Ώστε οι τηλεθεατές δεν είναι αρκετά ώριμοι να διαχειριστούν μια σειρά από το βιβλίο του Σταύρου Χριστοδούλου “Τρεις σκάλες ιστορία”, όπως σύμφωνα με τον “Φιλελεύθερο” αποφάνθηκε ο πρόεδρος του ΔΣ της κυβερνητικής ραδιοτηλεόρασης (ναι, ούτε κρατικής, ούτε εθνικής και σίγουρα όχι δημόσιας) γειώνοντας την πρόταση του τμήματος τηλεόρασης;
Και έχει απόλυτο δίκιο. Περισσότερα σε λίγο.
Κατ’ αρχάς, συγγραφέας και εκδόσεις Καστανιώτη να είναι βέβαιοι πως ο Γιώργος Κέντας τους γλίτωσε από έναν πολύ πιθανό εξευτελισμό. Dodged a bullet που λένε στις ΗΠΑ αν και εδώ μιλάμε για άλλου είδους βλήματα. Οι “Τρεις Σκάλες Ιστορία”, μία συνταρακτική, σπαρακτική, πολυεπίπεδη συμπύκνωση σχεδόν μισού αιώνα ταραχώδους ιστορίας ενός πολύπαθου τόπου μέσα από τις ζωές των ηρώων που που μπλέχτηκαν στη σκατοθύελλα του 1974 κι έκτοτε περιφέρονται σαν φαντάσματα με απούλωτες πληγές και στοιχειωμένες μνήμες, είναι μεν ένα βιβλίο που πρέπει να μετουσιωθεί σε σειρά ώστε να αγγίξει ένα ευρύτερο κοινό αλλά ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ από το αρτηριοσκληρωμένο, ευθυνόφοβο, διεκπεραιωτικό, συγκαταβατικό και εγκεφαλικά νεκρό ΡΙΚ.
Η κυβερνητική τηλεόραση διαθέτει μόλις 2 από τα 35 εκατομμύρια που της ακουμπάμε κάθε χρόνο (σκεφτείτε μια κοινωνία όπου αυτά τα λεφτά θα πήγαιναν σε αληθινά χρήσιμα Ιδρύματα) για πρόγραμμα, συνεπώς δεν τολμώ ούτε να σκεφτώ πόσο πρόχειρη και τσαπατσούλικη δουλειά θα γινόταν. Ναι το ΡΙΚ έχει μια παράδοση στις σειρές εποχές αλλά του είδους “βράκας και σαγιάς”, με γαϊδουράκια, ανακυκλωμένα σκηνικά του Λάκη Γενεθλή και τον εκάστοτε βιασμό στα στάχυα. Βασικά σαπουνόπερες εποχής με όλα τα γνώριμα και ανώδυνα συστατικά (ήθη, έθιμα, αντιζηλίες, ταξικές διαφορές, κερατώματα κλπ) και απογυμνωμένες από οποιοδήποτε ακανθώδες ιστορικό πλαίσιο που θα μπορούσε να προκαλέσει αχρείαστο πονοκέφαλο στο διορισμένο από την κυβέρνηση ΔΣ (όπως πολιτική, εθνικός διχασμός, Μακάριος - Γρίβας κλπ). Και πολύ πιθανό έτσι θα μετέτρεπε τις “Σκάλες” αν και η πρόταση για εβδομαδιαία σειρά 12 επεισοδίων που υποβλήθηκε στο Τμήμα Τηλεόρασης, προδιαθέτει για μια πιο μαζεμένη, φροντισμένη παραγωγή. Και πάλι όμως, μιλάμε για το ΡΙΚ, που γυρίζει διάφορες παραλλαγές των “Γενιών της Σιωπής” εδώ και μια 15ετία!
Αυτά σε ό,τι αφορά το τεχνικό κομμάτι. Το βιβλίο θα μπορούσε να μεταφερθεί από, ας πούμε, τους Αντρέα Γεωργίου - Κούλη Νικολάου για λογαριασμού του Mega Ελλάδας ή του Alpha Κύπρου (το μόνο εγχώριο κανάλι που έχει την τεχνογνωσία αλλά και το κεφάλαιο να στήσει μια τέτοιου βεληνεκούς παραγωγή) όμως η δική τους συνεισφορά στα 50 χρόνια από την εισβολή θα είναι το παρομοίου θέματος Famagusta που αναμένεται την άνοιξη του ‘24. Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχουν στο νησί ικανότατοι δημιουργοί που θα μπορούσαν να στήσουν μια αξιοπρεπέστατη παραγωγή διαθέτοντας φυσικά και το κατάλληλο μπάτζετ (δεν θέλουμε ακόμα μία σειρά με τρία σκηνικά όπου θα περιφέρονται οι χαρακτήρες φλυαρώντας) απλά δεν πιστεύω ότι το ΡΙΚ είναι η κατάλληλη στέγη. Όχι με τα μυαλά που κουβαλάνε και δεν πάνε παραπέρα από ένα πρωινάδικο, την ένας-εκπρόσωπος-από-κάθε-κόμμα ενημερωτική εκπομπή, το κακοί-Τούρκοι-καημένοι-Ελληνοκύπριοι “ντοκιμαντέρ” και την κρίντζι κωμική σειρά.
Όσο για την πατερναλιστική κίνηση του Κέντα να ρίξει ταφόπλακα στη σειρά ”γιατί “η κυπριακή κοινωνία είναι ανώριμη, το θέμα είναι λεπτό, η ιστορία θα ξύσει πληγές και οι τηλεθεατές δεν είναι αρκετά ώριμοι για να το διαχειριστούν”, αν στ’ αλήθεια περιμένατε κάτι διαφορετικό τότε μάλλον ζείτε σε άλλη χώρα. Ο Κέντας, όπως και ο προκάτοχός του που έκοψε προληπτικά το προτεινόμενο late show του Γιόρτσιου γιατί δεν ήθελε να του τα πρήζουν Προεδρικό και κόμματα για τη σάτιρα, χρεώνει στην “ανώριμη κοινωνία” τις δικές του ανασφάλειες. Ναι είναι λεπτό το ζήτημα των βιασμών Ελληνοκυπρίων γυναικών από τους εισβολείς, ναι πρόκειται για μια ζόρικη ιστορία που θα ξύσει πληγές (οι ανοιχτές πληγές είναι το γαμημένο point του βιβλίου) αλλά είναι ο Κέντας που δεν έχει όχι μόνο την ωριμότητα αλλά ούτε τις γνώσεις, τις ικανότητες ή τη διάθεση να διαχειριστεί το όποιο backlash (γιατί κάθε καλή σειρά με τέτοιο θέμα πρέπει να έχει αντίκτυπο), είναι το ΡΙΚ που δεν μπορεί να ξεφύγει από τα κουτάκια που τικάρει ευλαβικά εδώ και σχεδόν εφτά δεκαετίες, είναι η νοοτροπία του βολέματος, της τεμπελιάς, του γλειψίματος της εξουσίας και της δυσανεξίας σε οτιδήποτε προσομοιάζει σε πρωτοτυπία, πρόοδο ή φαντασία.
Ο κόσμος είναι αρκετά ώριμος για να γυρίσει την πλάτη του στο αναχρονιστικό, κρατικοδίαιτο και κοστοβόρο όργανο κυβερνητικής προπαγάνδας και προσηλυτισμού εδώ και πολλά χρόνια (δεν το βλέπει ψυχή κάτω των 60). Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε κάτι πραγματικό πρωτοποριακό, πρωτότυπο, ρηξικέλευθο, τολμηρό και ευφάνταστο στο ΡΙΚ; Ούτε στα επόμενα 70 χρόνια.
Σταύρο Χριστοδούλου στη θέση σου θα ευχαριστούσα τον Κέντα για την τεράστια χάρη που σου έκανε. Αυτές οι “Σκάλες” δεν είναι για τα άγονα και κακοτράχαλα χωράφια του ΡΙΚ...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
