Εν τω μεταξύ έγραψε γι’ αυτό ένα ωραίο κείμενο ο Γιώργος Καλλινίκου στον “Φ” όμως δεν πειράζει να κάνω ένα follow up, το 1/5 της δημοσιότητας που πήραν οι OnlyCops να πάρει κι αυτό, κάτι καλό μπορεί να προκύψει για τον δύσμοιρο αυτόν τόπο.
Αναφέρομαι σε δύο άνδρες που μας αιφνιδίασαν και εξέπληξαν ευχάριστα ο καθένας για διαφορετικό λόγο όμως με κοινό παρονομαστή την τόλμη να πάνε αμφότεροι κόντρα σε ένα νωχελικό, αναχρονιστικό και σαθρό σύστημα. Πρόκειται για τον Θανάση Αθανασίου, ένας εκ των ποινικών ανακριτών στην υπόθεση Θανάση Νικολάου και τον ακαδημαϊκό Ανδρέα Καπαρδή τέως πια πρόεδρο της Επιτροπής Δεοντολογίας και Προστασίας του Αθλητισμού. Αμφότεροι βρέθηκαν στην επικαιρότητα -για λίγο καθώς τους έπνιξε η Sirina του ροζ περιπολικού- για λόγους που όχι μόνο σπανίζουν αλλά ίσως τους βάλουν και σε μπελάδες γιατί χαλάνε την πιάτσα. Και η “πιάτσα” ξέρετε δεν θα αφήσει εύκολα δύο ιδεαλιστές τύπους να της χαλάσουν ό,τι πιο στρεβλό, μίζερο, δυσλειτουργικό, αποβλακωμένο και διεφθαρμένο χτίζει με κόπο εδώ και δεκαετίες.
Ο Θανάσης Αθανασίου βγήκε τη Δευτέρα και εξέφρασε δημόσια την κάθετη διαφωνία του με την απόφαση του Γενικού Εισαγγελέα να μην προχωρήσει σε ποινικές διώξεις σε σχέση με την υπόθεση της δολοφονίας του Θανάση Νικολάου. Ο κ. Αθανασίου ζήτησε από τον Γενικό Εισαγγελέα να αναθεωρήσει την απόφασή του και να αφεθεί η Δικαιοσύνη να αποφασίσει κατά πόσο οι πράξεις των επτά προσώπων (για τα οποία εισηγείται μαζί με τον έτερο ανακριτή Λάμπρο Παππά ότι φέρουν ευθύνη για κατ’ ισχυρισμό παραμέληση υπηρεσιακού καθήκοντος) είναι ποινικά κολάσιμες. Ζήτησε το αυτονόητο θα σκεφτείτε, θέλει και μετάλλιο; Κατ’ αρχάς ζούμε στη χώρα όπου τίποτα δεν είναι αυτονόητο και αυτό που λέμε κοινή λογική πολλές φορές δεν είναι “κοινή” και κάποιες ούτε καν λογική. Κατά καιρούς μπορεί να αμφισβητούνται δημόσια αποφάσεις του Γενικού Εισαγγελέα, σπάνια όμως τόσο έντονα και κατηγορηματικά από έναν ποινικό ανακριτή και συντάκτη πορίσματος που έχει φάει πόρτα από τον ΓΕ. Εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή την οικογένεια του Θανάση, και τον καρατομημένο από τον Σαββίδη τέως Γενικό Ελεγκτή, η έντονη κριτική στον ΓΕ έχει περιοριστεί σε μια χούφτα αρθρογράφους και νομικούς, Εδώ τα κατά τ’ άλλα λαλίστατα κόμματα τηρούν μια περίεργη ομερτά γύρω από το πρόσωπο του ΓΕ, ίσως από φόβο μη τυχόν και πριμοδοτήσουν έτσι το Άλμα του Οδυσσέα σε βάρος τους. Οπότε ναι, δεν συναντάμε κάθε μέρα ποινικούς ανακριτές που κινούνται στους ίδιους χώρους με τον ΓΕ να του πάνε τόσο ανοιχτά κόντρα και μάλιστα με ακλόνητα επιχειρήματα που βασίζονται τόσο σε νόμους και γεγονότα όσο και στην κοινή λογική. Ο Αθανασίου κλώτσησε τη σφηκοφωλιά και έχω μόνο σεβασμό γι’ αυτό που έκανε όταν η πλειοψηφία του πολιτικού και νομικού κόσμου σιωπά από φόβο μήπως και συρθούν στα τμήματα για απαξίωση θεσμών ή όποιον άλλο απαρχαιωμένο νόμο θυμηθούν να ξεθάψουν.
Ο καθηγητής Ανδρέας Καπαρδής έπραξε το αδιανόητο για τη σφαίρα του δημόσιου βίου του νησιού: Παραιτήθηκε για λόγους ευθιξίας. Αυτό τον κάνει αυτομάτως μέλος του ολιγομελούς κλαμπ των ανθρώπων με κάποια θέση ή αξίωμα που actually γνωρίζουν τη λέξη “ευθιξία”. Η πλειοψηφία των δημοσίων προσώπων τη μπερδεύουν με την “ευεξία” που είναι και ο κυριότερος λόγος να ασχοληθεί κάποιος με τα κοινά.
Ως μέχρι πρότινος πρόεδρος της της Επιτροπής Δεοντολογίας και Προστασίας του Αθλητισμού ο διακεκριμένος νομικός και ακαδημαϊκός (και παλαίμαχος καρατέκα) θεώρησε πως από τη στιγμή που ένας δάσκαλος του καράτε ο οποίος κατηγορείται για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου βρέθηκε να συμμετέχει σε εκδήλωση δημοτικού FFS εν αγνοία της Επιτροπής, έπρεπε να παραιτηθεί από τη θέση. Χωρίς να γνωρίζει, χωρίς πρακτικά να ευθύνεται, παραιτήθηκε γιατί ένιωσε πως δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες της θέσης και κατ’ επέκταση του κόσμου - πράγμα αρκετά αξιοπερίεργο αν αναλογιστεί κανείς πως είναι εξαιρετικά χαμηλές.
Κι εδώ γεννάται το εύλογο ερώτημα: Ποιος διάολε το κάνει αυτό;
Μια ματιά στο (πλούσιο) βιογραφικό του και προσέχεις κάτι που ίσως δίνει μια εξήγηση: Ο άνθρωπος σπούδασε μεταξύ άλλων στη Μελβούρνη ενώ αποφοίτησε από τη Σχολή Αστυνομικών Ανακριτών της αυστραλέζικης πόλης. Θυμίζουμε πως από την Αυστραλία κατάγεται ο διευθυντής του English School που δεν υπέκυψε στις πιέσεις μελών του ΔΣ για γνήσιο, ορθόδοξο κυπριακό ρουσφέτι ενώ από τη μακρινή ήπειρο ήρθε για να υπηρετήσει την πατρίδα του και ο Θανάσης Νικολάου πληρώνοντας με την ίδια του τη ζωή τη χαώδη διαφορά κουλτούρας και νοοτροπίας με τα ντόπια ζώα του στρατοπέδου.
FYI για την υπόθεση του κατηγορούμενου καρατέκα μέχρι σήμερα δεν έχει αναλάβει κανείς ευθύνη. Ούτε ο ΚΟΑ, ούτε η Ομοσπονδία, ούτε το Υπ. Παιδείας και Αθλητισμού που είναι πρακτικά όλοι υπεύθυνοι. Είναι δυνατόν άνθρωπος που ερευνάται για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων να συμμετέχει σε εκδήλωση Δημοτικού; Δημοτικού; Κι όμως, για όλους τους εμπλεκόμενους είναι απλά μια τυπική εργάσιμη στη Νήσο των Αγίων όπου η λέξη ευθιξία κοκκινίζει στο Word γιατί δεν υπάρχει σε κανένα γαμημένο λεξιλόγιο.
Σε οποιαδήποτε άλλη, κανονική, χώρα, οι δύο αυτοί άνδρες ίσως περνούσαν απαρατήρητοι με τις ενέργειές του να θεωρούνται αυτονόητες. Εδώ, όμως, η εναντίωση σε έναν θεσμό όπως ο ΓΕ που εμφανέστατα έχει λάθος θεωρείται πράξη ακτιβισμού (κι αν είσαι νομικός ίσως και αυτοκτονίας). Η παραίτηση για λόγους ευθιξίας στην καλύτερη περίπτωση ανοησία, στη χειρότερη ύποπτη και με κρυφή ατζέντα. “Εντάξει δεν ήταν δα και Υπουργός” τα ειρωνικά σχόλια για τον Καπαρδή που είμαι σίγουρος πως βρίσκουν απολύτως σύμφωνο τον Βασιλιά της Μη Παραίτησης Μάριο Χαρτσιώτη που πολύ πιθανό να βρίσκεται στην καρέκλα του Υπ. Δικαιοσύνης ακόμα και μετά από πυρηνικό ολοκαύτωμα (φράση που τελευταία δεν ακούγεται και τόσο κλισέ).
Respect λοιπόν στον Θανάση Αθανασίου και τον Ανδρέα Καπαρδή για τα αυτονόητα που δεν είναι και τόσο αυτονόητα αλλά και όνειδος ταυτόχρονα γιατί αποτελούν μια επώδυνη υπενθύμιση για όλα όσα πάνε λάθος σ’ αυτόν τον τόπο...
