Η νεκροψία ΔΕΝ θα δείξει: Τα ιατροδικαστικά φιάσκο που έ(γ)ραψαν ιστορία

Η νεκροψία ΔΕΝ θα δείξει: Τα ιατροδικαστικά φιάσκο που έ(γ)ραψαν ιστορία

Στην Κύπρο η ιστορία επαναλαμβάνεται σταθερά ως φάρσα. Το νέο ιατροδικαστικό φιάσκο στην υπόθεση του 24χρονου μετανάστη που βρέθηκε νεκρός ανήμερα των Φώτων σε πάρκινγκ της Ακρόπολης με τον ιατροδικαστή να αποκλείει στην αυτοψία την εγκληματική ενέργεια για να αποφανθεί... δολοφονία τέσσερις(!) μέρες μετά στην νενομισμένη νεκροψία, δυστυχώς δεν είναι το πρώτο και στα σίγουρα δεν θα είναι το τελευταίο.

Περί μηδενικής αν(τ)οχής
Περί μηδενικής αν(τ)οχής

Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα (όπως πάει η προσφιλής έκφραση του μέσου ισαποστάκια), το μόνο που έφερε εις πέρας με επιτυχία ο Μάριος Χαρτσιώτης στον ένα χρόνο που κάθεται στην καρέκλα του Υπουργού Δικαιοσύνης ήταν  η... υποδοχή με τιμές αρχηγού κράτους της Τίμιας Ζώνης της Παναγίας για την όπως αποδείχθηκε υπερεπιτυχημένη της tour στο νησί. όπου Η Τίμια Ζώνη ήρθε, κατέστησε έγκυο τον μισό γυναικείο πληθυσμό (λογικά όπου να’ ναι θα ξέρουμε αν προέκυψε μπέιμπι μπουμ που ίσως φρενάρει την υπογεννητικότητα που μαστίζει το περήφανο έθνος μας) και απήλθε χωρίς να ανοίξει ρουθούνι κι αυτό πιστώνεται στις επιτυχίες του Υπουργού (για την ακρίβεια παίζει να είναι και η μοναδική του).

Αν έχεις Τυχικό διάβαινε
Αν έχεις Τυχικό διάβαινε

Αν κάποιος από εμάς τους κοινούς θνητούς έβγαινε δημόσια και διατυμπάνιζε ότι το πιτόγυρο που του ετοίμασε ο Πακιστανός υπάλληλος του γυράδικου είναι δαιμονισμένο κι ότι πρέπει να διαβαστεί από τον πνευματικού του πριν φαγωθεί (το πιτόγυρο όχι ο πνευματικός), σίγουρα το επόμενο γεύμα του θα το απολάμβανε στο ψυχιατρείο της Αθαλάσσας.

Ο λαϊκισμός δεν είναι λύση. Είναι εκτόνωση
Ο λαϊκισμός δεν είναι λύση. Είναι εκτόνωση

Το τελευταίο Βαρόμετρο της Cypronetwork για το 2024 κατέδειξε την αντίφαση που μας χαρακτηρίζει γενικά ως χώρα και λαό. Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων δηλώνει πως έχει «καθόλου έως λίγη εμπιστοσύνη» στους θεσμούς της κυβέρνησης (59%), της Βουλής (57%), των κομμάτων (66%), της δικαστικής εξουσίας (61%) και των ΜΜΕ (52%). Αντίθετα οι θεσμοί που απολαμβάνουν τη μεγαλύτερη εμπιστοσύνη των Κυπρίων είναι η Ελεγκτική Υπηρεσία (19%) και η εχμ.. Εκκλησία (23% το υψηλότερο ποσοστό έγκρισης). Προσέξτε, όχι η χριστιανική πίστη (που δεν είναι ούτως ή άλλως θεσμός) αλλά η Εκκλησία, η επιχείρηση δηλαδή που ανέλαβε εργολαβικά την πρώτη κι από τότε στοιβάζει μετρητά, ακίνητα και εξουσία σαν να μην υπάρχει αύριο.

Το αστείο με τον Φειδία δεν είναι πια αστείο
Το αστείο με τον Φειδία δεν είναι πια αστείο

Ο Φειδίας Παναγιώτου ζει το απόλυτο όνειρό του. Τουρίστας στο ευρωκοινοβούλιο παχυλό μισθό που του πληρώνουν οι φορολογούμενοι πολίτες της ΕΕ για την οποία δηλώνει πως “έχει έλλειμμα δημοκρατίας” (!) και ότι πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα του Elon Musk στο Twitter και να απολύσει κι αυτή το 80% των υπαλλήλων της που δεν δουλεύουν για να σωθεί (είπε ο τύπος που καθαρίζει σχεδόν δέκα χιλιάρικα τον μήνα για να κάνει βιντεάκια στους διαδρόμους), ο Φειδίας όχι μόνο έχει “υιοθετηθεί” από τον διαβόητο δισεκατομμυριούχο (και μέλος της κυβέρνησης Τραμπ από τις 20 Ιανουαρίου) αλλά δείχνει να έχει μετατραπεί εν γνώσει του σε posterboy της alt right και φερέφωνο των αντιευρωπαϊκών, φιλοπουτινικών και τραμπικών δυνάμεων ένθεν κι ένθεν του Ατλαντικού.

Τα Χριστούγεννα (και όχι μόνο) γίνε περισσότερο Dickens και λιγότερο Dick
Τα Χριστούγεννα (και όχι μόνο) γίνε περισσότερο Dickens και λιγότερο Dick

Έγραφα πέρσι τέτοιον καιρό: “Τα Χριστούγεννα είναι το Instagram των γιορτών. Μια φορά το χρόνο βάζουμε το φίλτρο του χαρούμενου, του glamorous και του φιλάνθρωπου σε μια σχεδόν ψυχαναγκαστική παρόρμηση να μπούμε στο κλίμα. Να είμαστε χαμογελαστοί, ευγενικοί, καλόψυχοι, συμπονετικοί, ανεκτικοί, φιλάνθρωποι, να δείξουμε ότι ενδιαφερόμαστε, ότι νοιαζόμαστε, ότι συγχωρούμε και αγαπάμε. Για καναδυό βδομάδες δηλαδή, όσο κρατάει το εορταστικό κλίμα. Μετά τα φωτάκια σβήνουν, τα δέντρα και τα στολίδια πακετάρονται και επιστρέφουν στη σοφίτα κι έχεις έναν ολόκληρο χρόνο μπροστά σου για να είσαι ξανά ο αγενής, σκατόψυχος, μισανθρωπικός εαυτός σου”.

Με λαδάκι Χριστιάνα
Με λαδάκι Χριστιάνα

Τελικά πόσο στ’ αλήθεια κοσμικό κράτος είναι η Κύπρος; Υπάρχει πραγματική ανεξιθρησκεία και πόσο ασφαλής νιώθει κάποιος εκτός της επικρατούσας θρησκείας; Πού σταματάει ο σεβασμός στα πιστεύω του άλλου και πού αρχίζει η ελευθερία της έκφρασης που περιλαμβάνει την απόρριψη, κριτική ή ακόμα και χλευασμό ενός δόγματος; Πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει την αρμονική συνύπαρξη των διαφορετικών πιστεύω από τον προσηλυτισμό προς όφελος του κυρίαρχου;

Το θράσος σ’ αυτόν τον τόπο δεν περισσεύει απλά, κάνουμε και εξαγωγές
Το θράσος σ’ αυτόν τον τόπο δεν περισσεύει απλά, κάνουμε και εξαγωγές

«Η απόφαση του δικαστηρίου, ομόφωνα έχει αποφανθεί ότι έχουν παραβιαστεί τα δικαιώματά μου. Ίσως είμαι ο μοναδικός πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο οποίος όταν παραβιάζονται τα δικαιώματά του, δεν υπάρχει οποιαδήποτε διόρθωση και θεραπεία σε αυτό το ζήτημα».

Όταν ο θύτης προστατεύεται περισσότερο από τα ίδια του τα θύματα
Όταν ο θύτης προστατεύεται περισσότερο από τα ίδια του τα θύματα

Η είδηση πέρασε στα ψιλά λόγω του μπάχαλου με τους αερόσακους takata και τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, όμως αξίζει να σταθούμε σ’ αυτή λίγο περισσότερο - για πολλούς και διάφορος λόγους.