“Μαζί ενωμένοι γύρω από κοινούς στόχους, μπορούμε να πάρουμε την Κύπρο μας ψηλά και να δώσουμε λύσεις σε όλα τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα την κοινωνία”
“Τίποτα δεν μπορούμε να πετύχουμε όσο το κράτος παραμένει αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο και όσο τα χρήματα των φορολογουμένων σπαταλούνται λόγω κακοδιαχείρισης και διαπλοκής”
“Κάθε πολίτης που είναι καθαρός, με δημοκρατικές αντιλήψεις, και θέλει να βοηθήσει να βγάλουμε τη χώρα από το βούρκο είναι εν δυνάμει συνοδοιπόρος μου”
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις δηλώσεις/ατάκες του Οδυσσέα Μιχαηλίδη στη συνέντευξή του στον “Φιλελεύθερο” με αφορμή το... άνοιγμα γραφείων στη Λευκωσία (φαντάζομαι θα ακολουθήσουν κι άλλες όταν μπει η πινακίδα, γίνουν τα εγκαίνια, ανέβει η ιστοσελίδα, το ακάουντ στο TikTok κλπ) και πλέον άρχισε να σχηματίζεται η εικόνα του πολιτευτή Οδυσσέα που απογυμνωμένος πια από τη σιγουριά, την αποφασιστικότητα και την αυτοπεποίθηση του Ελεγκτή που ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του ενός κράτους που τα σκατώνει διαρκώς στη δική του, δείχνει να βαδίζει στον σίγουρο δρόμο της αοριστολογίας, των βαρύγδουπων εξαγγελιών και των μεσσιανικών εμφανίσεων. Με δυο λόγια ο πολιτευτής Οδυσσέας θεωρητικά τουλάχιστον δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτούς που θέλει να διαφοροποιηθεί γιατί ουσιαστικά όντας χωρίς αντικείμενο ή προϋπηρεσία παραμένει σε θεωρητικό επίπεδο. Και δυστυχώς αυτή η θεωρία είναι θλιβερά γνώριμη.
Για να προλάβω τους φανατικούς υποστηρικτές του -που ανοίγουν πυρ σαν τους Davidians του David Koresh σε οποιονδήποτε τολμήσει να ασκήσει κριτική στον Μεγάλο Αδιάφθορο- θεωρώ την κάθοδο του Οδυσσέα στον πολιτικό στίβο ως το disruption (ή το οοκ αν προτιμάτε) που χρειάζεται το πολιτικό σύστημα της χώρας. Να το θέσω ακόμα πιο κυνικά, ως “Νομικός του Διαβόλου” και “Ανήμερος Πολίτης” ανυπομονώ να κατέβει και να τα κάνει πουτάνα όλα, μόνο που θα πετάξει ένα γαλλικό κλειδί στο δίπολο ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ (ελάτε, ξέρετε την αδυναμία που έχω στην απευθείας μετάφραση ξένων φράσεων - η συγκεκριμένη σημαίνει “κάνω χαλάστρα”) και θα στείλει σπίτι τους κομματίδια και ηγετίσκους που έχουν ξεπεράσει προ πολλού την ημερομηνία λήξης τους, αξίζει με χίλια την τιμή του εισιτηρίου (το έκανα πάλι). Αφήστε δε το υλικό που θα έχω για στήλη και εκπομπή (αν θα είμαι ακόμα τριγύρω μέχρι τότε), δεν θα υπάρχει ούτε μία ανιαρή μέρα στην πορεία του Οδυσσέα προς τον λόφο.
Όμως ως πολίτης δυσκολεύομαι να πάρω στα σοβαρά φράσεις όπως “μπορούμε να πάρουμε την Κύπρο μας ψηλά και να δώσουμε λύσεις σε όλα τα προβλήματα” (πιο κριντζ πεθαίνεις), “η κοινωνία είναι πλέον σαν ηφαίστειο” και “κάθε πολίτης που θέλει να βοηθήσει να βγάλουμε τη χώρα από το βούρκο είναι εν δυνάμει συνοδοιπόρος μου” (σοβαρά τώρα; τι ακολουθεί, η στρατολόγηση ψαράδων και τελωνών;), όμως ας μην το πάρει προσωπικά: δυσκολεύομαι να πάρω στα σοβαρά το 95% των εγχώριων πολιτικών. Στο οποίο αρχίζει και μοιάζει επικίνδυνα.
Ο Οδυσσέας έχει καλές προθέσεις και ακόμα καλύτερα ονόματα που φημολογείται ότι θα τον πλαισιώσουν (αν επαληθευτούν θα μιλάμε για ένα πραγματικά αξιόλογο entourage), όμως η πραγματική αλλαγή δεν έρχεται με τον λευκό θόρυβο και τις φωσκολικές εξάρσεις που θυμίζουν ποστ στο γκρουπ Ομάδα Καταπολέμησης της Διαφθοράς (που είναι κάτι σαν την Jonestown των υποστηρικτών του Οδυσσέα). Δεν κάνεις τη διαφορά μόνο με τη διαφθορά (όπα, αυτό ακούγεται σαν σύνθημα, αν χρησιμοποιηθεί να με αναφέρετε ως πηγή) ούτε θυμίζοντας τον προεκλογικό Χριστοδουλίδη που έκανε σημαία τη διαφάνεια για να την κουρελιάσει με το που εξελέγη. Και σίγουρα όχι αν καταφεύγεις σε βερμπαλισμούς, κλισέ, γενικόλογα, πομπώδη συνθήματα και λέγοντας αυτό που πιστεύεις ότι θέλει να ακούσει το ευρύ κοινό, χαϊδεύοντας αυτιά και απευθυνόμενος σε ταπεινότερα ένστικτα τιμωρίας και ανταπόδοσης.
Έχουμε ακόμα έναν χρόνο μέχρι τις βουλευτικές και τρία μέχρι τις προεδρικές. Για να πείσει ο Οδυσσέας ότι θα φέρει το καινούργιο πρέπει να ακούγεται ως καινούργιο και όχι σαν ένας repackaged Χριστοδουλίδης με φλύαρο λόγο που ζέχνει ναφθαλίνη και εμφανές μεσσιανικό σύνδρομο. Πρέπει να γίνει φειδωλός, να κάνει στοχευμένες δηλώσεις, να τεκμηριώνει (για να αποφεύγει μπανανόφλουδες όπως το φιάσκο με τα δήθεν προεδρικά εγκαίνια της παράνομης αίθουσας δεξιώσεων), να χαμηλώσει τους τόνους, να γίνει πιο συλλογικός, ανοικτός/ανεκτικός και πολυθεματικός και το κυριότερο να καλλιεργήσει την εικόνα ενός πολιτικού που ενώνει τον κόσμο μέσα από την κοινή επιθυμία και σκληρή δουλειά για ένα καλύτερο και δικαιότερο κράτος και δεν τον χωρίζει σε διεφθαρμένους και μη.
Ο Φειδίας μας δίδαξε πως δεν είναι όλα τα disruptions για το καλό μας. Ο λαϊκισμός, το τσουβάλιασμα και οι ακρότητες είναι τελικά τα μόνα εύκολα...
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Με τον Πρωθυπουργό της Ισπανίας Πέδρο Σάντσιεθ συναντήθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, στη Μαδρίτη.
