To 2004 στην πόλη Mount Washington του Κεντάκι η 18χρονη υπάλληλος του τοπικού McDonald’s Louise Ogborn καλείται από τη διευθύντρια Donna Summers στο γραφείο της τελευταίας όπου και της ανακοινώνεται πως στο τηλέφωνο ένας αστυνομικός ισχυρίζεται ότι η νεαρή έκλεψε το πορτοφόλι ενός πελάτη.
Στη συνέχεια η φωνή στο τηλέφωνο δίνει οδηγίες στη διευθύντρια να διεξάγει σωματικό έλεγχο στην τρομοκρατημένη υπάλληλο που κλαίει και ορκίζεται από την πρώτη στιγμή ότι είναι αθώα. Όταν δεν βρίσκεται τίποτα πάνω της, τότε είναι που αρχίζει ο πραγματικός Γολγοθάς για την 18χρονη. Ο “αστυνομικός” δίνει οδηγίες στη διευθύντρια να ξεγυμνώσει τελείως την κοπέλα σε περίπτωση που κρύβει κλοπιμαία ή ναρκωτικά στα απόκρυφά της. Μετά από ώρες η διευθύντρια φέρνει στο γραφείο τον σύντροφό της ο οποίος πάντα σε συνεννόηση με τον “αστυνομικό” στο τηλέφωνο τρομοκρατεί, ξεφτιλίζει και στο τέλος κακοποιεί σεξουαλικά την κοπέλα. Η επέμβαση ενός άλλου υπαλλήλου κάνει τους βασανιστές της Louise να αντιληφθούν ότι πρόκειται για φάρσα(!) βάζοντας τέλος στο πολύωρο μαρτύριό της. Καλείται η αληθινή αστυνομία και αρχίζει έτσι να ξετυλίγεται το κουβάρι μιας από τις πλέον αλλόκοτες υποθέσεις σεξουαλικών επιθέσεων δια τηλεφώνου στα αμερικανικά δικαστικά χρονικά, όπως περιγράφεται στο ντοκιμαντέρ τριών επεισοδίων Don’t Pick Up the Phone του Netflix, ίσως το πιο εξοργιστικό πράγμα που τρεντάρει αυτή την περίοδο στην πλατφόρμα (ΟΚ, μετά το Harry & Meghan).
Όπως μαθαίνουμε, χάρη στην επιμονή του ντετέκτιβ του Mount Washington Buddy Stump, η υπόθεση της Louise Ogborn δεν ήταν η μοναδική. Η έρευνα που ακολούθησε αποκάλυψε τουλάχιστον 73(!) παρόμοιες υποθέσεις τηλεφωνικών κλήσεων σε αλυσίδες φαστ φουντ και εστιατόρια σε 32 πολιτείες που κατέληξαν σε εξευτελισμούς και σεξουαλικές επιθέσεις κυρίως νεαρών γυναικών υπαλλήλων - κι αυτές ήταν μόνο όσες καταγγέλθηκαν! Σε όλες τις περιπτώσεις ένας άγνωστος άντρας καλούσε τη διεύθυνση του καταστήματος και αφού με μια γενική και αόριστη περιγραφή διασφάλιζε ότι κάποια νεαρή γυναίκα εργαζόταν εκεί, την κατηγορούσε για κλοπή και με την υπόσχεση πως θα έλυνε την υπόθεση “ήσυχα και διακριτικά επί τόπου" ανάγκαζε τους διευθυντές να διενεργούν σωματικό έλεγχο στις “κατηγορούμενες” που σταδιακά κλιμακώνονταν σε ξεγυμνώματα, εξευτελιστικές πόζες, ελέγχους στα γεννητικά όργανα και σεξουαλικές επιθέσεις. Για την υπόθεση συνελήφθη και κατηγορήθηκε ένας δεσμοφύλακας από την Panama City της Φλόριντα ο οποίος καταγράφηκε σε κλειστό κύκλωμα να αγοράζει την τηλεκάρτα με την οποία έγιναν κάποια από τα τηλεφωνήματα, όμως απαλλάχθηκε από το δικαστήριο καθώς οι αποδείξεις κρίθηκαν ανεπαρκείς. Και αυτό ΔΕΝ είναι το πιο εξοργιστικό κομμάτι της υπόθεσης.
Εύλογα θα αναρωτηθείτε διαβάζοντας αυτό το κομμάτι ή βλέποντας το doc του Netflix, πώς διάολο γίνεται διευθυντές καταστημάτων πολυεθνικών όπως η McDonald’s και η Taco Bell να χάφτουν με τη μία ότι τους κάλεσε αστυνομικός μόνο και μόνο επειδή το δήλωσε ο ίδιος και ότι το να ξεγυμνώσουν μια κοπέλα, να τη βάζουν να χοροπηδάει γυμνή, να ανοίγει τα πόδια ή να θωπεύουν τα γεννητικά της όργανα... θα λύσει το μυστήριο της υποτιθέμενης κλοπής! Μια εξήγηση που δίνουν οι ειδικοί στο ντοκιμαντέρ βγάζει κάποιο νόημα αλλά δεν την κάνει λιγότερο εφιαλτική. Ο δράστης στόχευε τα εστιατόρια και φαστφουντάδικα μικρών πόλεων κυρίως της αμερικανικής ενδοχώρας όπου οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι υποταγμένοι σε κάθε μορφή εξουσίας: πολιτική, θρησκευτική, αστυνομική ή στρατιωτική. Υπάκουα, πειθήνια πλάσματα πάντα πρόθυμα να ακολουθήσουν οποιαδήποτε εντολή κάποιου εκπροσώπου εξουσίας από φόβο, σεβασμό ή ταύτιση απόψεων.
Γίνεται επίσης αναφορά στο Πείραμα Milgram που διεξήχθη το 1961 από τον ψυχολόγο του Γέιλ Stanley Milgram σε 40 άνδρες διαφόρων ηλικιών με στόχο τη μελέτη της υπακοής στην εξουσία και μέχρι που μπορεί αυτή να φτάσει. Το πείραμα καλούσε τους συμμετέχοντες -που πίστευαν ότι βοηθούσαν σε άλλου είδους έρευνα- να προκαλούν μικρά ηλεκτροσόκ (ψεύτικα εννοείται) σε “μαθητές” (στην πραγματικότητα ηθοποιούς) κάθε φορά που οι τελευταίοι αδυνατούσαν να απομνημονεύσουν το περιεχόμενο ενός εγγράφου. Οι οδηγίες ήταν σαφείς: με κάθε αποτυχία η ένταση των ηλεκτροσόκ θα αυξάνεται Αποτέλεσμα; Το 65% των συμμετεχόντων υπάκουσαν τυφλά παρά τα ουρλιαχτά και τις εκκλήσεις των “θυμάτων” για παύση και μάλιστα ανέβασαν την ένταση σε επίπεδα που αν ήταν πραγματικά ηλεκτροσόκ θα ήταν θανατηφόρα! Κι αυτό γιατί πίστευαν όντως ότι ακολουθούσαν οδηγίες από έναν φορέα εξουσίας.
Κι αυτό για μένα είναι το χειρότερο σκέλος της όλης, εξωφρενικής, υπόθεσης. Με εξαίρεση τον σύντροφο της διευθύντριας του McDonald’s στο Mount Washington που έφαγε πέντε χρόνια για σεξουαλική επίθεση, κανένας άλλος από τους διευθυντές ή προϊσταμένους των καταστημάτων που διενήργησαν παράνομους σωματικούς ελέγχους και ξεφτίλισαν τις υπαλλήλους τους δεν διώχθηκε ποινικά. Ναι μεν απολύθηκαν και στιγματίστηκαν γ΄αυτό που έκαναν αλλά ουσιαστικά δεν τιμωρήθηκαν για τις αποτρόπαιες πράξεις τους. Κι όλα αυτά γιατί οι Αρχές και κάποια δικαστήρια έκαναν δεκτό το ότι “ακολουθούσαν εντολές από μια φωνή στο τηλέφωνο”. Το Don’t Pick Up the Phone παρουσιάζει και τη δική τους πλευρά -και καλά κάνει- αλλά κανένας απ’ αυτούς τους μαλάκες δεν πείθει και ό,τι κι αν έπαθαν μετά -ένας κλαίγεται ότι “καταστράφηκε η ζωή του”- τους αξίζει και με το παραπάνω.
Γιατί όπως εμφανίζονται υπάκουοι και πρόθυμοι να ακολουθήσουν εντολές ενός φορέα εξουσίας - όσο αλλοπρόσαλλες, εξωφρενικές και εν τέλει πρόστυχες και εμετικές κι αν είναι- άλλο τόσο θέλουν να τις επιβάλλουν στα θύματά τους καθώς -ως διευθυντές ή προϊστάμενοι- είναι και οι ίδιοι φορείς εξουσίας και πρέπει να γίνουν σεβαστοί και να εισακουστούν κι αυτοί με τη σειρά τους. Επίσης είναι ολοφάνερο πως ακόμα και ένας αξιολύπητος μπετόστοκος μπορεί να γίνει διευθυντής φαστφουντάδικου -έστω και πολυεθνικού κολοσσού- αρκεί να σέβεται την εξουσία σε βαθμό που να ξεφτιλίζει και να κακοποιεί μια υφισταμένη του επειδή του είπε μια φωνή στο τηλέφωνο να το κάνει!
Η υπόθεση είχε και ταξικές προεκτάσεις καθώς η Louise Ogborn μήνυσε την McDonald’s για τα όσα τράβηξε στα χέρια των υπαλλήλων της. Στη δίκη ο κολοσσός προσπάθησε να παρουσιάσει το θύμα πρώτα ως τυχοδιώκτη και στη συνέχεια να πείσει ότι όλα έγιναν με τη συναίνεσή της (ευτυχώς για εκείνη όλα καταγράφηκαν από κάμερα κλειστού κυκλώματος) ενώ αποκαλύφθηκε πως η εταιρία γνώριζε γι’ αυτά τα τηλεφωνήματα για πολλά χρόνια πριν το περιστατικό στο Mount Washington χωρίς ποτέ να ειδοποιήσει τα καταστήματά της για την ύπαρξή τους ώστε τα τζιμάνια διευθυντές της να κάνουν το πολύ απλό: μην απαντάς το γαμημένο το τηλέφωνο και μην χάφτεις ό,τι μαλακία σού λέει κάποιος άγνωστος στην άλλη άκρη της γραμμής! Τελικά το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση $6 εκατ. στην Ogborn που είναι πάρα πολλά Big Macs αν και δεν νομίζω να ξαναπέρασε ούτε απ’ έξω από McDonald’s!
Ηθικό δίδαγμα; Η εξουσία (ή η αίσθηση κατοχής της) είναι ο ηθικός αυτουργός για τα μαρτύρια που τράβηξαν τα θύματα αλλά και για τις ενέργειες των θυτών (ναι, βρίσκω πως είναι εξίσου ένοχοι με αυτόν που έκανε τις κλήσεις). Η τυφλή υποταγή σε κάθε μορφή εξουσίας, ειδικά σε περιοχές με κυρίως θρησκόληπτο, συντηρητικό, πατρίς-θρησκεία-οικογένεια πληθυσμό όπως το Κεντάκι και η Κύπρος (το ξέρετε ότι διαθέτουμε περισσότερα όπλα από τη συγκεκριμένη trigger-happy πολιτεία;) οδηγεί αναπόφευκτα στη διαφθορά και την κατάχρησή της. Το βλέπουμε άλλωστε καθημερινά και παντού γύρω μας: από τον κυβερνητικό υπάλληλο που θεωρεί το γκισέ τσιφλίκι του και θα σου γαμήσει τη ζωή επειδή απλά μπορεί μέχρι την κεφαλή της χώρας που μας τρίβει ακόμα στη μούρη ότι είναι ικανός να κάνει ό,τι γουστάρει και να παραμείνει ατιμώρητος μέχρι να πεθάνει επειδή διόρισε τους κατάλληλους Γενικούς Εισαγγελείς, η εξουσία ΔΕΝ είναι απόλυτη, ΔΕΝ είναι θέσφατο, ΔΕΝ είναι στο απυρόβλητο και πρέπει πάντα να αμφισβητείται. Αλλιώς μπορεί να αποβεί επικίνδυνη.
Ειδικά όταν συνδυάζεται με καθαρόαιμη ηλιθιότητα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
