Δεν ξέρω κατά πόσο η χθεσινή διακαναλική του Προέδρου έπεισε ή καθησύχασε τον κόσμο αυτό όμως που επιβεβαίωσε περίτρανα ήταν πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει τόση επαφή με το περιβάλλον όσο κι ένας ασθενής σε βαθύ κώμα. Ζει στη δική του Νικονική πραγματικότητα.
Με τον θεσμό του Γενικού Εισαγγελέα να θεωρείται από τους πολίτες το ίδιο αξιόπιστος με τα emails ενός πολύ συγκεκριμένου Νιγηριανού πρίγκιπα, ήταν πολύ λογικό να δούμε κάποια αντίδραση από πλευράς Νομικής Υπηρεσίας. Όχι βέβαια πως είναι αναγκαίο.
Η πρόσφατη “πρωτοβουλία” του ΔΗΚΟ για το Κυπριακό θυμίζει το γνωστό φιλοσοφικό ερώτημα -που αποδίδεται στον George Berkeley χωρίς ωστόσο να το έχει γράψει ακριβώς έτσι: “αν ένα δέντρο πέσει στο δάσος χωρίς να υπάρχει κάποιος εκεί να το ακούσει, έκανε όντως θόρυβο;”. Σ’ αυτή την περίπτωση βέβαια παραφράζεται ως εξής: “αν μία πρωτοβουλία ληφθεί χωρίς να υπάρχει κάποιος να την ακολουθήσει, λήφθηκε ποτέ στ’ αλήθεια;”.
Αυτό που διαδραματίζεται τις τελευταίες μέρες στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού δεν είναι απλά η “θανατική ανάκριση για την υπόθεση του Θανάση Νικολάου” όπως είναι ο επίσημος ορισμός αλλά ίσως η μεγαλύτερη ντροπή στην ιστορία της κυπριακής δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση της κοινωνίας.
Το ΡΙΚ είναι πρακτικά ένα από το μεγαλύτερα σε διάρκεια και... σταθερότητα σκάνδαλα στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το κυνήγι δεν είναι άθλημα. Δεν είναι καν ένα ωφέλιμο χόμπι. Αντίθετα είναι η τελευταία, νόμιμη, σύνδεση του σύγχρονου ανθρώπου με τα πρωτόγονα ένστικτά του αφού όλα σχεδόν τα τελευταία (βιασμός, αρπαγή ξένης περιουσίας, καταπίεση αδύναμου, φόνος) έχουν τεθεί εκτός νόμου και για πολύ καλούς λόγους.
Μία από τις πρώτες προεκλογικές υποσχέσεις που αθέτησε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης και μάλιστα με το καλημέρα ήταν το πολυδιαφημισμένο 50-50 ανδρών και γυναικών στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Αντί άρθρου, πειραματίζομαι σήμερα με μικρές σκόρπιες σκέψεις για θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας. Πείτε μου τη γνώμη σας για το νέο αυτό φορμάτ στα σχόλια
Αυτό που κανένας από όσους τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ελευθερία της έκφρασης αδυνατεί να καταλάβει (ή στις περισσότερες περιπτώσεις κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν) είναι ότι σε σχολείο ενός υποτίθεται σύγχρονου, πολιτισμένου, ευρωπαϊκού κράτους ΔΕΝ προβάλλεις εν ώρα μαθήματος βίντεο με το κήρυγμα ενός παπά και τίτλο “Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας αποδομεί σε τρία λεπτά την ομοφυλοφιλία”.
Φαν του Μάριου Πελεκάνου δεν υπήρξα ποτέ. Αντιθέτως έβρισκα πάντα το ακροδεξιό φλερτ του νεαρού πολιτικού του ΔΗΣΥ ιδιαίτερα θλιβερό, ειδικότερα όταν είναι και οπορτουνιστικό για πολιτική επιβίωση (ήταν η μοναδική παραφωνία στο κυρίως προοδευτικό/φιλελεύθερο ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ στη Λευκωσία, συνεπώς προσπαθούσε να μαντρώσει ένα πιο συντηρητικό/ακροδεξιό ακροατήριο).
Το ότι διαφέρουμε ριζικά από τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, τουλάχιστον τις δυτικές, όπου υποτίθεται ότι ανήκουμε κι εμείς (ευτυχώς μας έσωσαν οι ιστορικοί και πολιτιστικοί δεσμοί με τη Γηραιά Ήπειρο αλλιώς κανονικά έπρεπε να είμαστε επίτιμο μέλος της Αραβικής Ένωσης) δεν είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε - είναι αυτές οι διαφορές που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της γοητείας μας για κάποιους, της αμετανόητης οπισθοδρόμησης για άλλους (ανάλογα τη γνώμη σας για το θέμα).
“Περισσότεροι από τους μισούς πολίτες που ψήφισαν Νίκο Χριστοδουλίδη, μόλις ένα χρόνο πριν, δεν θα το έκαναν αν αύριο είχαμε προεδρικές εκλογές” αποφάνθηκε η δημοσκόπηση Cyprus Public Opinion της Red Wolf PR & Advertising που διενήργησε για λογαριασμό της η εταιρεία Prime Market Research and Consulting (ιδιοκτησίας του γενικού γραμματέα του ΔΗΚΟ Γιώργου Σολωμού ο οποίος λογικά θα φτιάχνει μόνος του τον καφέ του στο γραφείο από δω και πέρα).
TRENDING NOW
12ºc
