Το ότι ακόμα κάθε συνέντευξη του προέδρου αποτελεί “είδηση” ή το γεγονός ότι έμειναν πράγματα να πει που δεν τα έχει ήδη επαναλάβει στις δεκάδες καθημερινές δηλώσεις του, έχει να κάνει περισσότερο με την έλλειψη κριτηρίων ενός αποδεκατισμένου, απαξιωμένου και απογυμνωμένου από οποιαδήποτε κριτική διάθεση δημοσιογραφικού τοπίου παρά με σωστή αξιολόγηση του γεγονότος.
Στα απόνερα της επανόδου Τραμπ -ίσως το μοναδικό comeback story που μισεί το Χόλιγουντ- μάθαμε ότι “ο κόσμος της Αμερικής ξύπνησε”, ότι “έγινε επανάσταση” και ότι η “woke ατζέντα χρεοκόπησε για τα καλά”. Είμαστε έτοιμοι για μια νέα εποχή -λένε- όπου προτεραιότητα έχουν ο Θεός, η πατρίδα, η προσωπική ευμάρεια και η απόλυτη ελευθερία στην έκφραση, δηλαδή να μπορείς να βρίζεις χυδαία κάθε μη λευκό στρέιτ χωρίς να κινδυνεύεις με -αν είναι δυνατόν- αντίλογο.
Αλήθεια, πόσες φορές πρέπει να φωνάξουν οι ανάπηροι συμπολίτες μας ότι πρέπει να καταργηθεί ο φιλανθρωπικός/ελεήμων χαρακτήρας του Ραδιομαραθωνίου; Πόσες ανακοινώσεις να βγάλουν μέχρι το ανάλγητο κράτος και οι κρατικοδίαιτοι ΡΙΚάδες να καταλάβουν ότι η μακροπρόθεσμη ζημιά με την παγίωση της νοοτροπίας ταύτισης της αναπηρίας με την ελεημοσύνη είναι πολύ μεγαλύτερη από τα πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη; Στις πόσες διαμαρτυρίες καίγονται οι άνθρωποι;
Ακόμα μια είδηση που γλίστρησε από τη χαραμάδα μέσα στη βδομάδα όπως άλλωστε συμβαίνει και στα παιδιά τα οποία αφορά.
Επειδή είμαστε λαός των άκρων, η επίσημη επίσκεψη του Προέδρου Χριστοδουλίδη στον Λευκό Οίκο αντιμετωπίστηκε με την υπερβολή που μας χαρακτηρίζει: από τη μια η απόλυτη απαξίωση, η ισοπέδωση, ο αρνητισμός και η αντιπολίτευση-για-την-αντιπολίτευση (μαζί με μια γερή δόση αντιαμερικανισμού και αντιδυτικισμού) κι από την άλλη ο απόλυτος αρχοντοχωριατισμός του loser που του έδωσαν σημασία τα cool παιδιά, η φαντασίωση μεγαλείου, η θεοποίηση ενός ανύπαρκτου ουσιαστικά Προέδρου και η παρουσίαση της επίσκεψης ως το σημαντικότερο επίτευγμα από καταβολής Κυπριακής Δημοκρατίας. Είπαμε, λαός των άκρων, της υπερβολής και των διαφόρων εθνικών φαντασιώσεων.
Έχει από προχθές που έσκασε το θέμα με το σοκαριστικά ανιστόρητο πανό των φιλάθλων του Ολυμπιακού που προσπαθώ να βρω μια λογική ή έστω εκλογικευμένη εξήγηση γι’ αυτή την Ολυμπιακών διαστάσεων γκάφα και -όπως η απόπειρα των γαύρων για ιστορικοπολιτικό statement- καταλήγω σε οικτρή αποτυχία.
Δεν έχω τα ακριβή στατιστικά για το ποιοι διαβάζουν τη στήλη, όμως αυτή τη στιγμή απευθύνομαι στους γηγενείς αναγνώστες.
Από το 2014 που ιδρύθηκε ο Φορέας Κοινωνικής Στήριξης επί προεδρίας Νίκου Αναστασιάδη με σκοπό την οικονομική στήριξη άπορων φοιτητών ή νέων που δεν είχαν τα χρήματα για σπουδές και προεδρεύουσα την εκάστοτε Πρώτη Κυρία μέχρι και τον Μάρτιο του 2023 η Άντρη Αναστασιάδη συγκέντρωσε εισφορές ύψους €4,2 εκατ. Η Φιλίππα Καρσερά στους εννέα πρώτους μήνες διακυβέρνησης του συζύγου της συγκέντρωσε για τον ίδιο σκοπό... €2,2 εκατ. Δηλαδή η κα Καρσερά μάζεψε σε εννέα μήνες τα μισά απ’ όσα συγκέντρωσε η προκάτοχός της σε... εννέα χρόνια!
Το δράμα Woman of the Hour που παίζεται αυτό το διάστημα στις κυπριακές αίθουσες αφηγείται τη σοκαριστική ιστορία της Cheryl Bradshaw η οποία το 1978 συμμετείχε στο αμερικανικό “Ραντεβού στα τυφλά” και επέλεξε για ταίρι τον Rodney Alcala με τον οποίο όμως δεν πήγε στο προγραμματισμένο ταξίδι γιατί τον βρήκε “ιδιαίτερα creepy”. Διαίσθηση που πιθανόν της έσωσε τη ζωή αφού λίγα χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε η δράση ενός από τους πλέον διαβόητους serial killers των ΗΠΑ. Κι αυτή είναι μόλις μία από τις πολλές απίστευτες, συγκλονιστικές και καθ’ όλα εξοργιστικές πτυχές της υπόθεσης του Dating Game Killer!
Ο τίτλος του ελλαδικού “Πρώτου Θέματος” εύγλωττος: “Σάλος στην Κύπρο για σχολείο που απέκλεισε τους απείθαρχους μαθητές πίσω από τοίχο”.
Ας ξεκινήσουμε με λίγη ιστορία. Όταν το “Επιτέλους μαζί” έσκασε μύτη στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 στην απογευματινή ζώνη του ΑΝΤ1 η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, που μετρούσε μόλις μερικά χρόνια ζωής, είχε ήδη καθιερωθεί με τα δαπανηρά shows και τις αμέτρητες σειρές μυθοπλασίας και έψαχνε το next big thing.
Μπορεί κάποιοι από εσάς να το μαθαίνουν τώρα πρώτη φορά αλλά η Κύπρος διαθέτει Επίτροπο Ισότητας. Καλά μη φανταστείτε ότι είναι και κάποια θέση με οποιαδήποτε εξουσία ή σοβαρές αρμοδιότητες, να σκεφτείτε ότι τη θέση θέσπισε ο Νίκος Αναστασιάδης που είπε για τα θύματα του Μεταξά “εμείς ζητήσαμε συγγνώμη κι ας ήσαν αλλοδαπές” ή είχε σε ολόκληρη κυβέρνηση μόλις μία Υπουργό. Από κει να καταλάβετε πόσο... υψίστης σημασίας είναι ο θεσμός. Και από το γεγονός ότι πάντα ένας άνδρας διορίζει εκεί μια γυναίκα για να παίζει στην αμμοδόχο του φεμινισμού και να έχει το κεφάλι του ήσυχο.
TRENDING NOW
25ºc
25ºc
