Αν κάποιος Κυπραίος έπεφτε σε κώμα κάπου στα early 70s, ξυπνούσε σήμερα, 50 χρόνια αργότερα και άνοιγε την τηλεόραση θα διαπίστωνε πως εκτός του ότι χάσαμε το μισό νησί ελάχιστα άλλα έχουν αλλάξει κι ότι Μακάριος και Γρίβας εξακολουθούν να μονοπωλούν σχεδόν κάθε πολιτική συζήτηση.
«Όποιο χέρι και αν έγραψε το προοίμιο του νόμου, καθοδηγείτο από αρρωστημένο εγκέφαλο (...). Ζούμε μια πορνική και ομοφυλοφιλική θύελλα».
Καμιά φορά είμαστε και τυχεροί μέσα στην ατυχία μας. Για παράδειγμα έχουμε αυτή τη Βουλή με το γνωστό επίπεδο που από δάπεδο έγινε οκταώροφο υπόγειο-πυρηνικό καταφύγιο με τον διπλασιασμό των ΕΛΑΜιτών και την επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος του Ανδρέα Θεμιστοκλέους.
Το ερώτημα δεν είναι αν το έγγραφο του ΔΗΚΟ με τους όρους της μυστικής συμφωνίας με Χριστοδουλίδη που υποστηρίζει ότι έχει στην κατοχή του ο “Πολίτης” είναι γνήσιο ή κατασκευασμένο αλλά αν σοβαρά πιστεύει κάποιος ότι κάνει την παραμικρή διαφορά σε οποιοδήποτε ΔΗΚΟϊκό ή Χριστοδουλιδικό το αν υπήρξε ή όχι συμφωνία μεταξύ τους.
Λένε πως το πρώτο θύμα μιας έντονης προεκλογικής περιόδου είναι η αλήθεια, όμως στην τρέχουσα πρέπει να είναι η νοημοσύνη. Βασικά σε όλες όσες έζησα στην Κύπρο η πρώτη που την τρώει είναι η νοημοσύνη, σε βαθμό που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν υπήρξε και ποτέ.
«Κορίτσι που αντιστάθηκες κρατήσου από τον ήλιο». Τα λόγια της εισαγγελέως, Αριστοτέλειας Δόγκα στην πολύκροτη δίκη των δύο βιαστών και δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη πέρασαν στην αθανασία καθώς χαράχτηκαν πάνω στη μαρμάρινη στήλη που πλέον δεσπόζει σε χώρο απέναντι από το δημαρχείο Διδυμοτείχου ως ένδειξη μνήμης όχι μόνο της αδικοχαμένης φοιτήτριας αλλά και κάθε γυναίκας που έπεσε θύμα κακοποίησης, βιασμού και γυναικοκτονίας. Για τον ίδιο λόγο ένας κεντρικός δρόμος της ακριτικής πόλης, η Βασιλέως Γεωργίου, μετονομάστηκε σε Ελένης Τοπαλούδη.
Τι να κάνουμε, εδώ που φτάσαμε, καταντήσαμε να μας αρκεί που βγαίνει στη φόρα η ουσία, ακόμα και με τις πιο αδέξιες αφορμές.
Η πολιτική είναι πάνω απ’ όλα μάρκετινγκ. Βασικά, είναι μόνο μάρκετινγκ, γιατί πλέον δεν έχει καμία απολύτως σημασία η υπόσχεση που πουλάς -την οποία ούτως ή άλλως δεν σκοπεύεις να κρατήσεις- αλλά πώς την πουλάς και σε ποιους.
Μία νεοδιορισθείσα σύνθεση που έβγαλε μάτι είναι αυτή της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας, που θα μας κρατήσει παρέα μέχρι τις 15/11/2028. Πέντε άντρες υπεύθυνοι για τους εκπαιδευτικούς, έναν κλάδο δηλαδή όπου οι μισές (ή και παραπάνω) είναι γυναίκες. Πέντε άντρες, γιατί πάλι θα μας πουν ότι δεν βρέθηκε κατάλληλη γυναίκα για έστω μία θέση.
Η στάση λεωφορείου κοντά στο σπίτι μου είναι η τυπική που συναντάς στα πεζοδρόμια, χαντάκια και χωράφια του νησιού: μια πινακίδα και τίποτα άλλο. Τίποτα το ρομαντικό, όπως στο ομώνυμο φιλμ με τη Μέριλιν. Ούτε στέγαστρο, ούτε καν ένα κάθισμα. Μόνο ένα μικροσκοπικό πεζούλι, όπου στριμώχνονται οι επίδοξοι -εξαιρετικά γενναίοι- επιβάτες, κυρίως οικιακές βοηθοί, αλλοδαποί εργάτες και ελάχιστοι γηγενείς ηλικιωμένοι - οι τελευταίοι προτιμούν την κουραστική ορθοστασία, γιατί έτσι και κάτσουν στο πεζούλι, που ορθώνεται μόλις λίγα εκατοστά από το πεζοδρόμιο, είναι αμφίβολο αν θα καταφέρουν να σηκωθούν εγκαίρως, μόλις εμφανιστεί το λεωφορείο.
Στις πολλές ιδιότητες του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, τον οποίο αποχαιρετούμε οριστικά σήμερα, μία που ίσως δεν λαμβάνει την έκταση που της αρμόζει στα διάφορα αφιερώματα ήταν και αυτή του καναλάρχη, όταν η Αρχιεπισκοπή ήταν ακόμα ιδιοκτήτρια του Mega.
Μπίζνες, μίζες, διαπλοκή, τσαμπουκάς, εκφοβισμοί, μίσος, ρατσισμός - αιωνία του η μνήμη όντως αλλά μάλλον για όλους τους λάθος λόγους! Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος υπήρξε πολλά, ταπεινός και διακριτικός σίγουρα όχι. Μέχρι να τον αποχαιρετήσουμε οριστικά το Σάββατο, θυμόμαστε όλες εκείνες τις στιγμές (η τουλάχιστον τις πιο κραυγαλέες) που η συμπεριφορά του ήταν τόσο χριστιανική όσο και η Σαρία.
TRENDING NOW
12ºc
