Ελεύθερος. Πως μπορεί μια τόσο όμορφη και ευχάριστη έννοια να κρύβει μέσα της τόση δυστυχία;
Μπορεί. Όταν έχει προηγηθεί μεγάλος πόνος. Και συνεχίζει.
Ο 76χρονος Ντέιβιντ Χάντερ αφέθηκε ελεύθερος μετά την καταδίκη του σε δύο χρόνια φυλάκιση για ανθρωποκτονία από το Κακουργιοδικείο Πάφου κι αφού εξέτισε την ποινή του όντας προφυλακισμένος από τον Δεκέμβριο του 2021 κατηγορούμενος για τον θάνατο της 75χρονης συζύγου του Τζάνις, η οποία έπασχε από ανίατη ασθένεια.
Ελεύθερος. Για να ζήσει όσο του απομένει κουβαλώντας το βάρος της πράξης του. Την αφαίρεση με το ίδιο του το χέρι της ζωής του ανθρώπου που αγάπησε όλη του τη ζωή. Να θρηνήσει τη νεκρή γυναίκα του και ταυτόχρονα να γνωρίζει ότι αυτός ευθύνεται που δεν αναπνέει πια. Κι ας την έβλεπε να υποφέρει με φριχτούς πόνους στο τελευταίο στάδιο της λευχαιμίας που την κατασπάραξε. Κι ας τον παρακαλούσε να βάλει ένα τέλος στο μαρτύριό της. Να τη λυτρώσει. Να της δείξει την αγάπη του με την υπέρτατη πράξη συμπόνιας. Μια πράξη όμως, ελλείψει σχετικού νομοθετικού πλαισίου, στα μάτια του νόμου είναι ανθρωποκτονία. Έστω και με ελαφρυντικά. Έστω και με δύο χρόνια φυλάκιση, όσα έκανε ήδη αναμένοντας τη δίκη του.
Προσπαθήστε έστω για λίγα δευτερόλεπτα να μπείτε στη θέση του Ντέιβιντ. Πώς είναι να βλέπεις τον άνθρωπο με τον οποίο είστε μαζί για μισό αιώνα να λιώνει, να υποφέρει από τους πόνους και να παρακαλεί να πεθάνει για να ησυχάσει. Να ξέρεις ότι είναι στο χέρι σου να την κάνεις να σταματήσει να υποφέρει αλλά αυτό σημαίνει ότι ταυτόχρονα θα σταματήσει να ζει. Να σε κοιτάζει, να σου μιλάει, να σου χαμογελάει (έστω και σπάνια πια) όπως έκανε τα τελευταία 50 χρόνια. Από εκείνα τα διλήμματα που βλέπεις στα δακρύβρεχτα δράματα και κλαις από συγκίνηση αλλά και, μεταξύ μας, από ανακούφιση που είναι μόνο μια ταινία. Αλλά το πραγματικό αυτό δίλημμα δεν το εύχεσαι ούτε στον χειρότερο εχθρό σου. Να μην αξιώσεις που έλεγε η μακαρίτισσα η μάνα μου.
Ο Ντέιβιντ πήρε την απόφαση. Έκανε την επιλογή του. Έφραξε το στόμα και τη μύτη της Τζάνις μέχρι που σταμάτησε να αναπνέει, λίγο πριν δει την ευγνωμοσύνη στην τελευταία λάμψη των ματιών της. “Απλά κούνησε το κεφάλι της. Δεν έκανε καμία προσπάθεια να με σταματήσει” θα πει αργότερα στην απολογία του στο δικαστήριο. Αμέσως μετά προσπάθησε να αυτοκτονήσει με χάπια όμως τον πρόλαβαν και τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Για να επιστρέψει στον κόσμο των ζωντανών, να δικαστεί, να φυλακιστεί και να καταδικαστεί για ανθρωποκτονία. Για να καταχωρηθεί στη συνείδηση μερίδας της κοινωνίας ως δολοφόνος. Συζυγοκτόνος. Γυναικοκτόνος. Η άνεση του πληκτρολογίου και ο σχεδόν ψυχαναγκαστικός αυτοματισμός της κοινωνικής καταδίκης δεν αφήνουν περιθώρια για μια ψύχραιμη ανάγνωση των γεγονότων αυτών καθαυτών. Η τραγωδία πίσω από την τραγωδία παραμένει στη σκιά γιατί δεν βολεύει το αφήγημα του virtue signaling. Της πλασματικής ανωτερότητας του ηλεκτρονικού δικαστή, ενόρκου και δήμιου.
Ο Ντέιβιντ έκανε την επιλογή του και θα ζήσει μ’ αυτή. Και χωρίς την Τζάνις. Και να υπήρχε νόμος για την ευθανασία, το αποτέλεσμα θα ήταν μεν το ίδιο, όμως τουλάχιστον δεν θα ήταν αυτός που θα έκοβε το νήμα της ζωής της. Και να περάσει δύο χρόνια στη φυλακή και το υπόλοιπο της ζωής του στα κάτεργα των τύψεων.
«Η πρόταση νόμου για την ευθανασία δεν είναι απόφαση ανάμεσα σε ζωή και θάνατο. Η απόφαση θα λαμβάνεται αποκλειστικά από τον ασθενή με σκοπό την επιλογή της συνθήκης με την οποία θα «φύγει». Εάν το τέλος του προβλέπεται βάναυσο πιθανόν ο ίδιος να μη θέλει να περάσει τον Γολγοθά» τονίζει ξανά και ξανά η Ειρήνη Χαραλαμπίδου η οποία κατέθεσε σχετική πρόταση νόμου ανοίγοντας ουσιαστικά τον διάλογο για ένα θέμα ταμπού που ήδη οχύρωσε εναντίον του συντηρητικούς κύκλους, την ακροδεξιά και φυσικά την Εκκλησία.
Δεν θα είναι εύκολος δρόμος, το νομοσχέδιο θα συζητηθεί στη Βουλή το φθινόπωρο και είναι εξαιρετικά δύσκολο να πειστούν οι συντηρητικές δυνάμεις ειδικά όταν θα νιώθουν την πίεση της Εκκλησίας. Ωστόσο πρέπει να γίνει ουσιαστικός διάλογος και να βρεθεί λύση στο δικαίωμα των συμπατριωτών μας που θέλουν να φύγουν από τη ζωή με τους δικούς τους όρους και κυρίως με αξιοπρέπεια. Που δεν θέλουν άλλο να βασανίζονται όχι μόνο από τους αφόρητους σωματικούς πόνους αλλά κι επιπρόσθετα από το ψυχολογικό βάρος να βλέπουν τους δικούς τους ανθρώπους να υποφέρουν ανήμποροι να κάνουν οτιδήποτε να απαλύνουν το μαρτύριο τους.
Για να μη βρεθεί κανένας άλλος άνθρωπος μπροστά στο δίλημμα του Ντέιβιντ.
Να μην αξιώσει...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:
• Με κίτρινη προειδοποίηση, καταιγίδες και χαλάζι ο καιρός - Τι μας επιφυλάσσει για τα Χριστούγεννα
• Αλκοόλ και οδήγηση: «Καμπανάκι» για την περίοδο Χριστουγέννων - Οι ποινές και οι τιμές
• Πώς να απολαύσεις το γιορτινό τραπέζι χωρίς ενοχές – Διατροφολόγος στο «Τ»
ΔΗΚΟ: Οι αντικομματικές συμπεριφορές, η τάση για φυγή και στο βάθος ο Οδυσσέας
Είναι γνωστό πλέον και κανείς δεν μπορεί να το κρύψει, ούτε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ότι στο ΔΗΚΟ επικρατεί μια ανησυχία εδώ και καιρό, λόγω των διαφορετικών και έντονων απόψεων που ακούγονται κυρίως από τρεις βουλευτές του κόμματος, για το κυπριακό. Χρίστος Ορφανίδης, Παύλος Μυλωνάς και Ζαχαρίας Κουλίας, είναι οι βουλευτές που βρίσκονται απέναντι στην ηγεσία του κόμματος σε ότι αφορά στον τρόπο που πολιτεύεται και στηρίζει την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη.
Ακολουθήστε το Tothemaonline.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
