Σχεδόν 20 χρόνια στα κυπριακά media τις χειρότερες επιθέσεις -από χυδαία υβρεολόγια για μένα και τους δικούς μου μέχρι απειλές για τη σωματική μας ακεραιότητα και τις ζωές μας- μέχρι τώρα τις έχω δεχτεί από ακροδεξιούς και τύπους σαν τον συντάκτη των παρακάτω μηνυμάτων με σφυροδρέπανο και Τσε στη φωτό προφίλ:
Υπάρχει ένα παλιό ρητό που λέει ότι πρώτα χάνει κανείς το χιούμορ του και μετά τις εκλογές. ΟΚ, δεν υπάρχει τέτοιο ρητό, μόλις το έβγαλα απ’ το μυαλό μου αλλά θα μπορούσε να περιγράψει την κατάσταση που επικρατεί στην περίοδο που διανύουμε.
Σε Γυμνάσιο της Λευκωσίας -και μάλιστα από τα υποτιθέμενα “καλά” αν και ποτέ δεν κατάλαβα τα κριτήρια για τον συγκεκριμένο διαχωρισμό- δύο μαθήτριες πλακώθηκαν στο ξύλο κατά τη διάρκεια διαλείμματος.
Σε κάποιο σημείο της συνέντευξής του στο The Break ο καθηγητής Στρατηγικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου κ. Χαρίδημος Τσούκας εξηγεί γιατί δεν πρόκειται να δούμε ποτέ στην Κύπρο κάποιον νέο πολιτικό σχηματισμό - τουλάχιστον έναν βιώσιμο που να αποτελέσει σοβαρή εναλλακτική στους υπάρχοντες.
Όταν ο πολιτικός λόγος πέφτει σε επίπεδο γηπέδου ή καφενείου συνήθως αναφερόμαστε σε “οπαδοποίηση” ή “ποδοσφαιροποίηση” της πολιτικής.
Όπως όλα δείχνουν το ΑΚΕΛ θα βιώσει τον Φεβρουάριο ακόμα ένα ναυάγιο, τα τελευταία χρόνια φαίνεται του συμβαίνουν συχνότερα κι από το Τρίγωνο των Βερμούδων, με τον εκλεκτό του μάλιστα να κινδυνεύει να βρεθεί εκτός δεύτερου γύρου.
Στην πρώτη του σικέντευξη® στη στήλη (που δεν έδωσε ποτέ) ο υποψήφιος πρόεδρος εξηγεί πως θα λειτουργεί ο μηχανισμός επίλυσης (που δεν θα κάνει) των διαφορών των δυνάμεων που τον στηρίζουν (που δεν υπάρχουν)
Η εικόνα που πρέπει να έχει ο μέσος Έλληνας και ο μέσος Κύπριος πολίτης για τη χώρα του λογικά πρέπει να αντιστοιχεί σε έναν παράδεισο όπου οι πολιτικοί είναι ικανότατοι, η διαφθορά ανύπαρκτη, οι γυναίκες δεν κινδυνεύουν από ψυχωτικούς πρώην, οι θέσεις πάρκινγκ των αναπήρων δεν καταλαμβάνονται από άσχετους και φυσικά ευυπόληπτοι, συντηρητικοί και θεοσεβούμενοι οικογενειάρχες δεν βιάζουν 12χρονες.
To 1959 ο 9χρονος Ronald McNair μπήκε στην απαγορευμένη για μαύρους δημόσια βιβλιοθήκη της Lake City στη Νότια Καρολίνα, περπάτησε με περίσσιο θάρρος στους διαδρόμους μπροστά στα έντρομα μάτια των λευκών επισκεπτών, βρήκε τα βιβλία προχωρημένης επιστήμης και μαθηματικών που έψαχνε και με το ίδιο θάρρος τα πήγε στη βιβλιοθηκάριο για να τα δανειστεί.
Ένα χρόνο μετά το κόψιμο του επεισοδίου της εκπομπής “Με τη φωνή σου” της Ελίτας Μιχαηλίδου με καλεσμένο τον Μακάριο Δρουσιώτη με την πέρα για πέρα γελοιοδέστατη δικαιολογία ότι “έλειπε η παραγωγός της εκπομπής” (ποτέ και πουθενά btw) το ΡΙΚ το ξανάκανε το θαύμα του, πάλι με εκπομπή της Ελίτας και (κατά ειρωνεία της τύχης) πάλι με... Μακάριο, όχι τον Δρουσιώτη αλλά τον original!
Πώς είναι εκείνη η κυπριακή έκφραση που δηλώνει ότι κάποιος δεν είναι με τίποτα ευχαριστημένος; Δεν βρίσκεται η ίσια μας; Δεν ξέρω ποιος την επινόησε ή από που προέρχεται αλλά όποιος το σκέφτηκε χτύπησε κέντρο, δεν υπάρχει πιο εύστοχη φράση να περιγράψει την τρικυμία που μαίνεται εντός του κρανίου του μέσου αθκιασερού Κυπραίου δικαστή, ενόρκου και δήμιου των σόσιαλ μίντια.
TRENDING NOW
32ºc
