Πρόσφατη μελέτη ερευνητών του Πανεπιστημίου Eötvös Loránd και του Université de Sherbrooke, διαπίστωσε ότι η χρήση αυτών των τεχνολογιών ως «συναισθηματική πιπίλα», παρουσιάζει ανησυχητικές μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Η έρευνα αυτή, που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry, παρακολούθησε 265 καναδικές οικογένειες με παιδιά προσχολικής ηλικίας κατά τη διάρκεια ενός έτους. Στόχος των ερευνητών ήταν να κατανοήσουν τη σχέση μεταξύ της χρήσης ψηφιακών συσκευών από τους γονείς για τον καθησυχασμό των παιδιών τους και της ανάπτυξης δεξιοτήτων συναισθηματικής αυτορρύθμισης τους.
Έξυπνες τεχνολογίες και συναισθηματική αυτορρύθμιση
Η αυτορρύθμιση αφορά μια κρίσιμη δεξιότητα που αναπτύσσεται στην πρώιμη παιδική ηλικία. Επί της ουσίας, είναι η ικανότητα ενός ατόμου να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, να ελέγχει τις παρορμήσεις του και να κατευθύνει την προσοχή του. Αυτές οι δεξιότητες αποτελούν σημαντικά εφόδια για τη σχολική επιτυχία και τη ζωή εν γένει. Επίσης, δρουν ως μοχλοί κοινωνικοποίησης και αντιμετώπισης της απογοήτευσης.
Το τρίπτυχο της συναισθηματικής αυτορρύθμισης
Οι τρεις πλευρές της συναισθηματικής μας ισορροπίας είναι: η διαχείριση του θυμού, η προσπάθεια ελέγχου και η παρορμητικότητα. Η πρώτη, σχετίζεται με την αντιμετώπιση της απογοήτευσης, απουσία συναισθηματικού ξεσπάσματος. Ο συνειδητός έλεγχος αφορά την ικανότητα εστίασης της προσοχής και αναστολής των ασυνείδητων αντιδράσεων. Η παρορμητικότητα αντανακλά την ταχύτητα της δράσης πριν τη νοητική επεξεργασία της.
Συμπεράσματα μελέτης
Οι ερευνητές απέδειξαν ότι:
- οι γονείς που χρησιμοποιούσαν συχνά ψηφιακές συσκευές για να ηρεμήσουν τα παιδιά τους, επιδείνωσαν τη δεξιότητα συναισθηματικής αυτορρύθμισης, ένα χρόνο αργότερα. Τα παιδιά, στο χρονικό αυτό διάστημα, παρουσίασαν δυσκολία στη διαχείριση του θυμού και λιγότερη ευσυνειδησία.
- Η απόσπαση της προσοχής μέσω των τεχνολογιών, συνεπάγεται την ανικανότητα του παιδιού να ρυθμίσει τα συναισθήματά του φυσιολογικά.
- η ανισόρροπη παιδική συμπεριφορά δημιουργεί εξάρτηση από τις ψηφιακές συσκευές, οι οποίες, με τη σειρά τους, κλονίζουν πιο δυνατά την παιδική ψυχή.
«Οι γονείς θα μπορούσαν να συζητήσουν τα συναισθήματά τους με το παιδί τους, να κάνουν ασκήσεις βαθιάς αναπνοής ή να ασχοληθούν όλοι μαζί με μια ηρεμιστική δραστηριότητα, όπως η ανάγνωση ενός βιβλίου ή η ζωγραφική», όπως αντιπροτείνει η καθηγήτρια Veronika Konok.
ΠΗΓΗ: ygeiamou.gr
