137 άστεγοι στην Κύπρο. 52 Κύπριοι, 49 Ευρωπαίοι, 36 υπήκοοι τρίτων χωρών. 40 στην επαρχία Λευκωσίας, 58 στη Λεμεσό (που πετάει κι εδώ), 32 στην Πάφο, τρεις στη Λάρνακα και τέσσερις στην Αμμόχωστο.
Η μεγάλη φωτιά της Αλεξανδρούπολης τον περασμένο Αύγουστο δεν έκαψε μόνο 800.000 στρέμματα από τη θάλασσα μέχρι το δάσος της Δαδιάς στο Σουφλί (πρακτικά ο μισός νομός Έβρου) αλλά και τα τελευταία υπολείμματα λογικής και ανθρωπιάς που είχαν απομείνει στον πολύπαθο αυτόν τόπο.
«Η πολιτεία έχει υποχρέωση να στηρίξει τους νέους επιστήμονες και ανθρώπους που με τον κόπο τους κάνουν την Κύπρο φημισμένη παγκόσμια». Όχι δεν το είπε ο Νίκος Αναστασιάδης υπερασπιζόμενος τα “χρυσά διαβατήρια” που όντως προσέδωσαν στην Κύπρο παγκόσμια φήμη απλά για όλους τους λάθος λόγους (άλλωστε ο Τέως δεν είναι ούτε νέος και σίγουρα όχι επιστήμονας αν και κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ανήγαγε την αποποίηση ευθυνών σε επιστήμη).
Με γελούν τα μάτια μου; Δεν μπορεί να διάβασα σωστά. “Εδώ και τώρα κι άλλους αλλοδαπούς ζητούν εστίαση – λιανικό εμπόριο” ο εύγλωττος τίτλος του “Φιλελεύθερου”.
Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά στην πρόσφατη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Αθήνα η Κύπρος έκανε ένα blink-and-you-miss-it πέρασμα, μία τυπική αναφορά εκ μέρους του Έλληνα Πρωθυπουργού για διαφωνία για την επίλυση του Κυπριακού και ότι δεν υπάρχει άλλη λύση πέραν των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Με τον Γενικό Ελεγκτή να ζητάει από τον Νίκο Χριστοδουλίδη να επιστρέψει στο κράτος -και τους φορολογούμενους πολίτες- τα επιδόματα και υπερωρίες που εισέπραξε κατά την περίοδο που εκτελούσε καθήκοντα Κυβερνητικού Εκπροσώπου ενώ όπως αποδείχθηκε δεν δικαιούνταν, τελείωσε και επίσημα το παραμύθι του νέου/φρέσκου/διαφορετικού/αλλαγμένου/πρωτοποριακού/αναζωογονητικού/καινοτόμου/άφθαρτου/εμείς-δεν-θα-είμαστε-σαν-τους-άλλους που αφηγήθηκε ο Πρόεδρος προεκλογικά για να αναρριχηθεί στην κορυφή του λόφου.
Λεωφορείο γεμάτο μαθητές πιάνει φωτιά εν κινήσει σε μια σκηνή βγαλμένη κατευθείαν από κάποιο Final Destination και αντί για παραιτήσεις μετράμε πάλι μπαλάκια ευθυνών να πηγαινοέρχονται.
Όταν η Μαρίνα Χρυσή μού ζήτησε να μιλήσω στην παρουσίαση του πρώτου της βιβλίου “Ελπίδα” η αλήθεια είναι πως αιφνιδιάστηκα. Πρώτη σκέψη, ουάου πρέπει να άκουσε πολλά όχι, μετά ήρθε η ανησυχία: Εγώ να μιλήσω για βιβλίο όταν η μόνη “Ελπίδα” για την οποία θα ένιωθα οικεία να μιλήσω είναι το ομώνυμο τραγούδι του Αργυρού;
Πώς γίνεται ένα μυθιστόρημα που γράφτηκε από Έλληνα στις αρχές του περασμένου αιώνα να παραμένει σχεδόν 120 χρόνια αργότερα όχι μόνο τραγικά επίκαιρο αλλά και η επιτομή του φεμινισμού; Και επιπρόσθετα το υλικό για μία από τις ομορφότερες, συγκλονιστικότερες και αρτιότερες τεχνικά και ουσιαστικά ελληνικές ταινίες του τελευταίου εχμ.. αιώνα;
Μπορεί επί προεδρίας Νίκου Χριστοδουλίδη να γίνει μια σοβαρή, ενδελεχής και σε βάθος έρευνα σε βάρος του τέως Προέδρου -και μέντορα του νυν- Νίκου Αναστασιάδη;
Όταν το 2000 το ακροδεξιό αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας του (μακαρίτη πια) Γεργκ Χάιντερ συμμετείχε σε κυβέρνηση συνασπισμού ήταν τέτοιο το σοκ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο που η ΕΕ επέβαλλε κυρώσεις στην Αυστρία για την “κανονικοποίηση της ακροδεξιάς”.
“Η αρνητική προβολή της εικόνας της Κύπρου στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, επηρεάζει τις προσπάθειες προσέλκυσης επενδύσεων και η ανάγκη να υπάρξουν συντονισμένες δράσεις είναι εκ των ων ουκ άνευ. Θα πρέπει να ληφθούν μέτρα από όλες τις εγχώριες εμπλεκόμενες και ενδιαφερόμενες αρχές για να καθαρίσει το όνομα της Κύπρου. Συλλογικά θα πρέπει να γίνουν κινήσεις σε δύο επίπεδα για να διαφυλαχθεί το κύρος της Κύπρου. Να ενισχυθεί περαιτέρω, και να γίνει πιο αποτελεσματική η εφαρμογή του εποπτικού πλαισίου και κατά δεύτερο να ενισχυθεί το επίπεδο επικοινωνίας διεθνώς σε σχέση με το νέο μοντέλο ανάπτυξης που βρίσκεται υπό διαμόρφωση με έμφαση των όσων έγιναν και γίνονται σε σχέση με τη βελτίωση του εποπτικού πλαισίου”.
TRENDING NOW
19ºc
21ºc
