Υποτίθεται πως δεν πρέπει να σχολιάζουμε δικαστικές αποφάσεις αλλά γάμα το, όταν το Εφετείο όχι μόνο σχολιάζει δικαστικές αποφάσεις, αλλά πολλές φορές τους ανοίγει δεύτερη κωλοτρυπίδα (ειδικά τις εξωφρενικές, αψυχολόγητες και αλλοπρόσαλλες), σημαίνει πως δεν είναι ιερές αγελάδες, ούτε υπεράνω κριτικής ή αμφισβήτησης. Είναι κι αυτές ανθρώπων έργα και οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς στα fuckups.
Τα ξημερώματα της 27ης Μαΐου 2017 στην περιοχή των Πολεμιδιών ο 32χρονος Ανδρέας Γιασεμή, ο επίσης 32χρονος Δημήτρης Σάββα και ο 23χρονος Παναγιώτης Στεφάνου πήγαιναν με το διπλοκάμπινο για δουλειά στην Αγία Νάπα, όταν έπεσε πάνω τους με υπερβολική ταχύτητα το αυτοκίνητο που οδηγούσε 32χρονος που μόλις είχε περάσει με κόκκινο. Από τη σφοδρή σύγκρουση οι τρεις νεαροί επιβάτες του διπλοκάμπινου σκοτώνονται επί τόπου. Ο οδηγός του άλλου οχήματος δεν έπαθε τίποτα. Αργότερα αποδείχθηκε πως ήταν τύφλα στο μεθύσι και τη μαστούρα, ενώ το όχημά του ήταν δηλωμένο ως ακινητοποιημένο, χωρίς ασφάλεια ή άδεια κυκλοφορίας. Μάλιστα, λίγη ώρα πριν προκαλέσει το τριπλό θανατηφόρο, είχε γρονθοκοπήσει νεαρό οδηγό ταξί, επειδή τον κόρναρε.
Η δίκη του, όπως προστάζουν οι διαδικασίες... εξπρές της κυπριακής δικαιοσύνης (λογικά το Orient του 1883), έγινε μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο και η ποινή ανακοινώθηκε χθες: τρία χρόνια. Ένας χρόνος για κάθε ζωή που αφαίρεσε. Σκόπιμα. Γιατί όποιος οδηγεί μεθυσμένος ΚΑΙ μαστουρωμένος, έχει βγει στη γύρα για να σκοτώσει ή να σκοτωθεί. Κι αν σκοτωθεί, δικό του θέμα. Όταν παίρνει μαζί του, όμως, ανθρώπους που δεν έφταιξαν σε τίποτα, τότε αλλάζει. Κι από δυστύχημα γίνεται φόνος εκ προμελέτης. Πόσο μάλλον όταν ο ίδιος επιζεί, αφήνοντας πίσω του τρεις νεκρούς, δεκάδες συγγενείς ψυχικά λαβωμένους για πάντα και μια ολόκληρη κοινότητα σε σοκ. Και ως φόνος έπρεπε να εκδικαστεί, εάν φυσικά υπήρχαν νόμοι και όχι ανέκδοτα.
Ο δράστης βρέθηκε ένοχος σε 14(!) κατηγορίες, με σοβαρότερη την πρόκληση θανάτου λόγω αλόγιστης, απερίσκεπτης ή επικίνδυνης πράξης, με το δικαστήριο -σε μια κατάφωρη προσβολή της μνήμης των νεκρών- να αποφαίνεται ότι «δεν ήταν ένα στιγμιαίο λάθος» και πως «τα τροχαία αποτελούν πληγή και μάστιγα για την κυπριακή κοινωνία και έχουν πάρει ανησυχητικές διαστάσεις». Σώπα ρε μεγάλε, που να μην ήταν κιόλας “μάστιγα με ανησυχητικές διαστάσεις”, πάλι καλά δηλαδή που δεν καταδικάστηκε σε κοινοτική εργασία χωρίς αμοιβή!
Γίνεται καλύτερο: το δικαστήριο έλαβε υπόψη, ως μετριαστικούς παράγοντες, το λευκό ποινικό μητρώο του 32χρονου, τις οικογενειακές του περιστάσεις και το γεγονός ότι είναι πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, την... καθυστέρηση που παρατηρήθηκε στη διεκπεραίωση της υπόθεσης και τη λύπη(!) που εξέφρασε ο 32χρονος, ωστόσο σημείωσε ότι δεν συντρέχουν λόγοι για αναστολή της ποινής. Όπως, ας πούμε, στον 63χρονο που πήγε να στραγγαλίσει τη γυναίκα του τον περασμένο Οκτώβριο στην Τάλα της Πάφου και έφαγε μόλις έξι μήνες, κι αυτούς με γαμημένη αναστολή - παραμονές της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, παρακαλώ, ως συνεισφορά της κυπριακής δικαιοσύνης στην καταπολέμηση της έμφυλης βίας. Εκείνου τού αναγνωρίστηκε το ότι πήγε μόνος του στην Αστυνομία, ότι «έδειξε ειλικρινή μεταμέλεια» και ότι πρόκειται για «νοικοκυρεμένο άτομο» (λόγια του δικαστηρίου, Ι shit you not).
Τι μηνύματα στέλνει λοιπόν το δικαστήριο μ’ αυτή την ποινή, που δεν είναι απλώς χάδι αλλά ολόκληρα προκαταρκτικά; Μέθυσε, μαστούρωσε, πιάσε τιμόνι, σκότωσε αλλά φρόντισε α) να καθυστερήσει όσο γίνεται περισσότερο η εκδίκαση της υπόθεσης, γιατί για κάποιο λόγο αυτό θα σου αναγνωριστεί ως... ελαφρυντικό, β) δείξε ειλικρινή μεταμέλεια (αν δεν μπορείς, θα σου δείξει ο δικηγόρος σου πώς) και γ) μη σκοτώσεις πάνω από τρεις, ώστε με την αναλογία “ένας χρόνος για κάθε νεκρό” να είσαι έξω σε ενάμιση χρόνο.
Ναι, σίγουρα οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με γνώμονα την υπάρχουσα νομοθεσία και όχι το λαϊκό αίσθημα, όμως θα ήθελα πραγματικά να δω τους δικαστές να κοιτάζουν στα μάτια τους συγγενείς (ειδικότερα τη χήρα του οδηγού Γιώργου Γιασεμή, που τότε κυοφορούσε το δεύτερο παιδί τους - γέννησε τέσσερις μήνες μετά) και να τους λένε ότι το “ένας χρόνος για κάθε νεκρό” είναι απονομή δικαιοσύνης...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Κλάδος σκυροδέματος: Πιο αποφασιστική κυβερνητική διαμεσολάβηση ζητούν οι εργαζόμενοι
• Παγκόσμιος συναγερμός: Αποκολλήθηκε μέρος του Ήλιου - Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη μας
Αναστασιάδης-Χριστοδουλίδης: Από την «πατρική» στοργή, στον... «πατρικό» θυμό
Όταν στις 28 Φεβρουαρίου του 2023 ο Νίκος Χριστοδουλίδης ανέβαινε τον λόφο του προεδρικού με τη σύζυγο και τα παιδιά του, για την τελετή παράδοσης – παραλαβής της Προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κλίμα ήταν άκρως οικογενειακό, με τον Νίκο Αναστασιάδη να βλέπει τον <διάδοχό> του με ύφος περήφανου πατέρα. Ο Νίκος Αναστασιάδης μάλιστα, αποκαλούσε τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, <Νίκο μου>.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
