα όπως την Ουκρανία, την Γάζα και πιο παλιά το Αφγανιστάν. Δηλαδή, οι Ευρωπαίοι πολίτες νιώθουν πλεόν ότι δεν κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση ως σύνολο και ως ηγεσία αυτό που πρέπει να κάνει και να μπει στο ρόλο της.
Είμαστε global payer και όχι global player, είναι κάτι το οποίο πληρώνουμε. Ο μόνος τρόπος να πείσουμε τους Ευρωπαίους να έρθουν κοντά μας είναι να δυναμώσουμε, να αποκτήσουμε την δική μας εξωτερική πολιτική, τον δικό μας βηματισμό, να μην αιρόμαστε και να αφαιρούμαστε από ξένα κέντρα όπως οι ΗΠΑ. Ο μόνος τρόπος είναι να δείξουμε στους Ευρωπαίους πολίτες ότι είμαστε εδώ ισχυροί και μπορούμε να δώσουμε λύσεις. Όσο δεν το κάνουμε, τόσο μεγαλώνει η απόσταση».
Ερώτηση: Οι νέοι παρασύρονται με νέες πρακτικές και νέα κόμματα. Πώς μπορούν τα παραδοσιακά κόμματα να ανταπεξέλθουν στα νέα δεδομένα;
Απάντηση: «Δεν θέλω να καταδικάσω τα παραδοσιακά κόμματα και να τα ρίξω στην πυρά ή ότι φταίνε για τα πάντα. Συμφωνώ ότι θα πρέπει κάποιος να βλέπει τις ανάγκες της κοινωνίας και να προσαρμόζεται. Από την άλλη δεν μπορώ να μηδενίσω τον ρόλο των παραδοσιακών κομμάτων. Υπάρχουν ευθύνες, υπάρχουν τρόποι να προσεγγίσεις ξανά την κοινωνία, αλλάζουν οι ανάγκες της κοινωνίας.
Έχει ανθρώπους που πλέον μπορεί να μην διαβάζουν εφημερίδες ή να βλέπουν τηλεόραση, να έχουν άλλες πήγες ενημέρωσης, άλλους τρόπους επικοινωνίας. Πρέπει να τους πλησιάζεις, να δεις τι θέλουν, να δεις τις ανάγκες τους. Για παράδειγμα, για ένα νέο άνθρωπο, ο οποίος δεν μπορεί να χτίσει σπίτι, δεν μπορεί να κάνει οικογένεια, ο μισθός του δεν του φτάνει, αυτή η απογοήτευση θα τον οδηγήσει να κάνει άλλες επιλογές, οι οποίες ακούγονται πολύ εύηχα στα αυτιά του, χωρίς όμως να δίνουν λύση. Δεν είναι κυπριακό φαινόμενο, είναι πανευρωπαϊκό.
Οδηγούνται οι ψηφοφόροι προς τα άκρα, πιστεύοντας ότι εκεί μπορεί να βρουν κάποιο καταφύγιο και κάποια λύση, με αποτέλεσμα να ζούμε καταστάσεις όπου οι ευρωπαίοι πολίτες ψάχνονται, προσπαθούν και κάνουν επιλογές, οι οποίες όχι μόνο δεν θα τους βοηθούν, αλλά θα τους "χαντακώσουν" εντελώς».
Ερώτηση: Πιστεύετε ότι πρέπει να εκσυγχρονιστούν τα παραδοσιακά κόμματα για να προσεγγίσουν τους νέους;
Απάντηση: «Θα πρέπει να ανοίξουν τα αυτιά τους, να ακούσουν τι θέλει η κοινωνία. Να μην μείνουν καταρρακωμένοι σε έναν παλαιό σύστημα στο οποίο εξυπηρετούν συμφέροντα, ρουσφέτια, εξυπηρετήσεις, κάτι που είναι η ζωοδόχος πηγή για τα κόμματα. Νομίζω ότι αυτό έχει πλέον τερματιστεί.
Οι πολίτες δεν θέλουν πλέον ούτε ωραία λόγια, ούτε επικοινωνιακές τακτικές. Ζητούν συγκεκριμένες λύσεις στα προβλήματά τους. Όποιος μπορεί να τους αγγίξει, να έρθει κοντά τους, να τους δείξει ότι είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας με τα δικά του τα θέματα, τα δικά του προβλήματα, ότι δεν είναι κάτι ξένο και απόμακρο και έπεσε από τον ουρανό, τότε μπορεί να τον ακολουθήσει. Επαναλαμβάνω, το μυστικό είναι να ακούσεις τι θέλει η κοινωνία, να έρθεις κοντά της, να αφουγκραστείς και να προσπαθήσεις ως κομμάτι της να δώσεις λύση. Όταν τα κόμματα δεν το κάνουν αυτό, νομίζω ότι οι πολίτες οδηγούνται συνεχώς σε άλλες επιλογές».
