Του Τάσου Χριστοδούλου
Όταν κανείς μιλά για ναυάγιο τότε αυτόματα αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μια αρνητική εξέλιξη. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Για όσους πίστεψαν σε αυτή τη διαδικασία που ξεκίνησε από την εκλογή Ακιντζί, την άνοιξη του 2015, το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα αποτελεί μια θλιβερή πραγματικότητα. Στην αντίπερα όχθη υπάρχει κι άλλη προσέγγιση εντός της κυπριακής κοινωνίας και της πολιτικής σκηνής. Είναι όσοι δεν πίστεψαν ποτέ ότι η Τουρκία έχει αλλάξει ρώτα στο Κυπριακό και ότι ο Ακιντζί δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από άλλο ένα πιόνι της Άγκυρας. Ως εκ τούτου το ναυάγιο της Παρασκευής 7/7 το αντίκρισαν μάλλον με ανακούφιση παρά με θλίψη. Τα ερωτήματα της επόμενης μέρας για το Κυπριακό είναι πολλά. Το πρώτο όμως που τίθεται είναι ένα: Βγήκαμε κερδισμένοι ή χαμένοι από την διάσκεψη του Κραν Μοντάνα; Το αφήγημα των κυβερνώντων διαμορφώνεται ως εξής: Μπορεί να χάθηκε ο μεγάλος μας στόχος που ήταν η συνολική λύση του κυπριακού, όμως, από την στιγμή που αυτό δεν έγινε, τουλάχιστον η πλευρά μας βγήκε κερδισμένη στο blame game, δηλαδή στο παιγνίδι επίρριψης ευθυνών. Καταφέραμε υποστηρίζουν οι κυβερνώντες να δείξουμε στην διεθνή κοινότητα ποιος είναι ο αδιάλλακτος και ποιος ευθύνεται για την μη επίλυση του Κυπριακού που δεν είναι άλλος από την Τουρκία. Στην ίδια επιχειρηματολογία έρχονται να προστεθούν και δυο άλλα στοιχεία. Το πρώτο είναι η σημαντική δήλωση του Γ.Γ του Ο.Η.Ε με την οποία υποστήριξε την ανάγκη να γίνει η Κύπρος ένα «normal state», φυσιολογικό κράτος χωρίς εγγυήσεις τρίτων χωρών. Η δεύτερη μεγάλη επιτυχία σύμφωνα με την ίδια ρητορική είναι η κίνηση «ματ» όπως την χαρακτηρίζουν στο Προεδρικό, να καταθέσει ο Νίκος Αναστασιάδης αιφνιδιαστικά το βράδυ της Τετάρτης 5/7 προτάσεις (αποδοχή της εκ περιτροπής Προεδρίας, τέσσερις ελευθερίες για Τούρκους πολίτες κλπ) που μετέφεραν το βάρος ενδεχόμενου αδιεξόδου στην άλλη πλευρά. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειώσουμε ότι τα Ηνωμένα Έθνη κράτησαν ίσες αποστάσεις για το ναυάγιο και δεν επέρριψαν ευθύνες στην τουρκική πλευρά. Η αντιπολίτευση την ίδια ώρα πλην του ΑΚΕΛ βασίζεται στην εξής επιχειρηματολογία: Την ευθύνη για το αδιέξοδο μπορεί να την φέρει η αδιάλλακτη Τουρκία όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι άμοιρος ευθυνών για τα όσα έγιναν. Η αποδοχή της πενταμερής, η επιλογή να πάμε στο Κραν Μοντάνα χωρίς την κατάλληλη πρόοδο και προεργασία και οι περαιτέρω υποχωρήσεις του Προέδρου στο ελβετικό θέρετρο χωρίς εν τέλει να λάβει τίποτα απολύτως στα θέματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων αποτελούν μέγα σφάλματα της δικής μας πλευράς. Είναι σίγουρο πως οι χειρισμοί του Προέδρου θα τύχουν σφοδρής κριτικής από τα κόμματα του ενδιάμεσου ενόψει προεδρικών εκλογών υπογραμμίζοντας ότι η πολιτική του καλού παιδιού που έχει ακολουθήσει ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ τα τελευταία εννέα χρόνια έχει εκ των πραγμάτων αποτύχει παταγωδώς και γι' αυτό ακριβώς τον λόγο χρειάζεται να στρατηγική...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Στα χέρια των Αρχών καταγγελία για κακοποίηση ανήλικης - Συνελήφθη 55χρονος προπονητής
• Εικονικοί γάμοι: Στην Κύπρο μεταφέρθηκε ο Πακιστανός «εγκέφαλος» του κυκλώματος
• Άνοιξαν θέσεις εργασίας στην Αστυνομία - Ενδιαφέρεσαι; Μάθε όλες τις λεπτομέρειες
• Cyprus League by Stoiximan: Οι διαιτητές των αγώνων της 10ης αγωνιστικής
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις