Για να κατανοήσετε καλύτερα αυτό για το οποίο φωνάζουν εδώ και καιρό οι οργανώσεις αναπήρων, δηλαδή την τελείως λανθασμένη και παραπλανητική φιλοσοφία φιλανθρωπικών πανηγυριών όπως ο Ραδιομαραθώνιος, δείτε το παράδειγμα του ΡΙΚ που έχει αναλάβει εργολαβικά τον τελευταίο καθώς αποτελεί μαζί με τη Eurovision τις δύο μοναδικές φορές το χρόνο (όταν δεν έχει Μουντιάλ ή Ολυμπιακούς) που βγαίνει από τον τάφο του για να μας θυμίσει τη μάλλον θλιβερή, αναχρονιστική αλλά πάντα ακριβοπληρωμένη ύπαρξή του.
Το 1941 στο Σαράγεβο μία μουσουλμάνα έκρυψε την Εβραία φίλη της σώζοντάς την από τα χέρια των Ναζί κι ένα βέβαιο ταξίδι σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μισό αιώνα μετά η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η ίδια αυτή μουσουλμάνα να βρεθεί παγιδευμένη στην πολιορκημένη από τους Σέρβους πόλη με την Εβραία φίλη της να φροντίζει να τη βγάλει από κει με ασφάλεια!
Διαβάζοντας την ιδιαίτερα σκληρή ανακοίνωση της Κυπριακής Συνομοσπονδίας Οργανώσεων Αναπήρων (ΚΥΣΟΑ) που πρακτικά ανοίγει δεύτερη κωλοτρυπίδα στην κρατική υποκρισία (και αναλγησία) που κρύβεται πίσω από τον φερετζέ του Ραδιομαραθωνίου (περισσότερα γι’ αυτό παρακάτω) θυμήθηκα μια άλλη “φιλεύσπλαχνη” αντιμετώπιση παιδιών με αναπηρίες από την προηγούμενη κυβέρνηση (περήφανο μέλος της οποίας ήταν ο σημερινός Πρόεδρος) και τον φωστήρα που έκαναν Υπουργό Παιδείας γιατί δεν τηρούσε τα προσόντα για τη θέση κλητήρα στην Πινδάρου.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Και δη τις πατριωτικές. Μα πώς γίνεται και σχεδόν πάντα είναι οι υπερφίαλοι και υπερ-φλύαροι εθνικόφρονες γκράντε πατριώτες, τα Ελλάς-Ελλάς-σκέπασε-κι-εμάς μαμμόθρεφτα της μαμάς πατρίδας που είναι επιρρεπείς στις επικών και εθνικών διαστάσεων γκάφες; Φταίει ο υπερβάλλων ζήλος; Παθαίνουν κολούμπρα μπροστά στη γαλανόλευκη και βραχυκυκλώνουν; Γαμιέται ο Δίας;
Η Ν. διαγνώστηκε με παιδική ρευματοειδή αρθρίτιδα στα έξι της. Οι γονείς της δεν ήξεραν καν ότι υπήρχε κάτι τέτοιο, είναι μια ασθένεια άλλωστε που -λανθασμένα- ταυτίζεται με την τρίτη ηλικία. Κανείς δεν ξέρει τι την προκάλεσε, ήξεραν όμως ότι θα την είχε για πάντα. Και σε όλες της τις αρθρώσεις.
Τι είναι στ’ αλήθεια αυτό που κάνει μερικούς να πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι από κάποιους άλλους; Ποια άλυτα ψυχολογικά και κόμπλεξ οδηγούν κάποιους να θεωρούν τη γνώμη τους ως τη μεγαλύτερη προσφορά στην ανθρωπότητα μετά το ίντερνετ (και τον καφέ) που πρέπει οπωσδήποτε να επιβληθεί και να πούμε κι ευχαριστώ από πάνω;
“Πάρα πολλές αγωνιστικές η Καρμιώτισσα αντιμετωπίστηκε με προσβλητικό τρόπο. Δεν είναι ανεκτό. Θα κινηθούμε νόμιμα και θα χτυπήσουμε πόρτες εκεί που πρέπει για να μιλήσουμε. Και να σας πω και κάτι όταν δεν μπορείς να αποφύγεις τον βιασμό, απόλαυσέ τον”.
“Θέλαμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο. Καλύτερο δεν σημαίνει πάντα καλύτερο για όλους. Πάντα όμως για κάποιους θα σημαίνει χειρότερο”. Μ’ αυτή την κυνική φράση ο φασίστας του Joseph Fiennes εξηγεί στην οικόσιτη σκλάβα του Elisabeth Moss γιατί ο κόσμος όπως τον ήξερε πήγε κατά διαόλου και η ίδια βρέθηκε δέσμια να γεννοβολάει παιδιά για τον ίδιο και τη στείρα γυναίκα του.
“Το γεγονός και μόνο ότι η Κύπρος επιλέχθηκε ανάμεσα στις χώρες για να συμμετάσχουν στη Σύνοδο για τη Μέση Ανατολή που θα γίνει το Σάββατο στην Αίγυπτο, αποδεικνύει και την αναγνώριση του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει η Κυπριακή Δημοκρατία” είπε σήμερα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης για να προσθέσει ότι “πρώτη φορά υπάρχουν τόσα πολλά αιτήματα από χώρες για να απομακρύνουν υπηκόους χρησιμοποιώντας τη χώρα μας”.
H παρέμβαση του δημοσιογράφου και συγγραφέα Σταύρου Χριστοδούλου στην εξόφθαλμη (αλλά όχι πρωτοφανή) υπόθεση προληπτικής λογοκρισίας από πλευράς ΔΣ του ΡΙΚ στη μεταφορά στη μικρή οθόνη του βιβλίου του “Τρεις Σκάλες Ιστορίας” επιβεβαιώνει όχι μόνο τα όσα γράφτηκαν για το θέμα (ανάμεσά τους και σ’ αυτή εδώ τη στήλη) αλλά και την κωμικοτραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ακριβοπληρωμένη (με 35 εκ. ετησίως) κρατική τηλεόραση που αδυνατεί όχι μόνο να συμβαδίσει με το 2023 αλλά ούτε καν με τον 21ο αιώνα.
Άτιμο πράγμα ο ανθρώπινος πόνος. Έχει το κακό συνήθειο να μην ξεχωρίζει. Ούτε ποιον θα χτυπήσει αλλά ούτε και ποιος τον νιώθει. Βλέπεις έναν άνθρωπο να πονάει και αμέσως νιώθεις συμπόνια. Χωρίς να ξέρεις ποιος είναι ή τι έκανε πριν. Μπορεί να είναι και ο χειρότερος εγκληματίας, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Θα νιώσεις τη συμπόνια γιατί είσαι άνθρωπος, γιατί θεωρητικά αυτή είναι η φύση μας. Θεωρητικά γιατί όταν ανακατεύεται η πολιτική η ενσυναίσθηση γίνεται αλά καρτ.
Κάθε φορά που σκάει ένα μεγάλο γεγονός, συνήθως κάποια τραγωδία με πολιτικές προεκτάσεις, νιώθουμε μια σχεδόν ψυχαναγκαστική παρόρμηση να πάρουμε θέση, να διαλέξουμε πλευρά, να ποστάρουμε το κατιτίς μας ρε αδερφέ, έστω ένα I-Stand-With μη τυχόν και μας πουν αναίσθητους ή -Θεός φυλάξοι!- απολιτίκ!
TRENDING NOW
12ºc
