Δύο μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Προέδρου Χριστοδουλίδη και του απολιτίκ συνοθυλεύματος που ονομάζει κυβέρνηση είναι πλέον ολοφάνερο -ακόμα και στους hardcore χριστοδουλιδικούς- πως η προεκλογικά υποσχόμενη γροθιά στο πολιτικό κατεστημένο δεν είναι ούτε καν χαδάκι στο μάγουλο.
Δίκιο είχε ο Χατζηγιάννης. Με το ΔΗΚΟ σηκώνεις διαρκώς τα χέρια ψηλά.
Στην Κύπρο για να γίνει η δουλειά σου πρέπει να ισχύει κάποιος από τους παρακάτω θεμελιώδεις κανόνες:
Εν τω μεταξύ στην “κακιά” Βρετανία συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Παραιτήθηκε λέει ο ο Αναπληρωτής Πρωθυπουργός και Υπουργός Δικαιοσύνης Dominic Raab γιατί έκανε bullying σε υφιστάμενους. Το διανοείστε;
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το να έρχεσαι αντιμέτωπος με τα δυο μέτρα, δυο σταθμά ανθρώπων που υποτίθεται είναι ταγμένοι στο πλευρό των ευάλωτων, των αδύναμων και των μη-προνομιούχων, όταν το συμβάν για το οποίο πρέπει να πάρουν θέση χτυπάει too close to home.
Κάθε χρόνο στο κυπριακό Πάσχα συμβαίνουν ταυτόχρονα δύο θαύματα. Είναι η περίοδος που εκτός από το Θείο Δράμα κορυφώνονται και δύο ανθρώπινα, αμφότερα από τις αδιαφιλονίκητες drama queens,τους Κυπραίους φανατικούς χριστιανούς: Η θρησκοληψία και η υποκρισία.
To Trinity Southern University of Texas ήταν μια ηλεκτρονική φάμπρικα πτυχίων, που λειτουργούσαν διαδικτυακά δύο αδέλφια με έδρα το Ντάλας. Το -εκτός λειτουργίας πια- “πανεπιστήμιο” πουλούσε τίτλους σπουδών (μπάτσελορ, μάστερ και ντοκτορά) κάθε ειδικότητας, βασισμένο στις... εμπειρίες και τις δεξιότητες των ενδιαφερομένων και μάλιστα “χωρίς τάξεις και εξετάσεις” όπως υπόσχονταν στην ιστοσελίδα του.
Το ότι ζούμε σε ένα κράτος μπουρδέλο, που δεν έπρεπε ποτέ να γίνει “ανεξάρτητο” (και μάλιστα με τρεις κηδεμόνες, ο ένας απ’ τους οποίους μάς κατσικώθηκε στο σβέρκο από το 1974), αλλά του άξιζε η Ένωση, για να καταλήξει μια απομακρυσμένη ελληνική επαρχία με μοίρα λίγο καλύτερης της Ηπείρου, δεν χρειάζεστε κάποιον καλαμαρά να σας το πει, πρακτικά το γνωρίζετε από την πρώτη μέρα που βγαίνετε σ’ αυτό που οι γονείς αναφέρονται πάντα με πομπώδες ύφος, για να συνετίσουν τα παιδιά τους ως “αληθινή ζωή”.
Δεν πρόλαβε να αναρτηθεί η στήλη για την ιστορία της μικρής Ζάχρα από το Αφγανιστάν και την επιλεκτική ευαισθησία εκείνων που πατάνε ανέξοδα likes σε τρέντι ποστ ενώ μοιράζουν απλόχερα ψόφους και κατάρες σε μετανάστες και πρόσφυγες που δεν πληρούν τα κριτήρια λύπησης του large τόππουζου ρατσιστόμουτρου και πριν αλέκτωρ λαλήσει έσκασε η ανάλογη είδηση από την Πάφο: Οι κάτοικοι λέει της τουριστικής περιοχής "Τάφοι των Βασιλέων" πραγματοποίησαν εκδήλωση διαμαρτυρίας με αίτημα την απομάκρυνση της δομής ανήλικων μεταναστών από τη γειτονιά τους γιατί -λένε- νιώθουν ανασφάλεια.
«Γεννήθηκα στο Αφγανιστάν. Το Αφγανιστάν βρίσκεται δίπλα από το Ιράν. Η κουλτούρα εκεί είναι πολύ περίεργη και διαφορετική από όλες τις άλλες χώρες. Σε μια οικογένεια ο άνδρας είναι ο αφέντης του σπιτιού. Έχει όλα τα δικαιώματα, ακόμη και να χτυπάει τη γυναίκα του. Η γυναίκα θεωρείται δούλα των αντρών και ο ρόλος της είναι να υπακούει πάντα τον σύζυγό της χωρίς να αντιδρά, γιατί αν αντιδράσει μπορεί και να τη σκοτώσει.”
Το έχουμε πει και γράψει πολλές φορές αλλά απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε να το κάνουμε για πολύ καιρό ακόμα: Στην Κύπρο τα αυτονόητα δεν είναι και τόσο... αυτονόητα και η κοινή λογική όχι μόνο δεν είναι κοινή, τις πλείστες φορές δεν είναι καν λογική.
Η Γιώτα από την Πάφο έχει μια κόρη 12 ετών με οπτική αναπηρία. Το κορίτσι πάσχει από Leber's Congenital Amaurosis, με συνέπεια να μην διαθέτει περιφερειακή όραση και σχεδόν καθόλου όραση το βράδυ. Γενικά, όπως αναφέρει η μητέρα της, δεν μπορεί να γυρίζει ανέμελα όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας της, καθώς χρησιμοποιεί μπαστούνι, ώστε να μπορεί να εντοπίζει εμπόδια, που δεν βρίσκονται στο περιορισμένο οπτικό της πεδίο.
TRENDING NOW
12ºc
