Τα Χριστούγεννα είναι το Instagram των γιορτών. Μια φορά το χρόνο βάζουμε το φίλτρο του χαρούμενου, του glamorous και του φιλάνθρωπου σε μια σχεδόν ψυχαναγκαστική παρόρμηση να μπούμε στο κλίμα.
Να είμαστε χαμογελαστοί, ευγενικοί, καλόψυχοι, συμπονετικοί, ανεκτικοί, φιλάνθρωποι, να δείξουμε ότι ενδιαφερόμαστε, ότι νοιαζόμαστε, ότι συγχωρούμε και αγαπάμε. Για καναδυό βδομάδες δηλαδή, όσο κρατάει το εορταστικό κλίμα. Μετά τα φωτάκια σβήνουν, τα δέντρα και τα στολίδια πακετάρονται και επιστρέφουν στη σοφίτα κι έχεις έναν ολόκληρο χρόνο μπροστά σου για να είσαι ξανά ο αγενής, σκατόψυχος, μισανθρωπικός εαυτός σου.
Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή όπου κυπριακό κράτος και πολίτες έρχονται πιο κοντά από ποτέ με ένα κοινό χαρακτηριστικό: αμφότεροι υποκρίνονται ότι νοιάζονται. Το πρώτο για τους τελευταίους, οι τελευταίοι ο ένας για τον άλλον. Αν πραγματικά συνέβαινε αυτό δεν θα ήμασταν όπως είμαστε τις υπόλοιπες 49 εβδομάδες του χρόνου (βγάζω τη Μεγάλη Εβδομάδα όπου οι πλείστοι θυμούνται ότι είναι και “καλοί Χριστιανοί”), συνεπώς το “ενδιαφέρον” είναι περισσότερο όψιμο, εποχικό σαν τα γκι και τα μελομακάρονα. Και επιστρέφει κι αυτό στη σοφίτα όπου παραμένει ξεχασμένο για τον υπόλοιπο χρόνο. Δεν είναι θλιβερό που η ανθρωπιά, η συμπόνια και η φιλανθρωπία κατάντησαν να βγαίνουν απ’ τον πάγο μερικές εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα σαν τη Mariah Carey;
Άνθρωποι που βοηθούν υπάρχουν ευτυχώς ολόχρονα (απλά δεν το διαφημίζουν όπως οι εποχικοί τον χριστουγεννιάτικο μποναμά τους), το πρόβλημα είναι πως η κατάσταση έχει ξεφύγει τόσο πολύ που δεν επαρκούν. Αν αυτοί που θυμούνται τον “συνάνθρωπο που έχει ανάγκη” τέτοιες μέρες το έκαναν συχνότερα, σίγουρα η ανακούφιση που θα προσφέρονταν θα ήταν μεγαλύτερη. Το πρόβλημα της φτώχειας δεν πρόκειται να εξαλειφθεί μαγικά και σίγουρα και η πιο μικρή βοήθεια είναι καλοδεχούμενη, όμως το να μαζέψεις ρούχα και τρόφιμα για τους φτωχούς “μέρες που’ ναι” ακούγεται σαν κάτι που γίνεται περισσότερο για την αγαλλίαση της ψυχής εκείνων που προσφέρουν βοήθεια παρά για την ανακούφιση εκείνων που τη λαμβάνουν οι οποίοι θα τη χρειαστούν και μετά τις γιορτές. Το ιδανικό θα ήταν αυτές τις μέρες απλά να συνεχίζεται η ανθρωπιά αντί να εντατικοποιείται ή -ακόμα χειρότερα- να εμφανίζεται για πρώτη φορά. Κανονικά δεν θα έπρεπε να εκβιάσεις το συναίσθημα με εργαλείο τις ενοχές που νιώθουν οι ευτυχισμένοι στις γιορτές άνθρωποι. Κανονικά δεν θα έπρεπε καν να κάνουμε αυτή τη συζήτηση.
Όσο για το κράτος, μπαίνει κι αυτό στο τριπάκι με εκδηλώσεις, φιλανθρωπικά γκαλά, κάλαντα, δωρεάν γεύματα και μεγαλόστομες -και συνήθως κούφιες- υποσχέσεις ανάλογα με το δημογραφικό γκρουπ στο οποίο απευθύνεται ο εκάστοτε εκπρόσωπός του. Πόσες παπαριές ν’ ανεχτείς Χριστουγεννιάτικα για τα ανάπηρα παιδιά από επίσημα χείλη όταν ξέρεις ότι πολλά απ’ αυτά στερούνται το δικαίωμα της μόρφωσης λόγω έλλειψης συνοδών; Πόσες υποσχέσεις να ακούσεις για κοινωνικό κράτος, φροντίδα και προστασία των ευάλωτων, όταν 150.000 συμπατριώτες μας ζουν στο όριο της φτώχειας και η μόνη έννοια κυβέρνησης και νομοθετών είναι πως να διατηρήσουν (και διαιωνίσουν) τριπλοσυνταξιούχους, λιμουζίνες και παράλογα έως προκλητικά προνόμια/κεκτημένα για τους λίγους; Άλλωστε μας δείχνουν διαχρονικά ποιες είναι οι προτεραιότητές τους.
Ένα από τα χιλιοειπωμένα κλισέ που ακούς αυτές τις μέρες είναι ότι έχει “χαθεί το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων”, βασικά λέγεται από τόσο παλιά που εύλογα αναρωτιέσαι πότε ακριβώς είχε βρεθεί εξαρχής. Και ποιο είναι αυτό το χαμένο “νόημα”; Σύμφωνα με τους πιστούς ο θρησκευτικός χαρακτήρας των Χριστουγέννων θυμίζοντάς μας ότι το πρώτο συνθετικό της λέξης αφορά actually τον Ιησού και όχι τόσο κάποιον ευτραφή κύριο με κόκκινη στολή και γενειάδα. Σύμφωνα με τις τηλεταινίες της Hallmark το να βρεις γκόμενο/α μέχρι τα Χριστούγεννα ώστε να λυθούν ως δια μαγείας όλα σου τα προβλήματα. Και σύμφωνα με την επικρατέστερη αντίληψη, να προσφέρεις απλόχερα βοήθεια, αγάπη, ανθρωπιά και συμπόνοια. Με εξαίρεση τη βερσιόν των πιστών, όντως μία θρησκευτική προσέγγιση της γιορτής θα έβγαζε περισσότερο νόημα, διαφωνώ με τα υπόλοιπα. Το νόημα θα έπρεπε να είναι το αντίστροφο: Τα Χριστούγεννα να αποτελούν το κλείσιμο μιας χρονιάς γεμάτης ανθρωπιάς και όχι η αναλαμπή μιας ετήσιας αδιαφορίας.
Σκοπός είναι να μην αλλάξεις τους Σκρουτζ αλλά να βοηθήσεις ώστε να υπάρχουν λιγότεροι Tiny Tims.
Καλά Χριστούγεννα και πέρα απ’ αυτά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Απόφαση-Σοκ από το Ηνωμένο Βασίλειο: Με ηλεκτρονική Visa η είσοδος στη χώρα
• Τέσσερα πράγματα που ποτέ δεν πρέπει να αναζητήσεις στην Google - Ο λόγος
• Πότε και που αναμένεται να έχουμε ξανά βροχές; Αναλυτικά η πρόγνωση του καιρού μέχρι την Παρασκευή
• Ανείπωτη θλίψη: Απεβίωσε σπουδαίος στιχουργός - Συνεργάστηκε με Νταλάρα, Μαχαιρίτσα και Κότσιρα
Δημογραφικό: Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την υπογεννητικότητα ο ΠτΔ - Αυτά είναι τα νέα μέτρα που εξήγγειλε
Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η Κυβέρνηση αναφορικά με το θέμα της υπογεννητικότητας, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Νίκο Χριστοδουλίδης να ανακοινώνει νέα μέτρα για την αντιμετώπιση του δημογραφικού ζητήματος.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
