Σε κάποιο σημείο της συνέντευξής του στο The Break ο καθηγητής Στρατηγικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου κ. Χαρίδημος Τσούκας εξηγεί γιατί δεν πρόκειται να δούμε ποτέ στην Κύπρο κάποιον νέο πολιτικό σχηματισμό - τουλάχιστον έναν βιώσιμο που να αποτελέσει σοβαρή εναλλακτική στους υπάρχοντες.
Κανένας νούσιμος άνθρωπος -λέει- δεν θα αναμειχθεί με κάτι τόσο χρονοβόρο, κοστοβόρο και ψυχοφθόρο που δεν έχει ελπίδα. Τα υπάρχοντα κόμματα εξουσίας τα πήρε πολλά χρόνια να φτάσουν μέχρι εδώ και δεν πρόκειται να παραδώσουν εύκολα τα ηνία. Γι’ αυτό και είμαστε καταδικασμένοι να εναλλάσσονται στην εξουσία οι ίδιοι και οι ίδιοι, βασικά οι δύο κυρίαρχες (αλλά απελπιστικά ξεπερασμένες εδώ και δεκαετίες) ιδεολογίες “δεξιά” και “αριστερά” και μια χούφτα από πελατειακά κόμματα-δορυφόρους χωρίς σαφή προσανατολισμό, φτιαγμένα με τη λογική της αρπαχτής για να εξαργυρώνουν το πελατολόγιό τους τις ψήφους τους με πολιτικά ανταλλάγματα ή μια θέση στο τραπέζι των μεγάλων και χωρίς ουσιαστική προοπτική να εξελιχθούν σε πραγματική δύναμη αλλαγής για τον τόπο (μοναδική εξαίρεση οι Οικολόγοι που έχουν μεν σαφή “πράσινη” ιδεολογία και μια πιο προοδευτική κατεύθυνση τελευταία αλλά τελούν υπό σύγχυση σχεδόν σε όλα τα υπόλοιπα, αφήστε που δεν έχουν υπόθεση σε μια σταλιά νησί όπου οι κυνηγοί επηρεάζουν σχεδόν κάθε φάσμα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής).
Στην Ελλάδα η μεταπολίτευση γέννησε το ΠΑΣΟΚ και η χρεοκοπία τον ΣΥΡΙΖΑ, δύο κόμματα που ξεκίνησαν ταπεινά και μετατράπηκαν λόγω συγκυριών σε μεγαθήρια εξουσίας ταράζοντας τα νερά και φέρνοντας την (όποια) αλλαγή. Εκεί όμως ο πρόεδρος του κόμματος που εκλέγεται γίνεται αυτομάτως πρωθυπουργός και κυβερνάει σύμφωνα με την ιδεολογία, το πρόγραμμα και τη γραμμή του. Στην Κύπρο που το σύστημα δίνει στον κόσμο την ευχέρεια να ψηφίζει κόμματα στις βουλευτικές και πρόσωπα στις Προεδρικές, μαντέψτε. Πάλι τα κόμματα ρυθμίζουν το αποτέλεσμα. Τα κόμματα κατεβάζουν τους δικούς τους ή στηρίζουν τους “ανεξάρτητους” που τους ταιριάζουν (η μεγαλύτερη γελοιότητα του συστήματος που πολλά σανοφάγα ακόμα πιστεύουν) και μέσω των οποίων θα γραπώσουν πάλι την εξουσία. Θα δούμε ποτέ έναν πραγματικά ανεξάρτητο υποψήφιο, με τεράστιο λαϊκό έρεισμα που να αδιαφορεί για τη στήριξη των κομμάτων και να βασίζεται στο δικό του πρόγραμμα, τη δική του γραμμή και με τη στήριξη των δικών του ανθρώπων από όλους τους χώρους; Που θα φέρει το φρέσκο, το καινούργιο, το πρωτοποριακό, το out-of-the-box στη διακυβέρνηση της χώρας; Ελάτε τώρα, ακόμα και οι Πολυάννες ξέρετε κατά βάθος ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Τουλάχιστον όχι στα επόμενα 100 χρόνια.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά ακούγοντας τον επιθανάτιο ρόγχο της συμμαχίας των τεσσάρων “μικρών” (Αχιλλέας Δημητριάδης, Κωνσταντίνος Χριστοφίδης, Μάριος Ηλιάδης και Χριστόδουλος Πρωτοπαπάς) η οποία ήταν κλινικά νεκρή σχεδόν από τη σύλληψή της απλά κανένας δεν είχε το κουράγιο να τη βγάλει απ’ την πρίζα μια ώρα αρχύτερα. Οι Fantastic Four του προεκλογικού σκηνικού (φανταστικοί από την άποψη ότι υπάρχουν μόνο στη φαντασία τους) υπήρξαν για μερικά φεγγάρια ταυτόχρονα η ελπίδα και η παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος: τίποτα δεν πρόκειται ποτέ να φυτρώσει αν δεν παραμεριστούν προσωπικές φιλοδοξίες, πείσματα και δυσανάλογα τεράστια εγώ. Ακόμα και σε υποψηφιότητες με ταβάνι το 5% κυριάρχησε το “γιατί αυτός και όχι εγώ”. Όχι πως θα άλλαζαν και πολλά με μια κοινή υποψηφιότητα αλλά με ένα σεβαστό ποσοστό τουλάχιστον θα έβαζαν παρακαταθήκη για κάτι καλύτερο στο μέλλον.
‘Ενα μέλλον με ορατό το ενδεχόμενο να κυβερνούν ο Νικόλας, ο Σιζόπουλος, η Θεοχάρους, ο Καρογιάν και ένα μεγάλο κομμάτι του ΔΗΣΥ), με ρωσόφιλο Αρχιεπίσκοπο και μια αντιπολίτευση που θα αποτελείται κυρίως από ένα ξεδοντιασμένο και απαξιωμένο ΑΚΕΛ, φαντάζει ολοένα και ζοφερότερο...
Ειδήσεις σήμερα:
Στο νοσοκομείο 19χρονος - Έχασε τον έλεγχο της μοτοσικλέτας του και προσέκρουσε σε πάσσαλο
Νέο θρίλερ με τον φαντάρο που βρέθηκε νεκρός στη Ρω το 2018 - «Τον δολοφόνησαν»
Τατιάνα Μπλάτνικ: Οι σόλο εμφανίσεις που δεν υποψίασαν κανέναν για τον χωρισμό από τον Νικόλαο
Ο ΥΠΕΞ του Ιράν υποβαθμίζει το πλήγμα στην Ισφαχάν - Δεν το αποδίδει στο Ισραήλ
Ο ιρανός υπουργός Εξωτερικών Χοσεΐν Αμίρ Αμπντολαχιάν υποβάθμισε το πλήγμα στην Ισφαχάν, παρομοιάζοντας τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν με «παιδικά παιχνίδια», ενώ δεν επέρριψε ευθύνη στο Ισραήλ.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
