Το μίσος που δίνεις

Δύο γεγονότα έδρασαν καταλυτικά για την τροπή που πήρε το συμβάν: η καταγωγή των δραστών (Σύριοι) και το γεγονός ότι παρών στην εκδήλωση -και στην επίθεση- ήταν ο αντιδήμαρχος Αγλαντζιάς και υποψήφιος βουλευτής του ΔΗΣΥ Ανδρέας Κωνσταντίνου. Και αδερφέ μου, σιγά μην άφηνε ανεκμετάλλευτο αυτό το απρόσμενο μάννα εξ ουρανού! Έχει από το Σάββατο που έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια και τις εκπομπές όπου πασπαλίζει τα γεγονότα στα οποία υπήρξε μάρτυρας με μπόλικη ρατσιστόσκονη: ρητορική μίσους με αχρείαστες και επικίνδυνες γενικεύσεις («Είναι γνωστό τι γίνεται με τη συγκεκριμένη φυλή το τελευταίο διάστημα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας»), απαραίτητα fake news («Πέραν του 90% των υποθέσεων που καταχωρεί η Αστυνομία καθημερινά είναι υποθέσεις που αφορούν αλλοδαπούς») και αναπαραγωγή της γνωστής ακροδεξιάς μπουρδολογίας των σόσιαλ («Μπορούμε να μειώσουμε τα επιδόματα για να μην είμαστε ελκυστικός προορισμός»). Βλέπετε, ο Ανδρέας είναι υποψήφιος στο ζόρικο τερέν της Λευκωσίας όπου κυριαρχούν οι αστοί με αρκετούς εκπροσώπους στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ και η μόνη ελπίδα εκλογής είναι να το παίξει Πελεκάνος και να απευθυνθεί σε όσους ακροδεξιούς δεν μάντρωσε ακόμα το ΕΛΑΜ (όπως είχε κάνει και ο Μάριος και τα πήγε πολύ καλά αλλά βέβαια τότε το μεγαλύτερο μέρος της ακροδεξιάς στεγαζόταν στον ΔΗΣΥ). Γι’ αυτό η μεγαλύτερη έγνοια του δεν είναι η ριζική αντιμετώπιση της εγκληματικότητας ανεξαρτήτως εθνικότητας αλλά η έμφαση με την επιστράτευση fallacies και ψευδών στατιστικών της εγκληματικότητας των αλλοδαπών ξεπλένοντας παράλληλα την αμιγώς ελληνοκυπριακή όπως έκανε άλλωστε και της Δικαιοσύνης ο Υπουργός ο Νοητός πριν λίγες μέρες που προσπαθούσε μέσα στην απελπισία του να μας πείσει ότι ο υπόκοσμος ήταν μια χαρά μέχρι που πλάκωσαν οι “εισαγόμενοι” (δεν σας κάνω πλάκα).

Κάτοικοι της Αγλαντζιάς κάνουν λόγο για 2-3 ομάδες (ή “συμμορίες” εάν προτιμάτε την πιο sensationalist περιγραφή των media που προσδίδει ένα West Side Story-vibe στο κατά τ’ άλλα ήσυχο και ολίγον τι βαρετό λευκωσιάτικο προάστιο) που προκαλούν προβλήματα στην περιοχή τόσο με παραβάσεις και μικροαδικήματα σε βάρος περιοίκων όσο και με συγκρούσεις μεταξύ τους για τον έλεγχο της περιοχής (οι ίδιοι εκτιμούν πως ο λόγος που μπούκαραν στη σχολική γιορτή είχε να κάνει με το μαρκάρισμα του σχολείου για πώληση ναρκωτικών). Κανείς φυσικά, και ποτέ, δεν αντιτίθεται στη διάλυση τέτοιων ομάδων και τη σύλληψη, παραδειγματική τιμωρία και (εφόσον βρίσκονται εδώ παράνομα) απέλαση των μελών τους. Οι νόμοι ισχύουν για όλους και εφαρμόζονται το ίδιο στον βαθμό βέβαια που η Αστυνομία ενδιαφέρεται ή δεν βαριέται να κάνει τη δουλειά της. Αυτό που δεν ισχύει και δεν εφαρμόζεται εξίσου σε όλους είναι η ανοχή της κοινωνίας. Η νεανική παραβατικότητα είναι μια σύγχρονη μάστιγα που αγγίζει πλέον κάθε ηλικία, κοινωνική τάξη, φύλο, καταγωγή και εισόδημα, με μαθητές να πλακώνονται εντός κι εκτός σχολείων και να τα καταγράφουν με τα κινητά ή να προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις όπως πώληση και χρήση ναρκωτικών, σεξουαλική κακοποίηση, bullying και revenge porn. Το θέμα απασχόλησε (και απασχολεί) Πολιτεία, σχολεία, γονείς, επιστήμονες και τη Βουλή με συχνές συνεδριάσεις, όμως ποτέ δεν προχωρεί κάτι πέρα από το κλασικό πέσιμο από τα σύννεφα και μερικά “μάνα μου ρε, παιδιά είναι”. Η κοινωνία γενικά επιδεικνύει μια δυσανάλογη ανοχή σ’ αυτό το φαινόμενο, πιθανώς από αμηχανία, ανικανότητα αντίδρασης και απροθυμία αναγνώρισης του προβλήματος ίσως γιατί για πολλούς είναι too close to home. Εκτός κι αν οι δράστες είναι αλλοδαποί, συνήθως νεαρά πρόσωπα με μεταναστευτικό βιογραφικό ή ασυνόδευτα ανήλικα που μπαινοβγαίνουν σε δομές χωρίς έλεγχο ή προστασία. Τότε τα αντανακλαστικά της κοινωνίας είναι απελπιστικά προβλέψιμα: μηδενική ανοχή, είναι ΟΛΟΙ εγκληματίες, να απελαθούν άμεσα. Βούτυρο στο ψωμί του κάθε απελπισμένου υποψήφιου βουλευτή που χωρίς να διαθέτει όραμα, πολιτικό βάθος ή έστω λογικά επιχειρήματα απλά προσπαθεί να μαζέψει τα αποφάγια που πετάει το ΕΛΑΜ. Βλέπετε απαιτείται θάρρος, γνώση, ικανότητες, οξυδέρκεια, όραμα και δεξιοτεχνία για να εκφράσεις σήμερα τολμηρό, ελπιδοφόρο, ψύχραιμο, ωφέλιμο και εποικοδομητικό πολιτικό λόγο. Από την άλλη αρκεί να έχεις παλμό και στοιχειώδη νοημοσύνη ένα σκαλί πιο πάνω από τους homo erectus στους οποίους απευθύνεσαι για να τους κερδίσεις ουρλιάζοντας “ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ”. Νομίζω πως αυτό είναι το πολιτικό μας επίπεδο σήμερα και αυτό θα είναι από δω και πέρα. Ας το συνηθίσουμε.

Ευτυχώς που δεν είναι όλοι οι Αγλαντζιώτες σαν τον Ανδρέα Κωνσταντίνου που σημειωτέον κανείς δεν αμφισβητεί την προσπάθειά του να εκτονώσει την κατάσταση μετά την επίθεση ή την βοήθεια και συμπαράσταση που προσέφερε στα θύματα. Θα μπορούσε να μείνει σ’ αυτό και να τον θυμούνται ως τον υποψήφιο βουλευτή που βοήθησε αντί να περιφέρεται στα κανάλια σαν αρσενικό κακέκτυπο της Λατινοπούλου τσουβαλιάζοντας και στοχοποιώντας ολόκληρη τη συριακή κοινότητα του νησιού. Και με τις ευλογίες φαντάζομαι του επίσημου Συναγερμού που περνάει φάση δεύτερου μήνα του μέλιτος με τον Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β’. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μπορούν να διαχωρίσουν ψύχραιμα και λογικά τους εγκληματίες ανεξαρτήτως εθνικότητας από τους φιλήσυχους, νομοταγείς πολίτες. Που γι’ αυτούς το έγκλημα δεν έχει εθνικότητα, φυλή ή θρήσκευμα όπως κάποιοι (παπ)άριοι θέλουν να πιστεύουν. Γι’ αυτό και κάτοικοι της Αγλαντζιάς, ανάμεσά τους και οι γονείς του μαθητή που χτυπήθηκε, θα συγκεντρωθούν σήμερα στις 16:00 απέναντι από το Πάρκιγκ στην Λεωφόρο Κυρηνείας πλησίον της εκκλησίας Απόστολου Αντρέα για να στείλουν είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα:

“Είμαστε  φιλήσυχοι πολίτες, που ζούμε ειρηνικά στην πόλη μας, και πιστεύουμε ότι όλοι μπορούμε να συνυπάρχουμε, με αμοιβαία κατανόηση και ενότητα. Ζητούμε σεβασμό στους νόμους αυτού του τόπου και ισότητα όλων απέναντί τους. Δεν επιθυμούμε να πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας, ζητούμε από την Πολιτεία να διασφαλίζει την ασφάλεια όλων των πολιτών, χωρίς διακρίσεις. Ζητούμε μόνο, αυτονόητα, τα παιδιά μας να μπορούν να ζουν χωρίς φόβο και με ασφάλεια. Παράλληλα, θα είμαστε οργανωμένοι και σε εγρήγορση, ώστε να αποτρέψουμε επανάληψη γεγονότων όπως εκείνων του περασμένου Σαββάτου. Κατά τη συγκέντρωση θα ετοιμαστεί και σχετικό ψήφισμα, το οποίο όσοι συμφωνούν θα μπορούν να υπογράψουν, ώστε να παραδοθεί επισήμως στην Κυβέρνηση”.

Εκεί λοιπόν που απελπισμένοι πολιτικάντηδες σκορπίζουν μίσος και προκατάληψη, οι ίδιοι οι παθόντες συστήνουν ψυχραιμία, επιστρατεύουν τη λογική και ζητούν επαναφορά της συζήτησης στην πραγματική ουσία που δεν είναι άλλη από την ίδια την εγκληματικότητα και όχι μια εκδοχή της που βολεύει τους πρώτους για ψηφοθηρικούς λόγους.

Τώρα που το σκέφτομαι, αυτούς τους ανθρώπους χρειάζεται ο τόπος στη Βουλή αλλά με την τύχη που έχουμε, θα καταλήξουμε πάλι με τους Κωνσταντίνου που μας αξίζουν...